شوشان: مراسم افتتاحیه اولین کارگاه آموزشی "تبیین گفتمان انقلاب اسلامی" ویژه استادان گروه معارف اسلامی دانشگاههای استان خوزستان، با حضور حجت الاسلام و المسلمین سید محسن شفیعی رئیس دفاتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه های استان خوزستان، دکتر اسماعیل ایدنی رئیس دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، حجت الاسلام و المسلمین عادلی نژاد مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، دکتر خطیبی مدیر ارتقاء و کارآمدی استادان معارف اسلامی و جمع کثیری از اساتید معارف استان خوزستان به میزبانی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در دانشکده بهداشت این دانشگاه برگزار شد.

دکتر ایدنی در این مراسم ضمن خوش آمدگویی به اساتید گروه معارف استان، بیان داشت: مایه مباهات دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز است که امروز میزبان شما عزیزان است.

وی ادامه داد: معارف اسلامی یکی از نیازهای اساسی در امر آموزش عالی در کشور است که بارها به عنوان یک دغدغه برای دانشگاهیان بوده و امروز فرصت خوبی جهت پرداختن به این مساله فراهم شده است.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز اظهار داشت: نظام اداری، ساختار اجرایی و آموزش در کشور باید پاسخگوی نیازهای جامعه باشد. اینکه طراحی فعالیت‌ها و ماموریت های ما برای دستیابی به چشم اندازهای مطلوب باید متناظر با نیازها و کاستی‌ها در جامعه باشد، بر کسی پوشیده نیست.

وی گفت: در حوزه آموزش و پرورش وظیفه داریم در فراگیران دغدغه سلامت معنوی را ایجاد کنیم و فعالیت ها و اقدامات را به سمت و سویی تعریف کنیم که از سلامت معنوی دانش آموختگان غافل نباشیم.

رئیس شورای عالی نظام پزشکی کشور اذعان کرد: در حوزه سلامت و در دانشگاه علوم پزشکی، می‌توان ارتباط نزدیکی با مفاهیم دین داشت و حتی اگر نگاه کارکردگرایانه داشته باشیم، یکی از وجوه سلامت، سلامت معنوی است و همگان، مسئول سلامت معنوی جامعه هستیم.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز تصریح کرد: یکی از دغدغه‌هایی که برای همه ما در دانشگاه مطرح است، ‌این است که در فضای کنونی جهان با تغییرات خیلی آنی و حاد و همچنین ورود حجم زیادی از اطلاعات به‌خصوص در جوامع در حال توسعه، آیا ما هوشیاری لازم را برای مدیریت صحیح مواجهه با این اطلاعات داریم؟ آیا از تأثیر این اطلاعات بر سلامت معنوی افراد مطلع هستیم یا خیر؟

ایدنی تصریح کرد: در این حوزه‌ها باید یک استراتژی و برنامه متناسب با وضعیت داشته باشیم. شاید در سطح آموزشی فعالیت‌های خوبی انجام دهیم اما چقدر از این فعالیت‌ها منجر به تغییر نگرش و رفتار می‌شود؟

این مقام مسئول ادامه داد: اگر فرد فراگیر انباری از اطلاعات داشته باشد اما تأثیری بر دیدگاه‌های او نگذارد، به هدف خود در حوزه آموزش نرسیده‌ایم.

وی با بیان اینکه علم نافع، علمی است که تغییر در رفتار ایجاد می‌کند، ادامه داد: یکی از چالش‌های موجود، نگاه به دروس معارف اسلامی به‌عنوان یکی از واحدهای درسی است که باید دانشجو آن را بگذراند و نمره‌اش را بگیرد، اما هدف از پایه‌ریزی درس معارف این نبود، بلکه هدف این بود که در نهایت تغییر رفتار رخ دهد. ما هیچ پژوهشی نداریم که نشان دهد این سبک آموزش دروس معارف چقدر منجر به تغییر رفتار شده است.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز اضافه کرد: لازم است یک کار تحقیقاتی در دانشگاه های کل کشور انجام شود و در آن بررسی شود که آیا نظام آموزشی ما پاسخگو نیازهای جامعه است یا خیر؟

ایدنی بر لزوم تبیین روش‌شناسی دینی و تفاوت آن با روش‌شناسی علمی تأکید کرد و گفت: دانشجویان با روش‌شناسی خاصی کار پژوهش را انجام می‌دهند؛ این متدولوژی ممکن است گاهی برای شناخت معارف غیرعلمی تعمیم پیدا کند.

وی توضیح داد: ویژگی گزاره‌های علمی این است قطعی و نهایی نیستند بلکه یک فرضیه است که باید آزمون شود و اگر باطل نشد مورد قبول قرار می‌گیرد. روحی که بر این گزاره‌ها حاکم است روح ابطال‌پذیری است، مثل قوانین نیوتن و انیشتین که هر یک در زمان خود پاسخگو بودند اما با گذشت زمان برخی از آنها نقض و کنار گذاشته شدند.

رئیس شورای عالی نظام پزشکی کشور با بیان اینکه دانشجو در دانشگاه با افسون "برتری علمی" مواجه است، ادامه داد: آنچه در دانشگاه‌ها به فراگیران آموزش می‎دهیم، این است که روش شناخت جهان، روش علمی است، در صورتی که منابع دانش فقط علم تجربی نیست. دانشجویی که وارد دانشگاه می‌شود با افسونی به نام "برتری علم" مواجه می‌شود و سعی می‌کند با همان متدولوژی سایر منابع آگاهی و دانش را قضاوت کند و این سمی است که ناخودآگاه به دانشجویان تحمیل می‌شود. علم تجربی را باید در چهارچوب خود قرار دهیم؛ متدولوژی علم تجربی را نمیتوان بر علوم ریاضی و منابع دیگر دانش مثل فلسفه،شهود، عرفان و وحی تعمیم داد و هر کدام از آنها مبانی معرفت شناسی خاص خود را می طلبد.

وی اظهار کرد: فضایی که بین فراگیران ما حاکم است این است که متدولوژی علمی را قابل تعمیم به سایر حوزه‌ها می‌دانند در حالی که متدولوژی دینی متفاوت با متدولوژی علمی است و مدرس معارف باید به این موضوع توجه کند. گاهی ما از گزاره‌های علمی برای تحکیم گزاره‌های دینی استفاده می‌کنیم؛ مثلاً می خواهیم توحید، نبوت و اعجاز قرآن را با استفاده از روش‌های علمی اثبات می‌کنیم، این استدلال خطر دارد؛ چرا‌که تضمینی برای استحکام گزاره‌های علمی وجود ندارد.

این مقام مسئول تأکید کرد: لازم است در برخورد با فراگیران این مسأله تبیین می‌شود که منابع شناخت محدود به ابزارها و روش‌های علمی نیست و فراتر از آن روش‌های دیگری وجود دارد؛ باید با استدلال خوب به فراگیران آموزش دهیم تا در معرض افسون برتری علمی قرار نگیرند تا هم در لوای سلامت معنوی باشند و هم در جهت سلامت معنوی افراد جامعه تبیین کننده باشند.