ارسطو حکیم و فیلسوف نامدار یونانی درباره ی جایگاه انسان شهر نشین در کتاب ( سیاست) می نویسد؛ شهروندان را می توان به دریانوردانی قیاس کرد که شریک اجتماعی هم هستند. یکی پاروزن، یکی دیده بان، و دیگری نگه دار سکان، که این حلقه ی زنجیر وار همگی هدفی مشترک دارند و آن تامین پیمایش کشتی است.

به واقع آنچه نگارنده را مجاب کرد که در باب اتفاق روز شنبه یعنی قطعی بدیهی ترین و در عین حال حیاتی ترین امکانات اولیه ی شهروندی دست به قلم بشوم نوع واکنش و به تصریح می توان گفت انفعال دستگاه های اجرایی در تقابل با این رخداد بود.

زمین گیر شدن تمامی فعالیت های اقتصادی ،اداری- تجاری- معیشتی که این اخری را خدا می داند که سفره ی چند هزار خانوار از این پدیده ی نامبارک دستخوش چالش وزیان شد!؟؟ سیمای درهم شکسته وملالت بارمردم این سامان در برابر تکرار پدیده ی شوم ریزگردها چنان اوضاع زیستی را برای ساکنان این اقلیم چنان تنگ و کسالت بار کرده که این پرسش تکراری با ذهن بی جواب را به خودش مشغول کرده که جایگاه شهروندان و حقوق حیاتی و اولیه آنان چگونه و با چه مکانیسمی در این استان پاس داشته می شود؟ در روزگاری که ایستایی ودر بعضی موارد کاهش کمیت و کیفیت سرانه ی رفاهی و زیستی را شاهدیم واقعا چه باید کرد؟

بگذارید روی صحبت خود را مستقیما با استاندار بعنوان متولی اجرایی استان در میان گذارده و امید پاسخی در خور شان خوزستانیان را در دل خود جای می دهم:

جناب استاندار بعنوان یک کنشگر و محقق اجتماعی این سوال ( نگارنده پیش از این دو بار بصورت حضوری این پرسش را بااستاندار در میان گذارده) را از شما بپرسم . آیا لزوم تاسیس یک مرکز تحقیقات راهبردی در ارکان گوناگون را احساس نمی کنید؟ اذعان جنابعالی که موید این پیشنهاد بود تاکنون چه بازخورد اجرایی به خود دیده است ؟

مگر نه اینست که تحقیقات و پژوهش در عرصه اجرایی الزاما میتواند نقش پیشگیرانه داشته باشد؟ پس این همه تعلل و انفعال برای چیست؟ اتفاق ریزگردها به اذعان همکاران شما در بالادست دولت حالا حالاها مهمان ناخوانده است. استراتژی شما و همکاران شما در استان چیست؟

آیا باید این اتفاق در روز گذشته می افتاد تا معاون وزیر نیرو از اختصاص ۱۰۰ میلیارد تومان جهت بهسازی شبکه های توزیع برق خوزستان خبر دهد؟ آیا این جذب بودجه نمی توانست به شکل و زمان بهتری انجام گیرد؟ البته شاید این سخن گفتن بازخوردش برای متولیان امر سخن گفتن در محیط خلا باشد که اصلا صدایی شنیده نمی شود چه رسد به عمل و اجرای آن!! در دوره ای که پژوهش و تحقیق بسان کالایی لوکس و تزیینی می ماند تا جنبه ی اجرایی، خسارات مردم این استان به پای دولتیان نوشته می شود. این را نه نگارنده که بازخورد افکار عمومی و زیر پوست شهر می گوید.

قویا تاکید می کنم خسارات مادی و معنوی مردم خوزستان (و نه عدم استخراج قریب به ۸۰۰ هزار بشکه نفت در یک روز به گفته ی مدیر عامل مناطق نفتخیز جنوب که دامان بودجه ی عمومی را گرفت.) سنگین است اما باچه هزینه جبران شدنی است هرچند اهالی این دیار رحیمند و کریم و البته رصد کننده.

جناب استاندار جایگاه پدافند غیرعامل، بیوتوریسم و البته مدیریت بحران در این بازار مکاره ی خوزستان کجاست؟ تا به کی درب بر همین پاشنه می چرخد؟ انتقادهای مدیران استانی تحت زعامت شما از پایتخت نشینان را همه شنیده اند و خدا قوتی هم چاشنی کار میکنیم و نثارتان میکنیم اما به صراحت بفرمایید که کشتی خوزستان را که شما هست کشتیبان به کجا رهسپار است؟ ایا ساحل امنی برای این طوفان غمبار متصورید؟

زمان را دریابید اقای استاندار...

برچسب ها: امین شحیطاوی