افزون بر یکصدسال است که استان خوزستان به سبب برخورداری از منابع طبیعی و مزیت ویژه ای - نامش نفت، مفتخر به عنوان و لقب "نان آور خانواده بزرگ ایران" است. در کنار این عنوان فاخر، مزیت های ویژه اقلیمی، منابع طبیعی و موقعیت ممتاز جغرافیایی، خوزستان همواره از یک سرمایه عظیم اجتماعی نیز برخوردار بوده و آن ترکیب کم نظیر جمعیتی، تفاهم، تعامل و همزیستی مثال زدنی اقوام و تبارهای مختلف آن است.

بصیرت، درک درست شرایط و توجه به حساسیت و موقعیت استان از یک سو، و باقی بودن بارقه ای از امید به توجه و اهتمام مسئولان به این خطه، از سوی دیگر، سبب شده است تا مردمان این استان بسیاری از ناهمواری ها را بر خویش هموار ساخته و در برابر شداید و سختی ها صبوری پیشه کنند. اوج این صبر و استقامت، در عبور سرفرازانه از آزمون دفاع مقدس و تحمل آثار و پیامدهای بی شمار آن متجلی شد، تا آنجا که به نقل از مقتدای بزرگ انقلاب بر صحیفه تاریخ ایران نوشتند: "خوزستان دین خود را به اسلام (و ایران) ادا کرد."

در سالیان اخیر اما، در کنار مشکلات ریز و درشت این استان، عارضه ای به ظاهر طبیعی و تهدیدی اقلیمی، فرصتی فراهم کرد تا این بار مردم خوزستان، نظاره گر نحوه ی ادای دین مسئولان به دیار خود باشند. "گرد و خاک"، "ریز گرد" یا هر نام دیگری که بتوان به این عارضه اطلاق نمود، پدیده ای است که بی تردید، بعد از جنگ تحمیلی، هیچ عاملی به اندازه آن، سامان زندگی مردم را به خطر نیفکنده و نظام اداری و آموزشی، معیشت و اقتصاد و حتی پایداری جمعیت خوزستان را دچار چالش و نقصان ننموده است.

ابعاد زیان های ناشی از این عامل ویرانگر، آنگاه بیشتر آشکار شد که در هفته های اخیر عوارض و دایره صدمات آن، با یک پیشروی محسوس، از مشکلات انسانی و آسیب های متداول به کسب و کار روزانه، فراتر رفته و با اخلال در شبکه برق و ایحاد خاموشی های فراگیر، زیرساخت های خدمات شهری و صنعتی را نیز هدف قرار داد.

در پی این رویداد، شاهد تجمع مردمی بودیم که به وضعیت خدمات و ضروریات اولیه زندگی شهری، اعتراض آشکار و در عین حال قانونمند داشتند و در فضایی مسالمت آمیز از جدی بودن مطالبه خویش سخن گفتند.

در یک نگاه کلی به این رویداد و حواشی آن، دو نکته را نباید از نظر دور داشت: نخست مشی مدارا، همدردی و تساهل مسئولان ارشد کشوری و استانی در برخورد منطقی با این اعتراضات و بدیع بودن مواضع و تصمیمات آمیخته با خبرگی بزرگان استان از جمله استاندار و حتی پوزش خواهی ایشان که موجب شد تا مردم تصویری از رافت و رحمانیت نظام را در سیمای مسئولان و در راس آنان والی جوان خویش ببینند و آلام شان تا حدی تسکین یابد.

دوم عدم اعتنای مردم به برخی شایعات و دعوت بعضی جریانات بود که در این میان پی جوی اغراض خود بوده و عمدتا در فضاهای مجازی به اظهارات و رفتارهای خلاف مصالح ملی دامن می زدند. و این نشانه ی خوبی بود تا باز هم بر این واقعیت صحه گذارده شود که مردم خوزستان با همان بینش و بصیرت مورد انتظار، حدود و حریم آزادی تجمع، نقد و اعتراض به برخی عملکردها را از هرج و مرج و آشفتگی بازشناخته و مصالح کشور و امنیت پایدار خویش را پاس می دارند.

از نگاه یک شهروند، براین باورم که برای رفع اساسی مشکلات استان قبل از هر چیز، نگاه مردم در مواجهه با مشکلات، معطوف به عملکرد 18 نماینده استان است که در فرآیندی دموکراتیک به عنوان وکلای منتخب، برگزیده شده اند تا صدای رسای مردم در جایگاه قانون گذاری و نظارتی باشند. به نظر می رسد مجمع نمایندگان استان در صورت همنوایی، قادر باشند مطالبات بحق مردم را پیش از آن که درکف خیابان حوار زده شود، در صحن و سرای مجلس مطرح و به نتیجه برسانند.

همچنین هیات محترم دولت و شخص ریاست محترم جمهور که همواره به خطه خوزستان توجه و ادای احترام نموده اند، لازم است، لوازم و اسباب این توجه آمیخته به احترام را در الزام وزرا به پاسخگو بودن، تعامل با نمایندگان مردم، و حمایت جدی از تصمیمات استاندار محترم عملی ساخته و با تفویض اختیارات، اختصاص اعتبارات و گره گشایی از پروژه های نیمه تمام، باور مردم به کارآمدی نظام و دغدغه مندی دولت به رفع مشکلات اساسی را تقویت نمایند.

کوتاه سخن اینکه : وسیع ترین جلگه حاصلخیز ایران، پایتخت نفت و بزرگترین قطب اقتصاد انرژی، و راهبردی ترین استان کشور از حیث موقعیت مرزی و سوق الجیشی، این روزها حال و هوای خوبی ندارد. محرومیت مزمن آمیخته با قهر طبیعت، بیکاری نسبی با وجود کارگاه های بزرگ کسب و کار، کم آبی در کنار بزرگترین رودهای دایمی کشور، و کمبود نیروی انسانی کارآمد با وجود گسیل متخصصان به دیگر نقاط، این استان را به جمع بین ضدین و مظهرالعجایب ایران و به عبارتی خوشبینانه تر، حوزه همسازی میان ناهمسازها بدل نموده است که هر کسی از ظن خود عوامل مختلفی برای توسعه نایافتگی آن برشمرده و نسخه ای برای درمان آن می پیچد.

فارغ از درستی و نادرستی نظریه ها و تجویزها ، به نظر می رسد نیاز اولیه و اساسی خوزستان تفاهم و همدلی مسئولان و نخبگان است. امروزه حتی مردم عادی کوچه و بازار هم می دانند که دلیل اصلی پیش افتادن قطار توسعه در برخی استان های همجوار (که از قضا همواره محل مقایسه بوده و انگشت اشاره ما به سوی آنهاست،) همین وحدت و همداستانی بر سرمنافع و تشریک مساعی در حصول به نتیجه دلخواه مفید به حال مردم است. وگرنه به تجربه ثابت شده است در فضای واگرایی و تفرقه و تخریب، فرصت ها از کف می رود و عمر دولت ها نیز به رفع مشکلات انباشته، قد نخواهد داد؛ حتی اگر استاندار مردمی و تمام مدیران دستگاه ها به جد و جهد و به شوق خدمت، خواب را برخویشتن حرام کرده باشند.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه