بدون پا هم می‌توان رسید

رد پاهایش دو خط موازی است. سریع‌تر از من و تو می‌رود اما با نیروی دستانش. آخرین گام‌هایش 32 سال پیش روی زمین جا ماند و حالا سال‌هاست که دیگر مثل من و تو راه نمی‌رود. روی همین صندلی چرخ‌دار بود که قهرمان پارالمپیک شد و حالا من پای حرف‌هایش نشسته‌ام و او از برنامه‌هایش برای حضور در پارالمپیک 2012 لندن می‌گوید.

عبدالرضا جوکار پرچم‌دار کاروان پارالمپیک ایران در لندن و رکورد دار پرتاب نیزه در کلاس f53 با 22 متر و هشت سانتی‌متر است. برای حضور در برنامه تمرینی وی، با عکاس‌مان وارد زمین چمن شماره یک ورزشگاه شهید مجدیان دزفول می‌شوم. خلوت است و فقط چند نفری در زمین تمرین می‌کنند. دو پسر بچه در گوشه‌ای از زمین بازی می‌کنند؛ علی و رضا، دوقلوهای دو و نیم ساله‌ای هستند که پدرشان را در تمرین امروز همراهی می‌کنند.

سعي می‌کنم شیطنت پسر کوچولوهایی که تلاش می‌کنند نیزه‌ها را جا به جا کنند، حواسم را پرت نكند و صدای جوکار مرا به خود می‌آورد: سال 59 جانباز شدم و از سال 73 نیز به عضویت تیم‌ملی دو و میدانی جانبازان و معلولان درآمدم. ابتدا برای حفظ سلامتی خودم بود و بعد هم به طور حرفه‌ای فعالیت کردم. هم اکنون روزهای زوج را به بدنسازی و روزهای فرد را به تمرینات پرتابی اختصاص داده‌ام.

تعداد مدال‌های کشوری که این جانباز جنگ تحمیلی کسب کرده است سر به فلک میزند. دو طلا، یک نقره و سه برنز نیز از ديگر افتخارات وی در چهار دوره حضور در مسابقات پارالمپیک است.

اين منصفانه به نظر نمي‌رسد كه كسي كه حدود 31 مدال جهانی و آسیایی در کارنامه دارد، زمینی برای تمرین در اختيار نداشته باشد و هم اکنون كه به بهانه آبیاری، از زمین چمن ورزشگاه استفاده نمی‌شود، در آن به تمریناتش بپردازد.

باوجود قولي كه عبدالحمید کاشی، رییس اداره ورزش و جوانان دزفول بابت در اختیار گذاشتن نیمی از زمین در شرایطی که مسابقه فوتبال نباشد، به وی داده است، عملا در این زمان‌ها نيز تیم‌های دسته یکی در زمین تمرین می‌کنند یا بازی‌های دوستانه در آن برگزار می‌شود.

علی، خواب‌آلود روی پاهای به خواب رفته پدرش نشسته است، با اصرار بلند می‌شود و قهرمان پارالمپیك تمرینات خود را شروع می‌کند.

وي مي‌گويد: معمولا به جز من ورزشکاران معلول و یا سالم دیگری هم در این زمین تمرین می‌کنند ولی چون من پرتاب نیزه كار مي‌كنم، اگر زمین خلوت باشد بهتر است. اگر حداقل تا شهریورماه بتوانم برای تمریناتم از این زمین استفاده کنم، خیلی خوب است ولی اگر نشد هم ما انتظاری از مسوولان نداریم زيرا مدتها با این مشکلات رو به رو  بوده‌ایم.

اين قهرمان پارالمپيك به دليل وجود نداشتن مكان مشخص و ثابتي براي تمرين، با فدراسیون هماهنگ کرده ‌است که تمريناتش را يك هفته‌ در ميان در خرم‌‌آباد انجام دهد. به عقيده وي اگر در دزفول زميني در اختيارش قرار مي‌دادند ديگر لزومي به انجام اين كار نبود و فدراسيون نيز براي فرستادن مربي مشكلي نداشت. تمرينات وي تا خردادماه به صورت یک هفته در میان در خرم‌آباد است و پس از آن تا شهریورماه در تهران ادامه ‌می‌یابد.

مهم‌ترین دغدغه‌اي كه این قهرمان پارالمپیک به آن اشاره مي‌كند، مسایل مالی است زيرا جانبازان منبع درآمدی به جز مستمری‌اي که از بنیاد شهید دریافت می‌کنند، ندارند. فقط اگر بتوانند در مسابقات مقامی کسب کنند، پاداشی به آن‌ها تعلق می‌گیرد و در صورتی که مدالی کسب نکنند، پاداشي دريافت نخواهند كرد. تا دو سال پیش نيز در مراسمی که از سوی سازمان تربيت‌بدني برگزار می‌شد، به قهرمانان دو میلیون تومان پاداش تعلق مي‌گرفت ولی در دو سال اخیر این مراسم برگزار نشده است. هر چند چنین مبلغی برای یک جانباز که شغلی ندارد، کفاف نمی‌دهد. ما با هیچ باشگاهی قرارداد نداشته و مسابقات ليگ نيز نداريم.

وی از رسیدگی نکردن به ورزش جانبازان و معلولان نیز ناراضی است. "دزفول ورزشکاران معلول فعالی دارد ولی نزديك به سه، چهار سال است که هیات این شهرستان رییسی ندارد و وقتی پیگیری می‌کنيم جوابی نمی‌گیريم. قبلا هیات هزینه فردي را که در زمین تمرین براي جمع‌آوري نيزه‌ها به من کمک مي‌كرد، تقبل كرده بود ولی مدتی است که این هزینه را شخصا پرداخت می‌کنم."

صدای ترانه سالن عروسی كنار ورزشگاه با خنکای هوا آمیزه خوبی است و من باز سوالاتم را ادامه می‌دهم.

جوکار پیش‌بینی جابه‌جایی رکوردش را سخت می‌داند زيرا مسابقات دو و میدانی معلولان به صورت کلاس‌های ادغامی برگزار می‌شود. وی از رقیبانش در کلاس خود که از کشورهای مکزیک، آمریکا و چک هستند شناخت کافی دارد ولی نفرات اصلی کلاس f52 را که نیوزیلندی و اسلوونيايي هستند، به خوبی نمی‌شناسد اما مربیانش اطلاعاتی را در اختیار وی قرار داده‌اند.

تمام سعی و تلاش ورزشکار، مربی و فدراسیون این است که همه ورزشکاران پارالمپیک خوب نتیجه بگيرند و وی امیدوار است که بتواند رکورد خوبی ثبت کند. جوكار پیش‌بینی کسب مدال طلا را سخت می‌داند زيرا همیشه احتمال رخ دادن اتفاقی که ناگهان همه چیز را به هم بریزد، وجود دارد.

او که بهمن ماه سال گذشته در مسابقات جهانی نیوزيلند سهمیه حضور در پارالمپیک لندن را کسب کرده و رکورد پرتابی را که در این کلاس در اختیار خودش بوده را نیز جابه‌جا کرده است، گفت: تمام تلاش من این است که بتوانم در المپیک نتیجه خوبی به دست آورم و افتخار دیگری برای کشور، استان و شهرستانم کسب کنم. با توکل به خدا اگر بتوانم رکورد خوبی بزنم، امید به کسب مدال وجود دارد.

پا به پای صندلی چرخ‌دار تو، راه رفتن سخت نیست ولی این تویی که با دست‌های مصمم‌ات بی‌وقفه می‌رانی و بی‌تفاوت از کنار همه نامهربانی‌ها میگذری. به دستهایت بگو ما در پارالمپیک منتظرشان هستیم. حالا دستهایت را بردار... بگذار صندلی‌ات را من برانم. آخر حالا دیگر مطمئنم که بدون پا هم می‌توان رسید.

ايسنا / ندا فهيم