سهام خزلی
مطالعه و تحقیق در خصوص آثار و پیشینه هر شهر مستلزم بررسی دقیق اماکن شهری و روستایی ست . قدم زدن در کوچه پس کوچه های شهر و بازدید بافت اهواز قدیم که روزی بندر ناصریه نامیده می شد ، کاری بس لذت بخش و دلچسب است.
در خیابان سیمتری اهواز ، نبش کوچه کیکاووس، روبه مسجد اصفهانیها یکی از آثار قدیمی و منحصر بفرد تاریخی اهواز قرار دارد. در زمستان سال 1321 هجری شمسی ، مرحوم دکتر میرزا حسن حکیم باشی ، باهدف زنده نگه داشتن یاد قیام عاشورا سقاخانۀ حضرت ابوالفضل (ع) را بنا کرد. این بنای تاریخی مذهبی که در فضایی به مساحت پانزده متر مربع ساخته شده از معماری منحصربه فرد و زیبایی برخوردار است و از آنجا که حادثه عاشورا ریشه در اعتقادات و فرهنگ مردم دارد ، خاطرۀ عاشورای حسینی را در میان شیعیان زنده می کند .
سقاخانۀ ابوالفضل (ع) که مکانی مقدس و تاریخی ست تقریبا مستطیل شکل ساخته شده اما به شکلی جالب و منحصر به فرد دارای شش ضلع است . برروی بام آن یک گنبد کوچک و زیبا ساخته شده که خاص ابنیه مذهبی ست .
نمای بیرونی سقاخانه با شیوه ای بسیار زیبا به سبک معماری دوران قاجار کاشی کاری شده است. حادثه قیام عاشورا درفرهنگ شیعیان قداست خاصی دارد و چنین مکانهایی حتی در ایام غیر محرم ، حرمتی غیر قابل وصف دارد. در طول سالیان متمادی ، از اواسط دوران پهلوی اول تا به امروز رهگذرانی که ازاین کوچه گذرکرده اند شاهد عمارتی کوچک و ساده اما زیبا بوده اند.
کاشیکاری های فیروزه ای منقش به اسلیمی های اصیل ایرانی با چهارده بند معروف محتشم کاشانی با مطلع باز این چه شورش است که در خلق عالم است ، باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است ، مزین شده .فضای داخلی سقاخانه منقش به گچبری هایی زیبا به سبک معماری قدیم است.بر سردر ورودی سقاخانه کتیبه ای قرار دارد که تاریخ پایان کاشی کاری بر آن نقش بسته است. تصور دستانی هنرمند که به سال 1371 قمری کاشی کاری و تزیین این مکان مقدس را به اتمام رسانده ، پرستوی خیال آدمی را به سالهای دور به پرواز درمی آورد.حفظ و نگهداری چنین فضاهایی که موجب افتخار همه ایرانیان است ،تاریخ دیرنۀ این کهن بوم را زنده نگه می دارد.