شوشان: ماه رمضان همچون دیگر مناسبت ها در ایران با آداب و رسومی خاص همراه است. در جنوب استان خوزستان مردم عرب در رسمی قدیمی کودکان خود را برای نیمه ی ماه آماده می کردند.

در شب پانزدهم ماه رمضان به مناسبت میلاد امام حسن مجتبی(ع) پس از نماز مغرب و عشاء جشنی برپا می شد. کودکان لباس های محلی می پوشند، سنگ های کوچکی به دست می گیرند و در حالیکه به سمت خانه ی همسایه ها راه می افتند، سنگ ها را به هم کوبیده و با ریتمی که بوجود می آید اشعاری را همنوایی می کنند. به در خانه‌ها می کوبند و منتظر دریافت شیرینی و هدایا از صاحب خانه می شوند.

این آیین سنتی«گَرگیعان» نام دارد. در شب پانزدهم رمضان کودکان و نوجوانان معمولاً در گروه سنی3 تا 15 سال پس از افطار، لباس‌های محلی خود را پوشیده، پسران دشداشه و دختران لباس عربی بر تن کرده و با آویختن کیسه‌هایی پارچه ای برگردن خود و ضربه زدن به سنگ هایی که بر دست دارند برای جمع‌ آوری عیدی و شیرینی ماه رمضان به سوی کوچه روانه شده و با به صدا درآوردن در خانه‌ها اشعار «ماجینه یا ماجینه حل الکیس و انطینا» (آمدیم و آمدیم – در کیسه را باز کن و به ما عیدی و شیرینی بده) را می خوانند.

اگر اهالی خانه در پشت ‌بام باشند کودکان خطاب به آن‌ها می‌گویند: «یا اَهلِ سِطوح تَنطونِه لَو نَروح» (ای کسانی که بالای پشت‌بام ایستاده‌اید، به ما عیدی می‌دهید یا برویم؟ ) معمولاً کودکان به دو گروه تقسیم می شوند.

گروهی می خوانند:«گَرگیعان و گَرگیعان» و گروه دوم در جواب می گویند: «الله یَعطیکُم رَضعان» (خدا به شما بچه دهد)یا این ‌که ؛ «الله اَیخلی اَولیدکُم» (خدا پسر کوچک تان را نگه دارد).

در این هنگام صاحب خانه ها خوراکی هایی را به کودکان هدیه می دهند. گَرگیعان همانند دیگر رسوم قدیمی رو به فراموشی سپرده شد تا اینکه در چند سال اخیر دوستداران و فعالان فرهنگی توانستند در احیاء آن قدم بردارند.

مراسم آیینی گَرگیعان در شهریورماه 1395 توسط اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خوزستان در فهرست آثار ناملموس کشور به ثبت رسید.

برچسب ها: گرگیعان ، خوزستان

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه