چند تلنگر انتخاباتی

شوشان / امید حلالی:

از میان پیامک های متکثر روزانه که حالا از سیر تبلیغاتی و دعوت به جلسه و مراسم ترحیم و مناسبت های روزانه ، کم کم دارند گارد انتخاباتی می گیرند، عزیز دل برادری پیامکی قابل توجه فرستاده بدین مضمون:

فصل حماسه یاران حیدر است

هنگام رزم امیران خیبر است

هشتاد و هشت فتنه بپا شد تمام نیست

آماده باش فتنه امسال «اکبر» است!

یک بار و سپس چند بار مضمون را مطالعه کردم و تاسف خوردم از چند نکته :

* تلخی حوادث پس از انتخابات 88 بر 4 سال سیاست کشور سایه انداخته  و حتا فعالیت دولت نیز تحت الشعاع قرار گرفته و حالا قرار است تا رو به فردا، فصل حماسی دیگری را بیاغازیم که وحدت و اتحاد و تعالی و شور و شعور می بایست در آن ترکیب شوند و این کار نیز ادبیات و رفتاری متناسب خود می طلبد که قطعن حذف و طرد و قصاص پیش از جنایت نقض غرض است و در این دایره نمی گنجد. در ضمن قرار نیست میدان دار فضای جدید سیاسی در ایران افراطیون باشند. تندروها هر چه بر سر وحدت ملی و نظم کشور آورده اند بس است پس قدری عقب بنشینند و بگذارند فعلن هم که شده عقلای قوم یا عقلای گروه متبوع شان پا پیش بگذارند.

* در شعر و علی الخصوص در رباعی بیت دوم از مصراع دوم جایی است که می بایست به قول معروف «ضربه» را به مخاطب وارد کرد و در این پیامک «اکبر» مفهومی ایهامی و کنایی دارد هم به معنای بزرگ تر و خبر دادن از فتنه در پیش رویی بزرگ تر از سال 88 است و هم نام کوچک یک پای انتخابات در صورت تایید صلاحیت یعنی حجت الاسلام و المسلمین جناب «اکبر هاشمی رفسنجانی». هر چند شعر حرفه ای ست اما کاملن غرض ورزانه است و نکات ذیل را در خود نهفته دارد:

- خرج کردن از مقام معظم رهبری و خود را در عداد یاران و سرداران و علاقمندان نزدیک ایشان نشان دادن در بیت اول و دوم و کد آوردن از بیانات حضرت شان درباره خلق حماسه/ و سپس پس از تاکید بر حماسه سازی ترسیم کردن فضای 92 در ادامه سال 88 و پیشگویی بر ایجاد فتنه بزرگ تری که در حال وقوع است آن هم بوسیله یک کاندیدای مشخص که یکی از سویه های بداخلاقی های این چند ساله و راه افتادن سیل تهمت و توهین و در واقع فاز اول این حرکت در کشور که بعد دامن بسیاری شخصیت ها را گرفت همین «هاشمی ستیزی» بوده است. در حالی که این مشی در تضاد کامل با سیره رهبری ست و یکی از کارکردهای مهم خطبه تاثیرگذار نماز جمعه 29 خرداد حضرت آقا برشمردن خدمات و سوابق آقای هاشمی با ذکر اختلافات دیدگاهی و در حقیقت جلوگیری از سیری بود که تندروها برای حذف آقای هاشمی از عرصه سیاسی اجتماعی کشور آغاز کرده بودند.

پس آقایان افراطی این نکته اخلاقی را رعایت کنند که اگر می خواهند افراط کنند پای حساب خودشان باشد و از «حریم ولایت» خرج نکنند.

بکار بردن چنین ادبیاتی هر چند خیلی دلسوزانه و داغ خود را نشان می دهد اما در دایره مصالح و منافع مردم و نظام نیست و هیچ بعید نیست بجای آنکه که ساخته و پرداخته «دوستان نادان» باشد سرمنشایی از «دشمنان بیرونی» داشته باشد تا به درون مرزهای الکترونیکی کشور فرستاده شد و با تکثیر، نکات مورد نظر را القاء نماید. امسال سال حماسه است و وحدت. واقعیت آن است که هاشمی هم به میدان آمده و یک پای دو قطب یا سه قطب انتخاباتی ست و این یعنی حداقل 10 میلیون رای و 10 میلیون ایرانی. اگر وی دارای صلاحیت نبوده که عهده دار مسئولیت های مهم در پیروزی انقلاب و سپس دوره حیات حضرت امام(ره) نمی بایست می شد و این سیر نمی بایست در دوران زعامت رهبری ادامه پیدا می کرد تا به حدی که هم «رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام» باشد و در دوره ای طولانی هم «رییس مجلس خبرگان رهبری». الان هم اگر شورای محترم نگهبان به ایشان صلاحیت داد که دیگر کسی و حتمن آقایان افراطی هم که نمی بایست حرفی داشته باشند. پس انشاالله آقایان اجازه دهند که شورای نگهبان و مسئولان اجرایی و مردم کار خودشان را انجام دهند و پیش فرض ناصحیح مناقشه آفرین برای ملت نتراشند و گمان سوء نبرند. بگذارید گرایش اکثریت جمهور که از صندوق ها خارج می شود مسیر اجرایی آینده کشور را مشخص کند.

2) اغوای رسانه ها و آن 600 نفر

تعداد کل ثبت نام کنندگان برای انتخابات یازدهم ریاست جمهوری 686 نفر بوده است. کار اغواگرانه و غلط بیشتر رسانه ها تمرکز بر چهره های شاخص و مسئولان اجرایی یا نمایندگان پیشین - حدود 40 نفر - و از طرف دیگر بر چهره های خود بزرگ بین و دارای پارانویا و نارسیسم و جنجالی - حدود 50 نفر - تلقی می شود. راستی آیا بیش از 50 نفر را در گزارش های تصویری مختلف خبرگزاری ها می توان مشاهده کرد که یکی سوار بر درشکه به وزارت کشور آمد و دیگری کفن پوش و با پرچم؟ آن یکی در همه انگشتانش انگشتر و حلقه بود و تعدادی هم بیکار، یکی با دمپایی، یکی با کراوات و یکی هم که در دوره های گذشته می آمد مدعی بود که منجی عالم بشریت است که این بار ماموران نگذاشتندش وارد تالار وزارت کشور شود.

از مجموع ثبت نام کنندگان اگر شاخص ها و جنجالی ها را کنار بگذارید 600 نفر باقی می مانند که رسانه ها می بایست بیان می کردند که اینها کی هستند و چه طرح و ایده ای برای اداره کشور دارند و چه جوهره ای در خود دیده اند که آمده اند خود را عرضه نمایند. متاسفانه رسانه ها و بخصوص خبرگزاری های بزرگ بیشتر عکاسان را گسیل به تالار وزارت کشور کردند. عکاسانی که بیشتر به دنبال سوژه یابی هستند اما همه استعداد کشور آن 90 نفر نبوده و نیستند. اگر در بین آن 600 نفر افراد متخصص و کار آفرین و مدبر و لایق و با برنامه ای وجود داشته باشند نام و چهره و برنامه آنها کجا منعکس شده است؟ آیا سرجمع عکس های همه خبرگزاری ها بیش از 90 نفر - شاخص ها و جنجالی ها - را نشان می دهد؟ آیا ممکن است در بین آن 600 نفر باشند افرادی که پتانسیل و ایده های آنان از مثلن جناب وزیری که در همه دولت ها حضور داشته نیست که نمی دانیم چه ایده ای در ذهن داشته که نتوانسته در  طی30 سال مسئولیت به اجرایشان در آورد؟/ عزیز دیگری که جزو شاخص هاست نیز افاضه فرموده که ظرف 50 روز گرانی ها را مهار می کنم! آخر عزیز دل وقتی شما 30 سال است که مسئولی و به همه مسئولین کشور و رسانه ها نیز دسترسی داری در این مدتی که گرانی خانواده ها را در حال «پرس» کردن و فروپاشندن بوده شما کجا بوده ای و چرا نظرات مشعشع خود را دریغ کرده ای تا جامعه به این ورطه نیفتد و این بار را از دوش آنها برداری؟

با این سئوالات حتمن در آن 600 نفر هستند افرادی که لیاقت آنان از آن 40 نفر شاخص بیشتر باشد که محتمل است کار آفرین باشند، متخصص یا دارای نبوغی خاص که عزم این عرصه را کرده اند.

اما چه کنیم که گرفتار نام هاییم؟ نام زده ایم، شعار زده ایم، سوابق زده ایم، رسانه هایمان هوشمند نیستند، حس جنجال بپا کردن آن هم در چنین عرصه مهمی که عرصه عقلانیت است و نمی بایست کوچک ترین خطا و ریسکی در آن کرد سر تا پای وجودمان را فرا گرفته، می خواهیم همه چیز را به طنز و لودگی برگزار کنیم. از فردی که با درشکه به در وزارت کشور می آید گزارش های تصویری آنچنانی مخابره می کنیم بدون آنکه به عواقب آن اندیشه کنیم. راستی بیرون مرزها درباره این 686 نفر چه اندیشه می کنند؟ راستی ما رقبای رییس جمهور آتی را همین درشکه سوار و کفن پوش و کراواتی و انگشتری و دمپایی به پا تصویر نکرده ایم؟

نکنید آقایان، همکاران، سروران، عکاسان و دبیران محترم گروه های سیاسی خبرگزاری ها. با اعتبار کشورتان و بزرگ ترین انتخابات تان چنین بازی نکنید! جو زده نشوید. خوبیت ندارد. بجای یافتن چنین سوژه های نازل و تفننی، نه عکاس که خبرنگار بفرستید تا طرح و ایده آن 600 نفر به احتساب نیامده و بی نشان را بگیرند، نظرات را بانک ایده کنید و بدهید به رییس جمهور منتخبی که حتمن نه نابغه است، نه سوپرمن و ابرمرد و نه اسطوره و دانای کل!

ندانسته اغوا نکنید افکار عمومی را رسانه های شریف!

کارویژه ما اغواگری نیست که آگاهی بخشی ست و نقد!

ما جزوی از تجهیز کارگاه احزاب و سیاسیون نیستیم برای بردن بازی!

برخی از ما داورانند و برخی مربی. افراطی ها و جنجالی ها و بی ادب ها را به بازی نگیریم. تریبون را در اختیارشان نگذاریم برای به فحش کشیدن رقیب و سرتا به پایش و سوابق و لواحق و ناموس و خانواده و جد و آبادش را لگد مال کردن! عرصه عرصه آرامش است و شور و شعور و بصیرت و آگاهی و عقلانیت و احترام به نظر اکثریت.

نگذاریم بوقچی ها و بد اخلاق ها و بازی خراب کن ها میدان دار شوند چرا که کسی طرفی بر نمی بندد همان طور که در 88 هر دو طرف غالب و مغلوب اسمی انتخابات، باختند به خودشان، به مردمی که اداره امورشان را به آنان سپرده بودند و به تاریخ.

و چه فصل دلپذیری ست آنگاه که رسانه ها حدود و حقوق و رسالت شان را بشناسند و به آن عمل کنند.

بهار غیر انتخاباتی نا سراب گون. بهار حقیقی انسانی و سیاسی آنجاست حتم ...