درون گرایی و خزیدن بیش از اندازه و نامعقول و غیر طبیعی در لاک خود، بیشتر مربوط به انسان هایی است که به علل گوناگون قادر نیستند و یا تمایل ندارند، که با افراد محیط خود ارتباط فعال داشته باشند، از آنان کمک گرفته و به آنان کمک رسانی نمایند و در یک تعامل پویا و سازنده، بقول معروف اجتماعی، به حیات خویش ادامه دهند. یکی از علل عمده در شکل گیری چنین رفتاری، عدم دستیابی افراد جامعه به خواسته ها و نیازهای شان می باشد.

در جامعه ای که شهروندانش بر اثر انواع موانع از جمله؛ موانع فرهنگی( عادات، خلقیات، تعصب ها، رسم و رسومات، و...) و از همه مهمتر خصوصا در زمانه ی ما، موانع اقتصادی و مشکلات معیشتی و تا حدودی برخی باورهای بی پایه و اساس و در حد خرافه، قادر نباشند، بصورتی طبیعی و راحت به تفریحات و لذت های سالم و هنجارگونه ی مورد نیاز خویش بپردازند، ناچارند روز به روز در درون خویش فرو رفته و به تفکر غیر مفید در مورد عدم کامیابی های خود بپردازند.

این تفکرهای کش دار و خسته کننده، در بسیاری از مواقع و در مورد بسیاری از افراد، به افسردگی و بی انگیزگی انجامیده و مشکلات روحی و روانی را بهمراه خواهد آورد. به نظر می رسد، هم اکنون این حالت در خصوص تعدای قابل توجهی از افراد جامعه ی ما که متاسفانه قشر فعال جامعه یعنی جوانان، تشکیل دهنده ی بخش زیادی از آن است، روز به روز بصورتی خزنده و خطرناک بیشتر و وسیع تر می گردد.

بر متولیان امور، اعم از مدیران عالی و همچنین تصمیم گیرندگان تمامی حوزه های فرهنگی و اجتماعی واجب است، تا نسبت به شکل گیری چنین وضعیت ناخوشایندی از خود واکنش مثبت و فعال نشان داده و با یک برنامه ریزی دقیق، حساب شده و بلند مدت، با بکارگیری امکانات سخت افزاری و نرم افزاری لازم و کافی و همچنین "مدیریت جهاد گونه" وارد میدان گردیده و نسبت به ایجاد فضایی سراسری از شادابی و نشاط پایدار اقدام نمایند. بدیهی است جامعه ی شاد و باانگیزه، دارای مردمی زنده و آماده برای سازندگی و کار خواهد بود و اجتماع پژمرده، عبوس و افسرده و دارای مردمی در لاک و پیله تنهایی خود فرو رفته، بیمار و فاقد تحرک است.

این هشدار نه از سر بدبینی است و نه برای بزرگ جلوه دادن مشکلات است. بلکه هشداری دلسوزانه و متعهدانه در قبال اجتماعی است که؛ به آن دلبستگی داریم و رشد و تعالی آنرا خوشبختی و سعادت خود دانسته و نسبت به مسیر حرکت و تحرک سازنده و مفید آن شدیدا احساس مسئولیت می نماییم.

من این حروف نوشتم چنانکه غیر ندانست

تو هم ز روی کرامت چنان بخوان که تو دانی

برچسب ها: محمدسعید بهوندی

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه