سید غدیر رمضانی
همه کنشگران اجتماعی و اقتصادی براین باورند که ، رشد و پویایی منطقه آزاد اروند درگرو تحول سه مولفه صنعت گردشگری ، اصلاح و تقویت کارخانجات صنعتی و نحوه کارکرد و بهربرداری از مزیت های بندری در شهرهای آبادان و خرمشهر است.
دراین راستا قابلیت های فراوان جغرافیایی و داشته های کم نظیر وبکرمنطقه درتوسعه گردشگری را بهترین داروی شفابخش برای گذر از چالش های اجتماعی و اقتصادی می دانند.
ضمن اینکه مسئولان بلندپایه اقتصادی کشور و مدیران مناطق آزاد هم با تدوین چشم انداز چهار ساله نسخه جدیدی را برای توسعه گردشگری ، در مقابل صادرات غیرنفتی مناطق آزاد مصوب کرده اند.
اما از آنجا که همواره بخشنامه ها و مصوبات شبانه و اجرای عجولانه و بدون مطالعات علمی آسیب های جدی بر پیکر اقتصاد و اعتماد عمومی وارد کرده اجرای این طرح هم با عکس العمل عمومی روبرو شده است.
هرچند که منطقه آزاداروند، به لحاظ دارا بودن زیرساخت های فراوان صنعت گردشگری یک استثناء ملی وواقعیت انکارناپذیر است ؛ اماسئوال جدی اینجاست که امروز چه اندازه آبادان و خرمشهربه لحاظ نرم افزاری آمادگی پذیرش گردشگر آن هم از نوع خارجی بدون ویزا را دارد؟
بدون شک هرجامعه ای که می خواهد اقتصاد خودرا برمبنای گردشگری بنا نهد، ابتدا باید ازمدیران توانمندی برخوردار باشد تا بتوانند برحراست و احیاء سازه های تاریخی ونمادهای فرهنگی، ایجادمکان های منحصربفرد، آموزش فرهنگ مهمان نوازی و مدیریت مهمانپذیری، تقویت و آموزش فرهنگ بومی و ملی به شهروندان، تاسیس مکان های تجاری و رفاهی منحصربفرد که به لحاظ تعرفه، قابلیت رقابت بین المللی داشته باشند، افزایش و حمایت از فراورده ها و صنایع بومی، ایجادامنیت عمومی و احساس امنیت اجتماعی، آموزش حرفه ای و تخصصی نیروهایی که مستقیم با گردشگران ارتباط دارند، مزیت های خدمات ارزان سریع ودردسترس برای گردشگران، ایجاد یک سیستم کارآمد و انرژیک در حمل ونقل عمومی، آموزش حرفه ای کانون های گردشگری و حمایت اقتصادی با ارایه مشوق های موضوعی و... گزاره هایی هستندکه باید قبل از اجرای هر طرح و برنامه نهاینه شود تا کمترین آسیب های احتمالی به مردم و منطقه وارد شود.
به عبارتی با وضعیت اسفناکی که در تمام حوزه ها بر شهرهای آبادان و خرمشهر واردشده هرتصمیم آرمانگرایانه تیغی است که برکالبد بیمارمنطقه می کشیم.