نظام پارلمانی، نظامی است مبتنی بر عقل جمعی. در چنین نظامی است که تک روی و استبداد فردی به حداقل ممکن می رسد. نظام پارلمانی در واقع و عملا برآمده از آراء آهاد مردم است. در کشورهایی که دارای پارلمانی قوی و مطلوب هستند، هرگز دولتها نخواهند توانست، خواسته یا ناخواسته رشد و توسعه ی کشور را دچار رکود و توقف نمایند. زیرا بوسیله ی پارلمانی آگاه و بیدار، در اسرع وقت و پیش از فوت فرصت ها مورد بازخواست قرار گرفته و مجبور به تغییر و اصلاح لازم می گردند. اما "کدام پارلمان"؟! پارلمانی در این مقیاس و عملکرد می بایست واجد چه شاخص ها و خصوصیاتی باشد؟ پاسخ این سوال، کلید واقعی حل این معنا و مفهوم است.

پارلمانی که وظیفه ی قانونگذاری، نظارت و پشتیبانی را در رشد و پیشرفت یک کشور بر عهده دارد، در اولین گام می بایست متشکل از خبرگان واقعی نیروهای متخصص، متعهد، دلسوز و شجاع کشور باشد. فضا و بستری که لازمه ی انتخاب چنین نیروهایی است، می بایست بدون هیچ مانع و بهانه ای توسط دستگاههای مجری و ناظر فراهم آید و مردم نیز آگاهانه و پرشور، در یک پروسه ی قانونی و سالم، نسبت به انتخاب آنان اقدام نمایند. در گام بعدی و پس از تشکیل چنین پارلمانی، می بایست فضا و بسترهای سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی کشور به لحاظ نظم و انضباط و امنیت از چنان استحکام، اطمینان و آرامشی برخوردار باشد تا نمایندگان پارلمان بتوانند از حداکثر توان تخصصی خود در ایفای وظیفه ی قانونی شان استفاده نمایند.

بزرگترین آفت عملکردی یک پارلمان، فرو افتادن در باطلاق منافع حزبی و جناحی است. البته نه آن احزابی که بزرگترین دغدغه شان اجرای قانون و مقررات و پیمودن مسیر رشد و توسعه ی متوازن و مطلوب کشور است. بلکه آن احزابی که به دلایل گوناگون، بجای در اولویت قرار دادن منافع ملی و رشد همه جانبه ی کشور، بیشتر تلاش شان معطوف به بهره برداری حداکثری در راستای منفعت های مقطعی جناحی و گروهی است.

به نظر می رسد و هم در سالهای ماضی به تجربه ثابت شده است که وضعیت و عملکرد پارلمانی در کشور ما، همواره از وجود این آفت بزرگ و نامیمون رنج برده و دچار صدمه گردیده است. بسیار دیده شده است، نمایندگان منتخب بجای هزینه و سرمایه گذاری تمامی توانمندی های خود در جهت عمران و آبادانی کشور و اتحاد افکار و اندیشه ها در راستای قویتر ساختن ماشین رشد و توسعه ی کشور، به منفعت های کوچک، شخصی و باندی بیشتر توجه نموده و کشور را از داشتن و تشکیل یک مجموعه ی متشکل و متحد بنام پارلمان محروم ساخته اند.

پارلمان قوی، زنده، پویا و در صحنه قادر است موتور محرک پیشرفت کشور باشد. ولی متاسفانه وقتی اعضای آن دائما بر سر مسائل پیش پاافتاده و مخالفت ها و دشمنی های زیان آور، باهم بحث و جدلهای خسته کننده و بی پایان دارند، هرگز چنین پارلمانی نخواهد توانست محرکی تاثیرگذار، ناظری قوی و شجاع و پشتیبانی دلسوز و مطمئن برای رشد و توسعه و پیشرفت کشور باشد.

برچسب ها: محمدسعید بهوندی

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه