آذر ماه برای دانشگاه ها و محیط های دانشجویی، گویی بهار فعالیت اجتماعی، سیاسی و علمی است. مناسبت های تاریخی، فرهنگی و علمی در این ماه، موجب گردیده است تا فرهیختگان دانشگاهی و حوزوی و تشکل های دانشجویی به بازنگری و بزرگداشت و زنده نگه داشتن گذشته خویش بپردازند و نیم نگاهی نیز به حال و آینده داشته باشند. از این رو، مراسم این ماه بزرگ، می تواند سرچشمه درس ها و بحث ها و پند و عبرت ها قرار گیرد. در این یادداشت کوتاه به 16 اذر، هفته پژوهش و 27 آذر، سالروز وحدت حوزه و دانشگاه می پردازیم.

1- شانزدهم آذر و روز دانشجو:

خوشبختانه خاستگاه و خواستگاه تاریخی این روز، چندان دور نیست و به گذشته های تاریخی بازنمی گردد و از این رو، به آسانی می توان مناسبت و انگیزه ها و پیامدهای آن رخداد را به روشنی به تحلیل نشست. روح و خمیرمایه 16 اذر و روز دانشجو، به مطالبه گری و تحول خواهی و نفی استبداد و استکبار ستیزی دانشجویان باز می گردد. بزرگداشت این روز، در واقع به نوعی، به رسمیت شناختن حق انتقاد و پذیرفتن احتمال اشتباه در پهنه و سپهر سیاست ورزی و نظام تصمیم گیری و لزوم رعایت حقوق مردم است. به هر اندازه که در راستای تحقق اصول یادشده گام بردایم، به تکریم 16 اذر پرداخته ایم و به هر اندازه که اصول مسلم یادشده را کمرنگ و بیرنگ کنیم، گویی در ماهیت تاریخی 16 اذر دست برده ایم.

متاسفانه برخورد ما با 16 آذر و دیگر مناسبت های تقویمی، متناسب با فضای سیاسی کشور دچار دگردیسی می شود. در برهه ای، انتقاد به دولت مستقر را برابر با نفی نظام جمهوری اسلامی تلقی کرده ایم و در برهه ای دیگر، روحیه انتقادگری و مطالبه گری دانشجویان را به انتقاد از دولت مستقر کاهش داده ایم و محدود کرده ایم و به زبان دیگر، آنرا از دستان دانشجویان ربوده و به نفع خود مصادره کرده ایم.

از یاد نبریم که خالی کردن مناسبت های تاریخی از ماهیت حقیقی، لگد زدن به پیشینه تاریخی خویش و سست و بی رمق کردن انها و حاکم کردن روح و روحیه ناامیدی و سرخوردگی در میان مردم و جوانان است.

بر این پایه، همه با هم کمک کنیم تا از توان مثبت موجود در تاریخ و تقویم خویش، به نفع آیندگان و حرکت رو به جلو بهره ببریم.

2- هفته پژوهش و فناوری:

سخن از ضرورت و فواید برگزاری هفته پزوهش و فناوری در دانشگاه ها و دستگاه های دیگر، زیره به کرمان بردن است. بی گمان همه مسئولان و مقامات بلند پایه کشوری به لزوم توجه عملی به امر تحقیق و علمی نگریستن به مسایل و مشکلات اگاه هستند. آنچه که در بزرگداشت این مناسبت مهم است لزوم گسترش روحیه پژوهشگری و قرار دادن مسیر پژوهش در راستای بر طرف کردن آسیب های اجتماعی و اقتصادی است و جلو گیری از اجرای طرح های عمرانی بدون داشتن پیوست های لازم و انجام بررسی های علمی است.

در مراسم هفته پژوهش در دانشگاه شهید چمران اهواز، معاون پژوهش و فناوری دانشگاه در یک حرکت مثبت طی سخنرانی خود، از کوشش های مرحوم دکتر محمدرضاطاهری معاون اسبق پژوهشی دانشگاه یاد نمودند و به زحمات ایشان ارج نهادند. جا دارد اینجانب نیز از کوشش های دکتر محمود شفاعی بجستان که نوآور" روز پژوهش" و دکتر بهمن نجاریان، معاونان پیشین پژوهشی دانشگاه که ایشان نیز نوآور " هفته پژوهش" در دانشگاه شهید چمران اهواز سپس سراسر کشور بوده اند و دیگر معاونان پژوهشی یاد و تشکر کنم زیرا هر یک از ایشان در برهه خویش، در حد توان خدمت کرده اند.

به یاد دارم که در سال های گذشته، یکی از معاونان پژوهشی دانشگاه که حدود یکماه پیش از هفته پژوهش به این سمت منصوب شده بودند در هنگام ارایه گزارش کارهای پژوهشی سال گذشته، تصریح نمودند که همه این اقدامات در زمان معاون پیشین انجام شده است و از ایشان قدردانی نمودند.

از یاد نیریم که اصل تکریم از کوشش های مدیران پیشین، موجب تقویت روحیه خدمتگزاری در مدیران کنونی می گردد.

در روزهای گذشته نیز شاهد گشایش سالن ورزشی چند منظوره مجتمع خوابگاهی پسران دانشگاه شهید چمران اهواز بودیم. نام این پروژه را من بارها از مکالمات تلفنی دکتر محمد رضا علم معاون پیشین دانشجویی دانشگاه شهید چمران اهواز شنیده بودم.

منزل مسکونی ایشان دقیقا روبروی خانه ماست و شب ها که سرو صداها کم می شود بارها صدای بلند مکالمات تلفنی ایشان را، چه از داخل منزل و چه از محل باغچه بیرون منزل شنیده بودم، که با طرف مقابل، در باره کف پوش و وسایل این سالن ورزشی سخن می گفت و دستورات لازم را به او می داد یا گاهی که با آقای بیژن رضاییان مسئول وقت نظارت بر استخر و مدیر پیشین تربیت بدنی معاونت دانشجویی، تماس می گرفتم او می گفت برای پیگیری امور این سالن، به تهران آمده است.

چه خوب است در هنگام گشایش طرح های عمرانی نیز، از مدیران پیشین که برای ساخت و ساز ان سازه، کوشش کرده اند، دعوت شود.

3- 27 آذر، سالروز وحدت حوزه و دانشگاه:

خوشبختانه دانشگاه شهید چمران اهوز در نوآوری و بزرگداشت این مناسبت از سال 1360 و پس از ان، کارنامه روشن و درخشانی دارد. استادان این دانشگاه که در دوران دانشجویی خویش، برای راه اندازی این مناسبت و آشنا کردن روحانیت و حوزه علمی اهواز با دانشگاه و محیط های دانشجویی سر از پا نشناختند و زحمان زیادی را متحمل شدند، هنوز در قید حیات مادی خود هستند. این مناسبت، هم برای دانشگاه و هم برای حوزه دستاوردهای خوبی را داشته است.

آنچه که در حال حاضر، نیازمند آن هستیم آسیب شناسی وحدت حوزه و دانشگاه است و اینکه ببینیم آیا به اهداف اولیه آن دست یافته ایم یا خیر؟ آفت های این حرکت چه بوده است و کجای راه طی شده قرار گرفته ایم؟ والسلام

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه