جایگاه

شوشان – لفته منصوری : امروز میهمان 28 شهید دفاع مقدس در شلمچه بودیم. امروز شهیدان را جلوی مسئولان از جلو نظام ندادند. امروز مسئولان از بالای جایگاه با عینک‌های سیاه به شهیدان نگاه نمی‌کردند. امروز به هیچ مسئول «محترمی!» خیرمقدم نگفتند؛ حتی به استاندار غلامرضا شریعتی که در میان مردم، میهمان شهیدان بود. امروز کلاً «جایگاه» در اختیار مسئولان نبود. شنیدم سرهنگ مجید حسین زاده فرمانده جوان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی آبادان که خود فرزند شهید است؛ با این شرط مراسم استقبال از شهیدان توسط سپاه پاسداران آبادان را پذیرفته بود که هیچ‌کس جز شهیدان بر بالای جایگاه ننشیند! این حرکت ازآن‌جهت که ضد اشرافیت نوین که چون موریانه‌ای به جان انقلاب اسلامی افتاده است، ستودنی، قابل‌تقدیر و احترام است. نمی‌دانم شاید در ضیافتی دیگر که شهیدان بر پا بکنند، دوباره مسئولان جایگاه را از آن‌ها بگیرند.

شاید هم به این خاطر که امروز شهیدان در چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی دقیقاً همراه با امام خمینی ساعت 9 و 27 دقیقه و 30 ثانیه وارد خاک ایران شدند، این اتفاق رخ داد. آیا می‌توان امیدوار بود که شهیدان در جایگاهی که قرار دارند ناظر و شاهد میراث خود باشند؟! میراث گران بهایی چون «استقلال»، «آزادی»، «عدالت» و «جمهوری اسلامی»! میراثی که با بهایی سنگین چون «شهادت» به این کشور ارزانی داشتند. شهادتی در اوج «گمنامی» و «بی‌نامی»! امروز شهیدان در چهلمین سال پیروزی انقلاب اسلامی از ما می‌پرسند که با میراث آن‌ها چه کردیم؟ با مردم که ولی‌نعمت واقعی هستند، چه رفتاری کردیم؟*

*امروز مردم به استقبال شهیدان نیامده بودند بلکه به آن‌ها پناه آورده بودند. این را از درد دل‌هایشان می‌توان فهمید! از زمزمه‌هایشان در گوش شهیدان می‌توان دریافت! از اشک‌هایی که بر پرچم جمهوری اسلامی پیچانده بر بدن شهیدان می‌چکد، می‌توان حدس زد! هر کس به بهانه‌ای، به دلیلی، به گم‌شده‌ای، به آرزویی آمده بود! و شهیدان پرسشگران مُحق و صادق میراث خود هستند! هیچ‌کس بالاتر و والاتر از شهیدان نیست که حق پرسشگری داشته باشد! امروز کسانی که «جایگاه» ها را اشغال کرده‌اند باید پاسخگو باشند.