یکی از مسائلی که باید بر آن اهتمام ویژه ای داشته باشیم وجود ارکان مختلف اجتماع و بطور همزمان در جامعه است ارکانی که هر کدام از آنها می تواند به تکثر آرا و سلایق و جذب اقبال عمومی منتهی شود. اگر تعریف جامعی از توسعه داشته باشیم می توان گفت؛ توسعه را باید برحسب پیشرفت به سوی اهداف رفاهی نظیر کاهش فقر، بیکاری و نابرابری تعریف کنیم.به طور کلی توسعه جریانی است که نگاه متفاوت به شکل نظام اقتصادی و سیاسی در راستای ارزش ها و مطالبات مردم را در بر می گیرد.

یکی از وعده های مدرنیته تحقق آرمان های بشری در قالب اصول انسانی است و نظم یک نظام سیاسی - اجتماعی را در مشروعیت بخشیدن به جامعه بشری بعنوان اولین رکن تلقی می کند. مشروعیت جامعه، اصل توسعه را معنی می بخشد و اعتقاد دارد محور تفکر و اندیشه انسان در برابر جزم اندیشی می توان، وجود و حضور عامه ی مردم در سطوح مختلف جامعه است.

نسبت« توسعه، زن و جامعه» در برخی از کشورها تعاریف متفاوتی دارد و هر جامعه ای بر مبنای اندیشه حاکم‌ بر اجتماع خویش مسیر خاص خود را طی می کند. اما مهم آن است که در بزرگراه پیشرفت، قابلیت زنان بخوبی درک شود و در مراتب مختلف تصمیم گیری برای آن ارزش قائل شوند.

اگر بخواهیم زنان جامعه ی ایرانی را مورد موضوعیت و هدف کلام نگارنده مطالب قرار دهیم می توان گفت؛ متاسفانه این قشر از جامعه صرفا در قالب شعار سیاسیون و وعده های دولت ها قرار می گیرند و دولت ها مکلف اند که برای تسهیل در امر توسعه و اجرای صحیح تحرک اجتماعی عنصر محوری نظم اجتماعی که همانا حضور همه مردم در جامعه است را به رسمیت بشناسیم.

چالش های حکمروایی در مقوله حضور زنان میبایست شدت و اثر بخشی بیشتری داشته باشد و سیستم مدیران سازمانی را نسبت به حضور این قشر در لایه های مختلف اجتماع ترغیب کند.

یکی از دلایل عدم توسعه یافتگی و یا حرکت کند توسعه در کشور ما ، بین شعارها و برنامه ها با اجرای آن فاصله زیادی وجود دارد که اغلب مدیران ضعیف ، در بزرگراه توسعه ، حضور زنان را فراموش می کنند و علاقمند به تکروی هستند.

یکپارچگی ابعاد و شاخص مختلف توسعه اگر ناقص و دچار مشکل شود نمی تواند توسعه پایدار را شکل دهد.

ما به حضور زنان در اتوبان توسعه و رشد، نیازمند معادلات پیچیده ای نیستیم و در واقع فرایند سختی را طلب نمی کند و براحتی این امر امکان پذیر است ولی گاها مدیران ناکارآمد ، حضور زنان در رده های مختلف را بر خود قبول ندارند و با این مقوله رفتاری پیچیده و سخت دارند که «بالندگی و هویت» را از حضور زنان در جامعه سلب می کند.

اگر هویت و‌ ابتکار جامعه زنان با حرکات ناموزون و نگاه شخصی مورد رصد قرار گیرد از هم گسیختگی فکری و چالش در پی دارد و بر اجرای صحیح پیشرفت تاثیرات منفی می گذارد که موجب می شود خروج و‌ عدول از برنامه های جاری را در پی داشته باشد و مشکلات این قشر هم در کیفی و هم کمی افزایش یابد.

فصل مشترک حضور زنان در جامعه ایرانی ، بارها گفته و بیان شده است و بیشتر حس می شود در کوچه های تنگ و باریک اعتماد گیر کرده است و هنوز اطمینان برای شکوفایی و تبلور زنان در جامعه میسر نشده است و اگر این موضوع نتواند تغییر حاصل کند حرکت ما در مسیر توسعه از این حالت هم کندتر می شود و میزان آسیب ها و‌ معضلات افزایش پیدا می کند.

باید برای ترسیم و تحقق چشم انداز و افق های بلند مدت فرایند مبتنی بر داشته ها و پتانسیل های موجود را طراحی کنیم و بر اجرای آن اصرار بورزیم که از این لحاظ بتوان توسعه همه جانبه و پایدار را برای شهروندان خصوصا زنان و دختران رقم بزنیم.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه