دریوزگان با کلاس

شوشان – مجتبا حلالی : یکی از مواردی که سال های سال است در شهر وجود دارد و جزیی از بازار نیز محسوب می شود، حضور گدایان است. گدایانی با ظاهری بد که نشان از درماندگی دارد به سمت مردم دست دراز کرده و تقاضای کمک می کنند.

برخی نیز با این ترفند که فرزندی بیمار در بیمارستان دارند از مردم کمک های نقدی دریافت می کنند.

تعدادی دیگر کرایه تاکسی ندارند و برخی دیگر از معلولیت خود استفاده می کنند. در این میان افرادی هم وجود دارند که با نواختن موسیقی در میان مردم قدم می زنند سکه و اسکناس های فراوان دریافت می کنند. ده ها مدل مختلف وجود دارد که جملگی باعث می شوند، مردم تحت تاثیر آن قرار گرفته و دست خود را در جیب کرده و مبلغی را کمک کنند.

تعدد انواع گدایی در شهر آنقدر زیاد شده که حال دیگر تشخیص نیازمند واقعی و غیر واقعی غیر قابل تشخیص است. همه گدایان آنقدر با شرایط متاثر کننده در میان مردم ظاهر می شوند که به هیچ عنوان نمی توان باور کرد که برخی از آنها شرایط خوبی دارند و اصلا نیازمند نیستند. اینها به گدایی بعنوان یک شغل نگاه می کنند و ظاهرا درآمد روزانه و نقدی بدی هم ندارند.

اتفاقا چندی پیش فیلم تامل برانگیزی در فضای مجازی منتشر شد، در این فیلم یک زن وجود دارد که کنار خیابان نشسته اما کاملا تحت پوشش چادر قرار دارد. این فیلم با سرعت صبح تا شب را نشان می دهد و مردمی که از کنار این زن عبور و مبالغی را به او کمک می کنند. زمانی که خیابان خلوت شده و پاسی از شب می گذرد، خودرویی شاسی بلند و مشکی کنار او می ایستد. چادر را بر می دارد و ماکت مربوط به فروشگاه های لباس را نیز بلند می کند و در خودروی آخرین مدل خود قرار می دهد. او پول های جمع آوری شده در کاسه را نیز در جیب می گذارد.

اما این روزها شاهد پدیده ای جدید در بحث دریوزگی هستیم. دریوزگان باکلاس. اینها افرادی شیک پوش و بسیار مودب هستند. لفظ قلم صحبت می کنند و خود را یک شخص کاملا متشخص نشان می دهند. آنها کلاهبردارانی هستند که با حیله و ترفندهای مختلف از مردم اخاذی می کنند. آنها بجای آنکه منتظر 100، 200 یا 1000 تومان باشند به یکباره 30 هزار تومان کاسب می شوند. از همین راه عطر و ادکلن خوشبو خریداری می کنند، لباس مرتب به تن می کنند، کفش های واکس زده به پا می کنند، موهای خوش فرم درست کرده و رنگ و روی چشم نواز برای خود ایجاد می کنند. لابلای اینگونه افراد، تعدادی نیز اعتباد دارند که شاید به تازگی دچار این بماری خانمان سوز شده اند.

شاید از شانس بدشان بود که یکی از این خوش پوشان کلاهبردار نزد نگارنده آمد. در حال جابجا کردن پول از خودپرداز بودم، جوانی حدودا 30 ساله با همان مشخصات عنوان شده در بالا کنارم آمد و داستانی را تعریف کرد که هنوز هم نتوانسته ام به همدیگر ربط شان بدهم. خود را کارمند یکی از شرکت های توانمند و صنعتی استان معرفی کرد. پراید سفید رنگ تر و تمیزی هم داشت. مدعی شد که مادرش از گچساران به اهواز رسیده اما چون عجله کرده است یادش رفته پول در کیفش بگذارد، به همین خاطر در ترمینال منتظر مانده تا برایش پول ببرد. می گفت: من هم از سر کار می آیم و پول کمی در جیب دارم، لطفا 30 هزار تومان قرض بدهید و قول می دهم تا شب مبلغ را به شما برگردانم.

نگارنده می دانست دروغ است. می دانست دارد 30 هزار تومان از کف می دهد و می دانست که او کلاهبرداری است که هر روز و هر شب چندین نفر را فریب می دهد، اما برای اطمینان از دانسته های خود به او اطمینان کرد و 30 هزار تومان را داد. گدای کلاهبردار شماره تماس را گرفت و رفت. از آن روز تا امروز که این مطلب را یادداشت می کنم بیش از یکماه می گذرد. اما....

درست است که جمع آوری گدایان سطح شهر برعهده شهرداری است که البته خیلی هم موفق عمل نکرده، اما مردم معتقد و عاطفی باید از خودشان کار را آغاز کنند. نیازمندان واقعی تحت پوشش و حمایت ارگان های مربوطه قرار دارند، در کنار آن موسساتی مانند موسسه خیریه جوادالائمه نیز وجود دارد که نیازمندان را شناسایی کرده و کمک های مردمی را به آنها می رسانند.

بنابراین با وجود ترفندهای مختلف در کف خیابان برای دریافت کمک های نقدی از سوی گدا نماها صلاح بر آن است که با عدم پرداخت پول آرام آرام موجب کناره گیری آنها از کلاهبرداری های علنی باشیم.