این نوشتار بدون توجه به زندگی شخصی اشخاص و تنها با محوریت موفقیت های شغلی و علمی تهیه شده است.
در فرهنگ روسیه و از دیدگاه روس ها از دیرباز زن، نقشی مستحکم در خانواده و جامعه داشته است. البته نابرابری حقوق زنان و مردان در روسیه نیز همچون سایر کشورهای جهان در پهنه تاریخ وجود داشته است؛ هرچند زنانی بوده اند که با وجود محدودیت ها توانستند در عرصه های خاص به برترین های زمان خود تبدیل شوند.
به گزارش عصر ایران به نقل از کانال مهدی سنایی سفیر ایران در مسکو، در این گزارش با 9 زن بسیار موفق در تاریخ روسیه آشنا می شویم.
سوفیا کوالفسکایا (ریاضی دان): کوالفسکایای جوان که بعدها به نخستین پروفسور زن روس تبدیل شد پس از پایان تحصیلات اولیه در آلمان به دلیل ممکن نبودن تحصیلات عالی برای زنان از دانشمند معروف کارل وایرستراش خواهش کرد تا به او آموزش دهد.وی پس از پایان تحصیلاتش به روسیه بازگشت و وارد دنیای ادبیات شد.
با وجود اینکه کوالفسکایا در علم ریاضی کشف های زیادی انجام داد اما همیشه معتقد بود که در سایه همکاران مردی که ضعیف تر از خودش هستند باقی مانده است.
امپراتریس الیزاوِت پتروونا: الیزاوت در سال 1755 آموزش در مقاطع بالا را در روسیه بنیان گذاشت که از نمونه های آن دانشگاه دولتی مسکو است. در دوران الیزابت روسیه در زمینه هنر و ادبیات جهش بزرگی داشت.
اوگنیا کُنرادی (نویسنده-روزنامه نگار-مترجم): کنرادی در سال 1838 متولد شد و پس از فوت پدرش در سن 20 سالگی به عنوان مدرس و مترجم زبان انگلیسی در موسسه پتروفسکی مسکو ویژه زن ها مشغول به کار شد. کنرادی به سرعت به یکی از شناخته شده ترین متخصصان ترتبیت فرزند در روسیه تبدیل شد و در عین حال در نشریه خود در خصوص مسائل سیاسی مهم، مشکلات برده داری و تاریخ معاصر اروپا مطالبی درج می کرد. کنرادی همچنین از مبتکران جریان حقوق زنان به ویژه در زمینه آموزش در روسیه تزاری بود.
امپراتریس کاترین دوم: تزار مشهور روسیه که به مدت 34 سال حکومت کرد اما در واقع یک دختر آلمانی جسور بود که روس ها از او به عنوان یکی از بهترین امپراتورهای خود یاد می کنند. کاترین در کنار خشونتی که در قبال مخالفانش داشت کارهای بزرگی در روسیه انجام داد؛ از ساخت 144 شهر جدید و رسم تقسیمات مدرن کشوری گرفته تا ایجاد نظامی قضایی و مدارس و دانشگاه های جدید.
خواهران گنسینی (موسیقیدان): 5 خواهر گنسینی با نام های ماریا، النا، الیزاوت، اوگنیا و اولگا برای اینکه در کنسرواتوری مسکو تحصیل کنند مانعی بزرگ پیش رو داشتند؛ زن بودن! اما با اصرار و تلاش فراوان وارد انستیتو شدند و پس از پایان دوره تحصیلی در سال 1895 توانستند مدرسه موسیقی خود را راه انداخته و در آن تدریس کنند تا در این زمینه تاریخ ساز شوند.
نادژدا سوسلوا (جراح): در قرن نوزدهم میلادی درهای دانشگاه های پزشکی بر روی زن ها بسته بود، اما سوسلوا در سال 1862 به نخستین زن روس تبدیل شد که اجازه یافت در کلاس های درس اساتید دانشگاه پزشکی سن پترزبورگ حاضر شود. سوسلوا پس از ادامه تحصیلات درسوئیس به روسیه بازگشت و به یکی از بزرگ ترین جراحان زمان خود تبدیل شد. داستایوفسکی در خصوص سوسلوا می نویسد: او در راه آموزش عالی جدیت، اشتیاق، صبر و جسارت زیادی به خرج داد.
گرنیا سوخاروا (روانپزشکی کودک): در ابتدای قرن بیستم میلادی، روانپزشکی کودکان به عنوان یک رشته مجزا در هیچ جای دنیا وجود نداشت. ساخاروا با انتشار مقاله ای در خصوص فانتزی های کودکان و بررسی موضوعی که اکنون اوتیسم نامیده می شود در سال 1926 به شهرت رسید. سوخاروا به تدریج به یکی از بهترین روان شناس های روس در این زمینه تبدیل شد و همچنین در زمینه دفاع از کودکان کار فعالیت می کرد.
الکساندرا کولونتای (سفیر و وزیر): کولونتای نخستین زن سفیر و دومین زنی در تاریخ است که به مقام وزارت رسید (در دوران شوروی). او در عین حال در زمینه برابری حقوق زن و مرد و به ویژه حقوق کارگرهای زن فعال بود. وی در دوران شوروی در چند کشور از جمله سوئد سفیر بود.
آنا شِتینینا (ناخدا): حتی در روسیه امروزی بر اساس قوانین یک زن نمی تواند کاپیتان کشتی شود اما شتینینا در سن 27 سالگی در سال 1935 با ناخدایی کشتی باری چاویچا در مسیرهای بین المللی همه را متعجب کرد. او در طول جنگ جهانی دوم محموله های راهبردی را برای شوروی جابجا می کرد و پس از آن به استاد دانشگاه در این زمینه تبدیل شد.
شایان ذکر است که این نوشتار بدون توجه به زندگی شخصی اشخاص و تنها با محوریت موفقیت های شغلی و علمی تهیه شده است.