امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
شوشان – غلامرضا فروغی نیا :
شاید یکی از مهم ترین امکانات
توسعه هر منطقه ای مسیرهای مواصلاتی عوامل تولید به مناطق دیگر باشد بگونه ای که
بتوان براحتی این عوامل یعنی : سرمایه، منابع اولیه، نیروی انسانی، تکنولوژی و مدیریت
را جابجا نمود.
چنین تحولی می تواند صرفه
اقتصادی را برای هر پروژه ای ایجاد نموده بدین ترتیب قیمت تمام شده آن را به حداقل
کاهش دهد بگونه ای که قدرت سرمایه گذاری افزایش یافته و با جذب آن منطقه ای را با
رونق واشتغال روبرو نمود.
از دیرباز وجود زاگرس بعنوان
رشته کوهی که در وسط کشور قرار گرفته و بخش مهمی از استانها را از بخش های دیگر
کشور جدا نموده نقشی بی بدیل در ترسیم جغرافیای اقتصادی (و همچنین امنیتی) ایران
نیز بازی کرده است.
سال های سال است که بخش غربی
زاگرس با اتکا به راه آهن سراسری توانسته مشکل جابجائی عوامل تولید را در قسمت
غربی کشور و اتصال به بخش های جنوب غربی حل نماید اما جای تعجب است که این مهم در
بخش های میانی و مرکزی زاگرس مغفول واقع شده است.بنابراین بار این ترافیک عملا بر
روی جاده های محدود منطقه خودنمائی می نماید که البته از این حیث نیز راه های
ماشین روی این مناطق فاقد اصلاحات اساسی برای تردد به شکل سریع و دسترسی آسان هستند.
واقعیت این است که اتکای بیش از
اندازه به راه آهن سراسری در غرب کشور در طول دفاع هشت ساله، مبین ضعف اساسی در
پشتیبانی لجستیکی هم بود و لذا علیرغم گذشت نزدیک به سه دهه هنوز هم کشور ما از
این حیث در همان کاستی بسر می برد و چندان به این مهم امنیتی عنایتی نمی شود.
سوال بی پاسخی است که چرا پس از
این همه سال پروژه های مسیرهای مواصلاتی اهواز-اصفهان در برزخ های بروکراسی گیر
افتاده اند و راه آهن مهم در این منطقه که می تواند به انتقال مواد اولیه و
جابجائی محصولات و دسترسی به بازارهای هدف در کرانه های خوزستان منتج شوند مورد
اقبال واقع نمی شود.
استان خوزستان از بابت دسترسی
به جاده ها و راه آهن بویژه در شکاف های میانی و شرقی زاگرس نیازمند توجه است تا
بتواند از همه ظرفیتهای خویش برای روانسازی بازرگانی با سایر مناطق شمالی زاگرس و
سرپل انتقال انواع محصولات به کشورهای جنوبی کارائی خود را به منصه ظهور برساند .
البته نکته قابل توجه در این راستا تاکید بر عقب ماندگی ساختار راه آهن کشور از چرخه توسعه هم هست بگونه ای که اگر به میزانی که به تکثر فرودگاه ها که اتفاقا بسیاری از آنها توجیه اقتصادی هم ندارند به نظام راه آهن کشور عنایت می شد شاید این تشکیلات تاکنون نقش کلیدی تری در توسعه اقتصاد وبازرگانی کشور ایفا می نمود.