در رثای علی صحرایی

شوشان – عبدالرحیم سوار نژاد :

ز هجران تو پرپر می زند دل

ز دل تنگی به هر در می زند دل

چو بلبل در فراق رویت ای گل

به دیوار قفس سر می زند دل

علی صحرایی نامی که به پاس مهربانی ها و رفتار اخلاق مدارانه و منصفانه اش همیشه در دل مردم این دیار کهن باقی خواهد ماند از میان ما رفت.

لبخندهایت هنوز با همان زیبایی و سرشار از آرامش حتی در سخت ترین لحظه ها در نگاهها به یادگار ماند ، حجاب چشمهایت چه پر معنا می نمود، گاهی از صبوریت بر رویدادها و حوادث نا آرام و بی تاب می شدم و چون کوه می ایستادی و در سکوتت رازها می دیدم و در صلابت گامهایت بزرگیت را می فهمیدم که رسم حضور در آزمونها و عبور از سختیهارا می دانی و قواعد را می شناسی ،در میان همه روزها ثانیه های با توبودن را فراموش نمی کنم با کلماتی که پر از امید بودند و هرگز از نومیدی نمی گفتی و در هر طلوع صبح به تو می اندیشیدم و خدای تو ،تا از وادی درد برهاندت !

علی جان؛

در میان نجوای شعبانیه نمی دانم برای رفتنت چه بگویم ،چگونه باورکنم ، کدام غمت را مویه کنم بر تو که در اوج غربت و درد لبخند می زدی و عشق را می شناختی و اندکی که کنارت نشستم فقط گریستم در میان لبخندهایت !

 ،تلاطم درونت را کسی ندانست و افسوست از ماندن با دنیایی که هرگز بر خوبان وفا نداشت و کسی هم برایت برادری نکرد ، دردت مجموعه ای از تحمل رنجها و سختیهایی بود که مظلومانه برای آرمانها و باورهایت به جان خریدی ، و چقدر غمگینانه رفتی! و در میان اوج گرفتن روح از تنت  نشان می داد که چقدر عاشق بودی! و چه  صبور، که صبر را پیشه کردی تا دیگران فرزانگی یاد بگیرند،تمام وجودت صدا بود و فریاد برای زندگی  ولی صدایت هرگز بلند نشد ، کاش دوباره می دیدمت برای حتی یک لبخند ، دلم خیلی گرفته است بی تو بودن باورکردنی نیست ای سترگ نستوه ،زلال چون رود همیشه جاری ، خیلی مرد بودی .

چه ساده و راحت می نویسند: علی صحرایی فعال دردمند اجتماعی دار فانی را وداع گفت و چه عادت بدی داریم  ! دلهای پر از حزن و اندوه را نمی بینند!

علی صحرایی نامی که داغ شد و بر دلها نشست، آن معلم راستین اخلاق، چهره دوست داشتنی ،حاضربی ادعای همه عرصه ها را خدا دوست داشت و به مهمانی خویش دعوت نمود.

هرکه در این بزم مقرب تر است

جام بلا بیشترش می دهند.

و ناگهان بی او شدیم و رفت،

روحش شاد و با شهدا محشور باد ، یاد او و تلاش ها یش  هرگز فراموش نخواهند شد ،علی صحرایی چشمهایش را از دنیا بست و دوران دلتنگی هایش به پایان رسید.

علی صحرایی در زمره مردان پاک و تکرار نشدنی زادگاه من است خدایش بیامرزد ، ،خداحافظ رفیق خوب و مهربان همه مردم شهر ،خداحافظ ای کوه پر صلابت صبوری ، نبودنت درد بزرگ شهر ماست و داغ دل شکستگان و غریبان

علی جان ؛دیدار به قیامت