بیمارستان امام را دریابیم و...!

امروز بعد از شش روز مجبور شدیم به دلیل بلاتکلیفی و مواجه شدن با تصمیمات و صحبت های ضد و نقیض بخش جراحی زنان بیمارستان امام اهواز که یکروز می گفتند؛ بیمار آماده شود برای عمل و بعد از چندین ساعت در نوبت عمل ایستادن، دوباره اعلام می نمودند؛ می رود برای فردا و باز فردا پس از پوشیدن لباس اتاق عمل و دوباره اعلام کنسلی بدستور پزشک و یا دیشب(۹۷/۲/۲۹) ساعت ده شب نمونه ای از خون ایشان را بما دادند برای آزمایش، هر کجا رفتیم با تعطیلی آزمایشگاهها مواجه شدیم و نگهبانان با تمسخر می گفتند؛ این چه بیمارستانی است که ساعت ده شب آزمایش می فرستد، مگر خودشان نمیدانند این موقع شب تعطیل هستند.

شب اول بیمارمان به دلیل نداشتن پتو از سرما نخوابید تا از منزل برایش پتو بردیم و یا بعد از شش روز آخرش متوجه نشدیم پزشکش کیست و بیمار در خصوص روند معالجه اش می بایست با چه کسی صحبت کند.

بالاخره امروز(۹۷/۲/۳۰) ساعت دو بعدازظهر تصمیم گرفتیم علیرغم کمبود پول، وی را از بیمارستان امام ترخیص نموده و در بیمارستان مهر بستری نماییم. لذا بوسیله یکی از دوستانمان با بیمارستان مهر هماهنگی صورت گرفت و با دادن رضایت و کلی کلنجار پرونده را گرفته و ضمن پرداخت هزینه ها بابت معالجه ای که صورت نگرفت! او را ترخیص و بلافاصله در بیمارستان مهر بستری نمودیم و بیمارستان مهر نیز اعلام نمودند که بیمار شما پس فردا به اتاق عمل خواهد رفت.

آیا این است بیمارستانی که بقول مسئولان بهداشت و درمان استان نه تنها خوزستان بلکه استانهای همجوار را نیز تحت پوشش خود دارد؟ آیا این مسئولان متعهد! هیچ خبر از وسایل آسایش و راحتی بیماران دارند؟ آیا بیمارستان امام صرفاً یک کارگاه آموزشی و مهارت آموزی است؟ آیا بیماران این بیمارستان موجوداتی هستند که صرفاً بخاطر مهارت آموزی عده ای دانشجوی پزشکی خود اختیاراً بر روی تخت ها دراز کشیده و از این وضعیت راضی اند؟ آیا از نظر مسئولان مربوطه این بیماران کج اقبال! حق حیات دارند؟ این درد را باید کجا برد و به چه کسی باید گفت؟ چرا علیرغم فریادهای مردم و بیماران گوش شنوایی برای شنیدن دردها پیدا نمی شود؟ چرا رگ غیرت و مسئولیت هیچ مسئولی باد نمی کند؟ آیا مسئولی در این استان هست که حاضر باشد در صورت نیاز یکی از بستگان درجه یک خود را در این بیمارستان و یا بیمارستان های مشابه بستری نماید؟ آیا بیماران بستری شده در این بیمارستان آنقدر ارزش و اهمیت ندارند که از یک بالش و پتوی باکیفیت استفاده نمایند؟ صحبت کردن از وضعیت بهداشتی و نظافت که اگر گفته شود، مثنوی هفتاد من کاغذ میشود و همچنین برخورد نامناسب، ملال آور و همراه با تندی و عتاب بعضی از کارکنان و پرستاران را نیز خود به این مثنوی عریض و طویل بیفزائید.

علت اینهمه نابسامانی کجاست نکند اراده هایی در کار است تا مردم را از رفتن به بیمارستان های دولتی پشیمان نموده و بسوی بیمارستان های خصوصی سوق دهند؟! اگر پاسخ مثبت است که بنده اینگونه فکر میکنم، پس چه کسانی از این روی گردانی و رونق گرفتن بازار بیمارستان های خصوصی سود برده و می برند؟ چرا عده ای مسئول در بهداشت و درمان استان هنوز متوجه این حقیقت و واقعیت آشکار، تلخ و عریان نشده اند که اکثریت مردم به دلیل تحت پوشش نبودن در بیمه های تکمیلی، توان پرداخت هزینه های کمرشکن بیمارستان های خصوصی را ندارند و لذا بالاجبار مشتری بیمارستان های دولتی با چنین وضعیتی هستند؟ آیا عده ای دارند تعمداً از این استیصال مردم نهایت سوء استفاده را می کنند؟!!!

ممکن است مسئولان بهداشت و درمان استان خصوصاً دانشگاه علوم پزشکی با خواندن این مطلب همه چیز را بکلی انکار نموده و همه جا را گل و بلبل تلقی نموده و اقدام به مستند سازی برای پاسخ نمایند.

به آنها شفاف و قاطعانه اعلام می داریم که؛ هیچ مستندی به اندازه بیمارانی که هم اکنون در این بیمارستان بستری بوده و همراهانشان که گرفتار این نابسامانی ها هستند، محکم و گویا و بی غل و غش نیست. لذا کافیست فقط گزارشگری بادانش و منصف به بیمارستان رفته و گزارشی از نظریات و داوری های مراجعین و بیماران تهیه نماید؛ "تا سیه روی شود هر که در او غش باشد".!

انکار نمودن واقعیت های تلخ و ماله کشیدن های ناشیانه ی نواقص و کژی ها و بدرفتاری ها هیچوقت علاج کار نبوده و نیست و روزی بشکلی خطرناک خواه ناخواه سر باز خواهد کرد. بیائیم تا دیر نشده و حقوق مردم و بیماران بیش از این ضایع نگردیده، نسبت به اصلاح بعضی رفتارها و عملکردها اقدام نموده و با احترام به خلق الله آنهم از نوع مستاصل و بیمار و دارای بارگران روانی و استرس و نگرانی آن، خدای خویش را بیشتر از این خوشحال نمائیم. خدایی که بهترین و برترین عبادت و تشکر از خود را خدمت به خلق و بندگان خویش می داند و از میان خلق الله چه کسی مستحق تر و نیازمندتر از کسانیکه به علل مختلف دچار بیماری و هزینه ها و حواشی آن شده اند. پس بیمارستان امام را بسیار بیشتر از این دریابیم و آنرا در حد شان نام عظیم و عزیزی که دارد، اداره نمائیم. نه اینگونه...!!!