- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
محمدسعید بهوندی
چون در این آشفته بازار بی رمقی و کم حوصلگی کسی نای خواندن و توجه به مطالب را ندارد، از این کوه درد و افسوس و کتاب قطور ناگفته ها "سربسته و مختصر" می گویم که؛ در قضیه فاجعه ی دانش آموزان معصوم تهرانی و موارد مشابه سه گروه اگر نگویم مقصر، ولی به شدت قابل نقد و تحلیل اند :
اول؛ نظام تعلیم و تربیتی که آموزش صحیح، علمی، مطلوب و تجربه شده در تمام کشورهای ریشه دار، صاحب دانش و ترقی را رها کرده و گرفتار روزمرگی و حاشیه ها شده است. در این نظام(تعلیم و تربیت) باری به هرجهت، از نفس افتاده و کم تاثیر ظاهراً همه چیز هست، الاّ آموزش به معنای واقعی کلمه و زندگی ساز، هر ناآمده ی از راه رسیده ای مدرسه و کلاس مقدس در اختیارش گذاشته می شود و هر که توصیه شود و از لابی گریهای قوی تری برخوردار باشد،! ابلاغ و میز مدیریت و صدارتش می دهند.
غافل از اینکه این محیطی که قداست و اهمیتش شانه به شانه ی خانه ی خدا زده و به زعم بنده تاثیرگذارتر و حساس تر است، چنانچه آلوده گشت، پاکیزه کردنش حداقل به قیمت از دست رفتن نسل هایی از انسانها و مقطعی از تاریخ کشوراست.
دوم، خانواده ها؛ که متاسفانه در اینجا درد و غصه و شیون بسیار است با بهانه و بی بهانه، آنقدر سرگرم امور معیشت و گاهاً رقابت ویران کننده بر سر زرق و برق زندگی شده اند، که وضعیت تاسف بار که نه؛! بلکه نابوده کننده ی فرزندان خویش را ندیده و یا خود را به کلی به خواب زده و یا خوش خیالی پیشه ی کرده اند.
اکثریت والدین علیرغم اینکه چهره ی بزک کرده ی زندگی ها، ادعاها، منم زدن ها و کلاس گذاشتن هایشان گوش فلک را کر نموده است، ولی از کمترین دانش و مهارت علوم و فنون آموزش و تربیت فرزندان خویش برخوردار نیستند و یا اگر هم باشند، به دلیل خستگی از مشاغل متعدد، حرص و ولع سیری ناپذیر برای یک درهم بیشتر و یا هم از سر ناچاری برای تامین هزینه های کمرشکن زندگی، اصولاً هر وقت از محیط منزل خارج شده و داخل شده اند، فرزندانشان را در وضعیت خواب مشاهده کرده و با آنان ملاقاتی و برخوردی نداشته و ندارند. پس دیگر چه آبی از این آتش خاموش گرم خواهد شد.
سوم، آموزش در اکثریت مدارس کشور به پایین ترین سطح خود، از هر حیث؛ چه کمی و چه کیفی تنزل پیدا کرده است و اگر هم تک ستاره هایی(معلم و مدرسه) در این آسمان غم انگیز! بسختی سو سو می زنند و هنوز شعله ی عشق قطارشان به خاموشی نگرائیده است، لابد به دلایلی که خودشان بهتر می دانند، سوخت اضافی بهمراه دارند.
آری؛ مدیر خسته، معاون خسته، معلم خسته و نالان و بی انگیزه، در چنین فضایی چگونه انتظار می رود معلم عزیز و شریف و مظلوم و دارای حق و حقوق این کشور، که دیدن هر روزه ی تبعیض های آشکار و عریان، اعصاب و روان او را به ضعیف ترین و شکننده ترین حالت ممکن رسانده است، علاوه بر آموزش چهار عمل اصلی،! در کنار آن نیز درس شرافت و اخلاق و زندگی هم به فرزندان ما بیاموزد.
چرا کسی نمی خواهد باور کند که؛ عمود خیمه ی تعلیم و تربیت کشور، آری همان که اسمش معلم بوده و هست، به دلایل آشکارتر و روشن تر از خورشید، سالهاست دست و دلش آنطور که لازم و واجب است، به کار تعلیم و تربیت فرزندان من و شما بند نیست.
تو را به هر که می پرستید؛ تحسین او را رها کنید، برای او روز و هفته انتخاب نکنید، برای بزرگداشتش مراسم و سیمنار نگذارید، سالن های همایش را برای بازنشستگانشان پر نکنید، برایش سوت و کف نزنید، هورا نکشید، سرود و ترانه و شعر نسازید، کتاب و مقاله در وصفش ننویسید، همه ی اینها ارزانی خودتان،!!! فقط کمی، آری فقط کمی باور کنید که او هم مانند دیگران پدر و مادر یک خانواده است. او هم عیال وار است.
او هم مانند دیگران چشمان و دستان و دلهایی منتظر در خانه دارد. او هم به مهمانی می رود و مهمان به خانه اش رفت و آمد دارد. معلمان سالخورده اش نیز مانند دیگران نوه و نتیجه و عروس و داماد دارند، فرزندانش جهیزیه می خواهند، بخدا آنان نیز بیمار و بستری می شوند، محتاج رفتن به سفر و زیارت و گردشند، دچار حادثه و عزا می شوند و...!
بنابراین هیچ شکی نداشته باشیم، تا زمانیکه این عمود خیمه(معلم) را به هر دلیل؛ چه غفلتاً و سهواً و چه عامداً و از سر عناد! از هر نظر(آموزش، گزینش، استخدام و حقوق و مزایا) رها کرده و فراموش نموده ایم، وضع ما و فرزندان ما نه تنها بهتر نخواهد شد، بلکه منتظر فاجعه های بیشتر و هولناک تری از فاجعه ی تهران در گوشه گوشه ی ایران باشیم.!!!
