شوشان - زمان بابادی شوراب
بسمه تعالی
وجود فضای مجازی بنفع *دیکتاتورها در جهان سوم و استعمارگران شرق و غرب* است نه ملت های مظلوم.
در زمان قدیم دولت وقت *(سلطنت محمد رضاشاه) از نشر هر نوع خبر چه *واقعی و چه دروغین* بر علیه نظام شاهنشاهی واهمه داشت، به همین دلیل همیشه بلندگوهای مخالف به روش های مختلف حذف و خفه می کرد .
گروهی از معترضین و نخبگان در کشور از طریق و روش های متداول سازمان های امنیت حذف شده و آنانکه که موفق می شدند به خارج فرار کنند، با معاهدات و قراردادهایی که با کشور میزبان منعقد می گردید کنترل می شدند.
یکی از این مخالفان نظام طاغوت فردی به نام نادی بود که به کشور آلمان شرقی برای ادامه مبارزات و پیاده نمودن اهداف انقلابی خود پناهده شده بود.
کشور آلمان شرقی هم یک موج فرکانس رادیویی ( صدای نادی ایران) برای نشر وانعکاس دیدگاه های انقلابی ایشان وانتقال آنان به مردم ایران در اختیار وی قرار داده بود.
سی سال این رادیو دیدگاه انقلابی جناب نادی را بظاهر در جغرافیای ایران منتشر می کرد تا اینکه انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ صورت گرفت و ایشان هم با ژست و چهره کسی که در این انقلاب سهم داشته و یک فرد انقلابی وارد ایران شد و از همان ابتدای ورود به کشوراز دوستان ، آشنایان و هر کسی در مورد موج رادیو و مطالب خودش سئوال می کرد، هیچکسی خبر نداشت و همه اظهار بی اطلاعی می کردند، تازه متوجه شد که فرکانس های ارسالی این رادیو (صدای نادی ایران)تنها در محدوده منزل شخصی ایشان در آلمان شرقی قابل دریافت بود و از روز اول کشور آلمان شرقی برای اینکار *( حذف صدای نادی ) با سازمان های امنیتی دولت ایران قرارداد نوشته است.
ولی روش سانسور امروزه فرق کرده و *آن هم گم کردن واقعیت در موجخبرهای دروغین است و این امر از طریق توسعه فضای مجازی خیلی ساده و قابل دسترس تر شده است.
فضای مجازی در جهان امروز نقش استمعاری متفاوتی دارد و می توان گفت حتی خیلی بیشتر از *مسابقات فوتبال آحاد جامعه را سرگرم و به خود مشغول کرده است، با مه آلود کردن فضای جامعه، ابزاری شده که مردم از اتفاقات اطراف خود نتوانند اطلاعات درست و واقعی را کسب و بدست آورند و باعث شده،دولت های استعمارگر با همکاری همدیگر از این تکنولوژی برای تقویت و تثبیت قدرت خود استفاده نمایند.*
در ابتدا با نشر اخبارهای متعدد غیر واقعی خود را واکسینه می کنند تا نشر اخبار واقعی توسط دلسوزان و نخبگان در جامعه تاثیری نداشته باشد. و مردم نسبت به انان بی تفاوت باشند.