انقلاب را از دست مدیران اشرافی نجات دهیم

شوشان - علی لاری زاده :

اشرافی گری مثل خوره به جان برخی از مدیران افتاده است آفتی که آن‌قدر توانایی دارد که حتی انقلابی به عظمت انقلاب اسلامی ایران را از پا دربیاورد خطری که بارها  توسط حضرت امام و حضرت آقا تذکر داده شده است اما کو گوش شنوا؟

امروز برخی مدیران را که می‌بینی خاطرات فرعون و نمرود زنده می‌شود تو گویی این‌ها خود را ارباب پنداشته و مردم را رعیتشان می‌پندارند اما آیا برخورد این دسته از مدیران با حقیقت انقلاب اسلامی همخوانی دارد؟ آیا سیره حاکمان دینی و اسلامی این‌گونه بوده است؟

وجود مبارک پیامبر اسلام که قرآن ایشان را اسوه حسنه برای تمام انسان‌ها معرفی کرده است زمانیکه حکومت اسلامی را در مدینه تاسیس می کند و در راس آن قرار می‌گیرد سطح زندگی‌ حضرت از مردم عادی مدینه هم پایین‌تر بود ولی آیا امروز سطح زندگی برخی مدیران و فرزندانشان از سطح زندگی مردم عادی پایین‌تر است؟

حضرت محمد(ص) به‌عنوان رئیس جامعه اسلامی در اتاقی گلی زندگی می‌کرد اتاقی که در مسجد قرار داشت و مرکز حکومتداری و اداره جامعه اسلامی بود تا تمام تصمیمات مسجدی گرفته شود با وجود این سیره نبی خدا، برخی مدیران ما چگونه می‌خواهند پنت هاوس‌ها، ویلاها و کاخ‌های خود را ماست‌مالی کنند؟

پیامبر خدا آن‌چنان متواضع و ساده بود که وقتی در مسجد در میان مردم می‌نشست و شخص غریبه‌ای به مجلس وارد می‌شد پیامبر را نمی‌شناخت اما حالا برخی مدیران دسته چندم هم، چنان دبدبه و کبکه ای برای خود راه انداخته‌اند که قطار ماشین‌های شاسی بلدشان در عبور از کوی و برزن، انسان را به یاد نمایش ثروت و شوکت قارون می‌اندازد!

مدیر جامعه اسلامی و انقلابی باید همچون پیامبر خدا زندگی کند یعنی یک زندگی بدون اشرافیت. باید مثل علی علیه‌السلام زندگی کند زندگی امیرمومنان علی علیه‌السلام را ببینید در طول تمام زندگی یک‌دفعه یک نان سیری نخورد که مبادا کسی در حکومت او باشد که گرسنه سر بر زمین گذاشته باشد اما امروز برخی مدیران آروغ سیری می‌زنند و از مردم گلایه می‌کنند که چرا از اوضاع بد اقتصادی می‌نالید و ناشکر شده‌اید!

همان شبی که علی علیه‌السلام ترور شد سحر را در منزل دخترش سپری می‌کند وقتی‌ام کلثوم بر سفره نمک و شیر می‌گذارد حضرت می‌فرماید دخترم کی دیده‌ای بر سفره علی دو غذا باشد؟ یکی را بردار وقتی می‌خواهند نمک را بردارند علی می‌فرماید شیر را ببرید و در نهایت مولای ما به نان‌ونمک اکتفا می‌کند آیا این سیره مدیریتی با سفره‌های رنگین برخی مدیران و دستگاه های ذیربطشان سازگاری دارد؟ آیا سفره‌های مدیران ما این روزها مثل سفره نان‌ونمک مولا علی است؟

این‌همه گفتیم که بگوییم مدیران اشرافی سنخیتی با انقلاب اسلامی ندارند چرا که این دسته از مدیران مرفه و بی‌درد، درد مردم مستمند و ضعیف جامعه را  که صاحبان اصلی انقلاب‌اند اصلاً متوجه نمی‌شوند.

اگر مردم مدیران اشرافی می‌خواستند با همان رژیم منحوس پهلوی کنار می‌آمدند بی‌شک یکی از دلایل انقلاب  مبارزه با همین خوی اشرافی گری بوده است قرار نبود اشرافیت را از دست عده‌ای بگیریم و به دست عده‌ای دیگر بسپاریم.

ولی از آنجا که برخی از این مدیران اشرافی گوش فلک را کر کرده‌اند و به‌گونه‌ای لاف از فداکاری‌های خود برای نظام و انقلاب می‌زنند که گویا انقلاب زیر دِین آن‌هاست این نوشتار را با این جمله از حضرت روح‌الله به پایان می‌برم که فرمود" به نظر من بیشتر انقلابیون واقعی؛ یعنی آن‌ها که نیروی عظیم و کوبنده این انقلاب بودند، مردم غیر مرفه بودند؛ کسانی که بیشترین کشته‌ها را دادند و با نیروی ایمان واقعی و اعتقاد راسخ؛ باعث پیروزی انقلاب شدند همان کسانی بودند که به‌هیچ‌وجه اشرافی و مرفه نبودند و از طبقه پابرهنه بودند."