اظهارات الباجی در معارفه نفتیها امیدوار کننده نبود !

الباجی نماینده ی اهواز در آیین تودیع و معارفه ی مدیران شرکتهای حفاری، اروندان و مناطق نفت خیز جنوب شرکت کرد.‌ 

اطلاعیه روابط عمومی این نماینده سخنان الباجی در آن معارفه را منعکس کرد. بر اساس متن خبر این روابط عمومی، ایشان با اشاره به فرسودگی شبکه ی فاضلاب، بسیاری از مردم در منازلشان محصور شده اند، گفت: " از فعالیتهای شرکتهای نفتی در زمینه مسئولیتهای اجتماعی، چیز چندانی را لمس نکردیم. "

تصور بکنید سه انتصاب بزرگ صورت گرفته و ایشان در کمال آرامش چنین جمله ی پاستوریزه و تایید کننده ای را متوجه شرکتهای نفتی می نماید. این سخن ایشان به نسبت تبعیض و بی مبالتی و ستمی که این شرکتها بویژه در بحث استخدام و عدم عمل به مسئولیتهای اجتماعی نسبت به مردم روا داشته و می دارند، دقیقاً نوعی تایید تام و تام و بنوعی پرده از توافقی دیگر با نفتیها بر می دارد. تصور بکنید نماینده ای که اگر هیچ چیز نداشته باشد، تریبون مهمی دارد، بیاید و جمله سرد و خنثی و بی اثر شبیه به جمله ی فوق را بر زبان جاری کند. این سخن با اعتناء به وجود روابط حسنه و برخی مراودات ویژه با برخی متنفذین نفتی نمی تواند سخنی برگرفته از یکرنگی و واقعیت گویی باشد. جای سئوال است که چه توافق احتمالی ممکن است در پس این آتش بس علنی و ممتد و قدیمی وجود داشته باشد؟ الباجی توضیح بفرمایند با این نوع تعامل همراهانه با لایه های معینی از نفتیها، چگونه می تواند شبهه ی بی خیال شدن ایشان از پیگیری مطالبات و منافع مردم را از اذهان عمومی که با زیر و بم بسیاری از فعالیتهای ایشان آشنا هستند را بزداید؟ با این قبیل توافقات که محصولی برای مردم نخواهد داشت و منتفعین آنها کسانی دیگر هستند،بفرماید، پس معنای اثرگذاری نماینده ی مجلس آنهم در موضوع مهمی بنام مدیریت نفت چه می شود؟ هر انسان مستقل و بی طرف براحتی متوجه می شود که بیان این نوع جملات بی اثر و کددار، به معنای رضایت این نماینده از انتصابات صورت گرفته و به تبع آن شرایط حاکم بر حوزه های سه گانه مدیریتی موضوع معارفه است وگرنه در حد شعار هم که باشد، باید واقعیتهای تلخ حاکم بر امور نفت و حفاری را منعکس و بازگو می کردند. علی ع در فرمایشی بسیار حکیمانه می گوبد:   " المرء مخبوء تحت لسانه " که معنی آن این است که: کُلیّت رفتاری یک مرد زیر زبان آن پنهان است و با اندک سخنی می توان به نیات درونی و مقاصد باطنی آن پی برد. نمی توان پذیرفت که این اظهارات حساب شده و حمایتی، در راه خدا بوده است، بلکه اقتضای منطق این است که حتماً توافقی مبنی پایین کشیدن فتیله صورت گرفته است. خوانندگان بهتر از راقم این سطور می دانند که توافقات قائم به منافع شخصی یا مرتبط به مصالح فردی در چنین حالتی پنهان می ماند، هر چند که بر اساس همان توافق اجازه داده می شود جمله ای به ظاهر انتقادی اما کاملاً بی ضرر، زینت بخش جمع و جلسه فی مابینشان باشد.