با عنایت به اتفاقات پس از ۱۳ فروردین و حجم انبوه سیل زدگان بعید بنظر می رسد که دستگاه های مسئول بتوانند جای مناسب و غذا و سایر مایحتاج آسیب دیده گان را تهیه کنند لذا ثقل این اتفاق متوجه مردم است و این مردم هستند که می توانند به داد همدیگر برسند.
شوشان - علی عبدالخانی :
آنچه مسلم است و نیاز به هیچ بحث و جدلی ندارد این است خوزستان از ۱۳ فروردین شاهد بی سابقه ترین سیل عمر خود از جهت گستردگی خواهد بود.
زمین های کشاورزی و روستاها و تاسیسات زیربنایی بسیار زیادی به زیر آب خواهند رفت. همه باید بدانیم که خطر جدی است.
در این شرایط مردم باید از آمادگی روانی بسیار بالایی برخوردار باشند و با آرامش و افزایش بیش از پیش حس نوعدوستی، کمک رسان خواهران و برادران آسیب دیده ی خود باشند.
دستور تخلیه مناطق سیل زده زمانی منطقی است که برای سیل زدگان جای مناسب تهیه شده باشد که حسب اطلاعات موجود چنین اتفاقی نیفتاده یا بسیار کم افتاده است.
با عنایت به اتفاقات پس از ۱۳ فروردین و حجم انبوه سیل زدگان بعید بنظر می رسد که دستگاه های مسئول بتوانند جای مناسب و غذا و سایر مایحتاج آسیب دیده گان را تهیه کنند لذا ثقل این اتفاق متوجه مردم است و این مردم هستند که می توانند به داد همدیگر برسند.
همانطور که گفته شد تعداد زیادی از سیل زدگان پس از ۱۳ فروردین بی خانه می شوند لذا همه ما فارغ از هر مرزبندی باید پذیرای تک تک آوارگان سیل در منازلمان باشیم.
باید غذایمان را با آنها تقسیم کنیم. خطر جدی است و این یک امتحان انسانی برای ما است. آیا می توانیم از این امتحان سربلند بیرون بیاییم.
۱۳ فروردین
مردم ماندهاند و نمیروند.
اما کسی نمیپرسد چرا؟
استاندار خوزستان اعلام کرد شخصا برای متقاعدکردن مردم برای تخلیه خانههایشان به چند روستا رفته است، اما مردم نپذیرفتهاند روستا را ترک کنند. او با لبخندی بر لب اظهار داشت مردم این منطقه تجربهی سیل دارند و پیش آمده که روزها بر پشت بام خانه زندگی کردهاند تا سیل رد شود و برود.
به راستی، در فضای این اعتماد عمومی رقیقشده نسبت به مسئولین، چطور میتوانیم از مردمی که سهمشان از تمام آنچه در این سرزمین است، همان چاردیواری گلی خانهشان است، بخواهیم که خانهات را رها کن و به این استادیوم و نمایشگاهی که ما میگوییم برو؟!
او به خوبی این را میداند که وقتی برگشت، دیگر همان چاردیواری گلی را هم ندارد.
او خودش و چاردیواریاش را «با هم» انتخاب میکند.
او تصمیم میگیرد:
خودش و کاشانهاش، یا «با هم» میروند،
یا «با هم» می مانند.