عقل می گوید؛ کمک های مالی، انسانی، اقلامی و فکری مردم به دولت برای مقابله با هر بحرانی، به نفع کشور است و جای دوری نمی رود و نفع آن به خود مردم بر می گردد.

عقل می گوید؛ هرکس جو بی اعتمادی را بین دولت و ملت راه بیاندازد خائن به کشور است بالاخص در هنگام بحران

عقل می گوید؛ دولت باید سنگ صبور زیرین هر بحران باشد و نسبت به دیگران توان و طاقت بسیاری داشته و با آغوش باز همه ی امکانات مردمی و بین المللی را بکار بگیرد و در مقابل نیکی هیچ جنبنده ای، پرسشی نکند و کسی یا کسانی را گزینش و زیر سوال نبرد.

متاسفانه در یکی از خبرها، آمده بود که ریاست صلیب سرخ جهانی گفته است، تا کنون از سوی دولت ایران هیچ در خواست کمکی نداشتیم و اگر هلال احمر ایران تقاضای کمک کند با پاسخ مثبت ما روبرو می شود و همچنین در خبرها داشتیم کماکان هیچ سازمان بین المللی یا کشوری به امداد ایران نشتافته است و اژ طرفی، در داخل کشور هم خبری از سلبریتی ها معروف و اهل خیر در این خصوص نیست ولی در عوض دولت بخشنامه روی بخشنامه صادر می کند که در آن به مردم امر می کند که فقط به هلال احمر و یا کمیته امداد و مراجع رسمی که مجاز به دریافت کمک های مردمی هستند کمک نماید و لاغیر!!!!

اینجا، در هزاره ی سوم انگار چرخه ی دولت _ ملت، در کشور ما وارونه شده است زیرا، سابقا، اگر همه چیز ما دولتی بود ولی تفکر و اعتقاد سیاسی ما دولتی نبود و اساس دولت بر اعتماد به ملت پایه ریزی می شد‌.

یکی از همین آقایان خداقوت داده، بیان می کرد این بحران سیلابی اخیر، از جمله بی سابقه ترین بحران های عظیم در کشور ماست و امروز همان کسانی که ما را تحریم کرده اند، ساکت نشسته اند تا بنگرند و ببینند آیا ما می توانیم به تنهایی از پس این بحران برآییم یا نه! و ما هم باید به گونه ای عمل کنیم که آنها را نومید کنیم.

بنده پیش خودم گفتم، این قدر که قرآن و منابع دینی گوناگون را مطالعه کردم در نزد خداوند متعال، هیچ بحرانی را عظیم تر از غرور، تبختر، نخوت، خود بزرگ بینی و حماقت ندیده ام.

بالاخره این سیل که بدتر از سیل دوران نوح نبی (ع) نیست و نبوده ولی نسل آدمی و جانوران که منقرض نشدند، ژیرا، سنت الهی بر این بوده که هیچگاه پرودگار عالم، بندگان خود را با وجود نبی بیرونی (انبیاء) و درونی (عقل)، در هیچ بحرانی تنها نگذارد.

اما این وسط، برای خودمان باید تاسف خورد که واقعا، منافع کشور ایران از این همه دولتی شدن امور در جیست !؟

آیا، این دعوی بی معنی، تا کی و کجا، باید ادامه داشته باشد.!؟

آیا، این سیل، دعوی بی معنی، که می گوید؛ دولت یگانه مرجع رسمیت بخشی جامعه است را نخواهد سوخت.!؟