یک ریال پیام نور ؛ دانشجو یا هدف های پشت پرده ؟!

شوشان/ هژیر کیانی کارشناس پژوهش دانشگاه پیام نور ایذه :

امروزه سامانه ها و پایگاه های تحت وب و دانشگاه هایی که در این شبکه ها خدمات دانشگاهی و دانشجویی ارائه می کنند بر اساس برنامه ریزی های دقیق علمی و تخصصی برنامه نویسی و به مرحله اجرا می رسند.

دانشگاه پیام نور بزرگترین پایگاه داده تحت وب به لحاظ کاربر - سرویس را داراست و با بیش از یک میلیون نفر دانشجو خدمات مختلفی به کاربران و دانشجویان ارائه می نماید که بروز خطاهای سیستمی موضوعی بدیهی و طبیعی می باشد و آنچه مهم تر می نماید اینکه این خطا در چه مقیاس و با چه درصد و ضریبی رخ داده است؟ که با توجه به گستردگی خدمات این دانشگاه قابل چشم پوشی ست.

بنابراین انعکاس رسانه ای "یک ریال بدهی " و محاسبه دقیق بدهی یکی از دانشجویان عزیز این دانشگاه از طریق رسانه ملی جای سوال بزرگی را در ذهن متبادر می سازد که آیا صدا و سیما با طرح گسترده این موضوع در اذهان عمومی برای دانشگاه پیام نوری که هزاران نفر از دانشجویان مناطق محروم را تحت پوشش خود قرار داده است رفتاری منصفانه است؟! یا اینکه با تغییرات جدید دانشگاه آزاد و به زعم خودشان قدرت گرفتن برخی چهره ها! که هیچ نسبت قانونی و تعریف شده ای با دولت ندارند اما احساس می کنند بعد از حماسه سیاسی خلق شده توسط ملت بزرگ ایران تحت رهنمودهای رهبر فرزانه انقلاب در جریان انتخابات ریاست جمهوری خود را مجاز به تضعیف دانشگاه پیام نور نیز می دانند و بیم تضعیف دانشگاه پیام نور را به گوش می رساند؟! تا شاید از این طریق به نوعی عقده گشایی های سیاسی بپردازند!

چنانچه این موضوع را نه تنها یک سوژه خبری داغ برای رسانه ملی بلکه یک روش برای دفاع از حقوق دانشجو بدانیم و از لحاظ اقتصادی هم ۱۶ هزار تومان را اضافه نماییم باز هم در مقایسه با سایر دانشگاه های کشور که هزینه های رفت و آمد روزانه و غیره را اضافه نماییم توجیهی برای پخش آن از شبکه های رسانه ملی نداشته است و با یک حساب سر انگشتی کافی ست هزینه روی آنتن رفتن یک ریال را محاسبه نمایید. آن وقت متوجه خواهیم شد که این رفتار رسانه ای سیاسی صدا و سیما و رسانه میلی توجیه عقلانی و اقتصادی و حتی خبری نداشته است و اساسا با چه هدفی در این گستردگی منتشر می شود. آن هم در هنگامه ای که سوژه های بسیار تلخ و دردناکی گریبان جامعه و جوانان ایران اسلامی را فرا گرفته است.

چه کسی ست که روزانه با پدیده های مذمومی چون اعتیاد و فقر در طول روز مواجه نباشد؟ یا شاید چون این پدیده ها آنقدر زیاد شده که برای همگان عادی شده است و البته صدا و سیما که کمتر آنها را می بیند و هر جا دیده برای پر کردن وقت خالی برنامه های خود به آن پرداخته است تا جایی که طنزهای شبیه هجو لبخند سوم و امثال آن نیز آنقدر توجیه دارد تا از سرمایه های مردم و بیت المال مشتی هجو از آنتن رسانه میلی به روی آنتن بفرستد.

نگارنده این مطالب که با افتخار چند سالی ست همچون دیگر کارکنان خدوم و بی چشمداشت دانشگاه پیام نور در جای جای این سرزمین اسلامی خود و خانواده و عمر و وقت تعطیل ئو غیر تعطیل خود را وقف این دانشگاه بزرگ نموده اند و به انجام وظیفه مشغولند نیک می دانیم که هر کارمند دانشگاه پیام نور در ازای خدماتی که ارائه می دهد و از جان و دل مایه می گذارند چقدر حقوق دریافت می نمایند و در مقایسه با سایر دانشگاه و امکانات مالی دولتی و شهریه های سرسام آوری که از دانشجویان می گیرند به هیچ وجه عدلانه نیست اما ۵ نفرکارکنان دانشگاه پیام نور که در یک واحد دانشگاهی ۳ الی چهار هزار نفره همان خدماتی را به دانشجویان ارائه می نمایند که یک واحد دانشگاهی آزاد یا دولتی با سرانه های خاص مالی با ۳۰ تا ۴۰ نفر پرسنل انجام می دهند و با حقوق و مزایایی که کاملا با پیام نور متفاوت و البته حق هر کارمندی ست.

براستی چرا صدا و سیما در این سالها خدمات بزرگی که در مناطق محروم در قالب دانشگاه پیام نور و شب نخوابی های کارکنان این دانشگاه یک میلیون نفری ارائه شده است ندیده و انعکاس نداده است؟

و یا موفقیت های چشمگیر دانشگاه بزرگ پیام نور در بخش های مختلف و البته مهمتر از همه نقطه امید خانواده هایی که اگر این دانشگاه نبود فرزندانشان هیچگاه موفق به ادامه تحصیل در رشته مورد علاقه شان نمی شدند همان قشر محروم جامعه که همواره مورد تاکید حضرت امام(ره) و مقام معظم رهبری بوده است و می توان به جرات بیان نمود که دانشگاه پیام نور در تحقق این آرمان نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران بخوبی کوشیده و به موفقیت های مطلوبی دست یافته است. دانشگاه ارزشی و مجموعه ی بزرگی که انتظار می رود به دور از حاشیه هایی که بوی آن توسط عده ای به مشام می رسد، با تدبیر دولت امید حمایت های بیش از پیش و جدی نسبت به آن صورت گیرد.

و اساسا پخش مکرر روزانه و شبانه این موضوع کوچک از رسانه ملی با چه هدف و دستاوردی انجام می شود؟

با این آمار می توان تضعیف دانشگاه پیام نور را تضعیف طبقه ی مستضعف جامعه دانست که در همین مهرماه برای پرداخت شهریه حداقلی نود وهفت هزار تومانی ثابت خود با مشکلات عدیده ای مواجه می باشند. و شاید یکی از دلایل استقبال کم نظیر داوطلبین ورود به دانشگاه، و ثبت نام در این دانشگاه همان سوژه های محرومیت و فقر اقتصادی ست که از دید صدا و سیما پنهان مانده است.

لذا وجود دانشگاه های متعدد نه تنها منجر به رقابت بیشتر و بهتر برای ارائه خدمات تحصیلی با کیفیت بهتر خواهد شد بلکه سبب ارزان شدن ادامه تحصیل و جلوگیری از انباشت پول های دانشجویانی ست که سالهاست در خدمت عده ای خاص می باشد و حاشیه های تلخی را در برخی دانشگاه ها بوجود آورده است.

بنا براین دانشگاه پیام نور نه شماره حساب خاص دارد که عواید اقتصادی آن در اختیار سهام داران خاصی باشد و نه مالکیت انحصاری دارد بلکه متعلق به همه ی اقشار جامعه، بویژه طبقه محروم و کمتر برخورداری ست که در قانون اساسی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران به روشنی بر حق برخورداری از تحصیلات و آموزش عالی برای همه ی اقشار تاکید شده است.

کسانی که خواسته یا ناخواسته دانشگاه ارزشی پیام نور و کارکنان خدوم آن را وارد حاشیه ها می کنند، ولو به کمک رسانه ملی این اتفاق بیفتد می بایست به این نکته حساس دقت نمایند که دانشگاه پیام نور مامن و نقطه امیدی ست برای مستضعفینی که توان پرداخت شهریه های آنچنانی دانشگاه های غیر دولتی را نداشته و به دلیل محرومیت ها و محدودیت هایی که دارند توان رقابت برای راهیابی به دانشگاه های دولتی را ندارندکه انتظار می رود این امید در دولت با تدبیر بیشتر از پیش شود. و نکته و سوال پایانی اینکه موضوع یک ریال بدهی نشان دهنده ی حساب های مالی شفاف و دقیق این دانشگاه در پاسداری از بیت المال است چرا که یک میلیون تک ریالی در هر ترم با یک میلیون دانشجو را اگر در هم ضرب نماییم رقم قابل توجهی خواهد بود. . اساسا پخش مکرر روزانه و شبانه این موضوع کوچک از رسانه ملی با چه هدف و دستاوردی انجام می شود؟! سوالی ست که می بایست از رئیس صدا و سیما پرسید!