فضای ورزش دیگر،آن جذابیت ارزشی را ندارد،?!! چون دیگر، بوی خوش مرامي و جوانمردی وپهلواني وآن شور و نشاط واقعی را نمیدهد،
در فضای ورزش فعلی ، غبار و آلودگی،جعل گفتار و تاریخ سازی،کسوت سازی دروغین و فاقد کارنامه واقعی ورزشی ،و طوفان سازی ، به مراتب بیشتر از سازندگی و جذابیت و کشف استعدادهای درخشان ، ومعرفی پیشکسوتان واقعی ورزش ،دیده میشود،
چون ،تشنگان قدرت ومحتاجان نان و مقام و منفعت طلبان ، با نفوذ در فضای ورزش و هویت وارزش وکسوت ورزش را به تارج برده،بطوریکه،اینک، روزگار ورزش حکایت آن ضرب المثل بسیار پرمحتوا و معروف زبان عربی را دارد،که میگوید،
(هل باب ، هل خرابه)
یعنی این درب برازنده این خرابه است،
این روز ها در فضای ورزش، عده ای مذبوحانه دنبال مالکیت وارث نداشته،هستند?!?
واینها همان کسانی هستند، که براثر شکاف سیل بند خوش مرامي ورزش،وسهل انگاری وصداقت و سادگی اهالی ورزش ،به درونش، نفوذ کرده ،وبا ترفند ،ردای کسوت وکسوتداري ورزش را به تن کرده ومصلحتي سخن از ذات ومرام ارزشی وپهلواني میکنند?!!
عده ای هم که، هر از گاهی بنا عقلانیت، نداشته خود، رنگ عوض کرده وشيپور چی آن نفوذیها شدند، در محافل دور همی خود، نباید ها ونباشد هایی ، تکلمی ونگارشی ، ترسیم میکنند، که این نمایش ها، نه اندازه آن سخن وسخنرانش هستند ونه جایگاهی در فضای ارزشی ورزش داشته یا دارنند،
بعضی ها هم، فرشته نمایی پیشه کرده، که مثلا،حامی کسوت ورزش هستند و با نمایش بزرگی ، که هرگز درسيرتشان دیده نمیشود،مدعی هستند، که بستن دگمه زیر گلو برای جلوگیری از رد نشدن مثلا لقمه حرام و کلام نامربوط غیبتی است،?!?اما همین افراد ،علی رغم آنکه به ظاهر دگمه زیر گلو را بسته،ولی، باز هم،راهی پیدا میکنند که خیلی راحت لقمه حرام و کلام تضعیفي و تخریبی،را از گلو رد شود،
این حضرات به راحتی نوشیدن یک جرعه ، آب گوارا، در هنگام افطار،برای بقای خود شان،بی مرامي و تک محوری و تخریب پیشکسوتان تاثیر گذار و برند واقعی ورزش را ، رواج داده وبه قیمت خرید یک خنجر واري آب نباتی، دهه پنجاه ، فروشنده حرمت و کسوت و دوستی و ارزش های والای ورزش می شوند،
این روزها ورزش چنان از دایره خوش مرامي ارزشی خود، خارج،شده ،که حتی اهاليش هم از بوی تعفن موجود به تنگی نفس افتاده چون شاهد هستند، که هر کسی توانست تغارشله زرد، بزرگتری تامین کند،یا مصلحتی اعلام دوستی و رفاقت نداشته،سر دهد، دارای محبوبیت و مقبولیت بیشتری میشود، وای کاش این اخوت شله زردی و رفاقت های خلق الساعه،شیرینی اش،تداوم وبسود ورزش وکسوت بخت برگشته ورزش باشد،
مطمئنا زمان ثابت خواهد کرد چگونه ورزش وکسوت قربانی ملعبه های درونش گردیده،
در آینده باز هم دراین مورد سخن خواهیم گفت،
تا بعد،یا علی مدد