یکم : فلسفه تشکیل دولت ها و انتخابات پی درپی، ایجاد تغییرات مثبت توسعه ای و رفاه و افزایش قدرت خرید مردم است. به طوری که اگر سفره مردم حداقل نگوییم بزرگتر نشده ،حداقل در همان شکل باکمی تغییرات نگه داشته شود؛ نه اینکه روز به روز آن را کوچک_تر کند!

دوم : "امید به زندگی" به عنوان شاخص مهم توسعه و رضایت مندی مردم درکدام موسسه و نهاد تاکنون در انتخابات انجام شده،کجا و چگونه می توانیم به انها دسترسی داشته باشیم. (عدم وجود احزاب وتشکل های مردمی ریشه دار و پاسخگو)

سوم : جایگاه مردم در نظام تصمیم گیری و تصمیم سازی که به اصطلاح می توان به مردم سالاری تعبیرش کرد را دقیقن کجا و چگونه می توان لمس و درنهایت به صورت عملی محقق ساخت؟

چهارم : حال اگر درابتدا یا میانه راه زیر تعهدات و نیز وعده ها زدند؛ تکلیف مردم چیست؟!

پنجم : کلید واژه های شعارهای گذشته و آینده انتخاباتی که ملت بدان ها رای دادند، همانند عدالت اجتماعی،کلید،تغییر،تدبیر، یارانه،مسکن ،اشتغال ،توسعه ،رفاه ودهها گفتمان و نیز وعده را همه دیدیم وشنیدیم. خوب اگر درصدی و یا اصلن برعکس آن اتفاق افتاد،مردم و افکار عمومی چگونه می توانند رای گیرنده ها ون مایندگان آنها را بازخواست و در نهایت در یک فرایند قانونی استیضاح وسرانجام برکنار کنند؟( در مجلس مکانسیم آن موجود است ولی تاکنون درحد وزیران مصداق داشته ولی آن هم پرچالش) / ششم. اگر وضع مردم و در کل شهروندان بدترشد، تکلیف چیست؟!

فارغ از هر وابستگی به جناح های موجود، باید ببینیم اتفاقات و نیز وعده های داده شده چرا محقق نشدند واگر مردم و نخبگان برای آنها راهکار داشتند چگونه می توانستند به مراکز تصمیم گیران و تصمیم سازان در پروسه "حل مساله "مشارکت کنند؛ که اگر کمی خوشمان آمد، از ته دل از منتخبان خود تشکر کنیم!

در این ارتباط چند پیشنهاد مطرح می شود.

تشویق و ترغیب کنشگران و فعالان سیاسی، اجتماعی و علمی جهت تشکیل احزاب و گروه های سیاسی و اجتماعی رسمی

تشکیل و حمایت از مراکز نظرسنجی علمی علمی و دانشگاهی مستقل جهت پایش وضعیت نظرات افکار عمومی وانتشار دوره ی ان واحترام به نتایج آن جهت ایجاد تغییرات و...

منبع : پیوند ایرانیان . شماره 52

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه