شوشان - محمد علی بهوند یوسفی / سردبیر هفته نامه رامهرمزنامه :
ما سنگ صبور بیصبور لحظههای بودن مردمیم؛ ما همین هستیم همان که باید باشیم؛ ما خبرنگاران مردمیم در بیخبری از روزهای روشن فردا....ما خبرنگاریم.
خبرنگاری روایتی از تلخیها و شیرینیهاست، گاهی تلخیهایش روح و روان انسان را آزرده میکند اما باید بغضت را فرو خورده و کلمات را بر روی کاغذ ویا صحفه گوشی ورایانه بیاوری، کلماتی که باید روایتی شود از دردها و اشکها،
باید راوی تمام دردها و غمهایی باشی که در جامعه وجود دارد، صدای جامعه باشی و نسبت به عمق محرومیتها و بیتفاوتی برخی مسئولان با صدای قلم اعتراض کنی.
گاهی چیزهای می بینی ومی شنوی که باید سریع ، راوی و مطالبهگر مشکلات مردمی باشی که عاشقانه آب وخاک ،میهن،رهبر وامام خودرا دوست دارند، تا شاید تلنگری برای مسئولان باشد.
اما گاهی در میان خبرها و گزارشهایی که با نگاه انتقادی و دلسوزانه مینویسی شاهد تکذیبیهها و جوابیههای مختلف هستی، جوابیههایی که گاهی از اساس مشکلات را منکر میشوند! اما ناگزیر هستی به انتشار توجیهات ...
با تمام مشکلاتی که صنف خبرنگاری دارد، تو باید صدای مشکلات و دغدغههای مردم باشی ،بدون جنجال آفرینی ،غرض ورزی،عوام فریبی وسوداگری ،اما گاهی به آنچه که مطالبهگرش بودی نمیرسی! یا حتی برای روایت مشکلات باید برچسب زدنهای مختلف از دوست ودشمن را هم تحمل کنی!
خبرنگاری یعنی شنیدن وعدههای مختلف از زبان مسئولان، مشاهده برخی بازیهای سیاسی ، گُمشدن اولویتها و مسائل اصلی در حجم روزمرگیها و دغدغههای متفاوت ... انعکاس صحبتهای مسئولان در حالیکه میدانی که برخی از آنها عملیاتی نخواهد شد،
ودر این میان به دنبال حقوق افکار عمومی جامعه ،باید مطالبهگر صحبتهایی باشی که روزی مسئولان وعده آن را بارها و بارها تکرار کردند.
خبرنگاری اساساً صنفی است که میان خصم متولد میشود، بیمهری به خبرنگار زیاد است، او پیگیرمشکلات و حقوق مردم است اما این تلاشها بیشتر مواقع خوشایند آنان نیست.
۱۷مرداد به ياد «محمود صارمي» خبرنگار خبرگزاري جمهوري اسلامي كه در سال ۱۳۷۷ به همراه هشت نفر از اعضاي كنسولگري ايران در مزار شريف افغانستان توسط نيروهاي افراطي طالبان به شهادت رسيد، به عنوان روز خبرنگار نامگذاري شد. خبرنگاري براي اين شهيد تا آخرين لحظات همراه با صداقت بود و بس.