- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - دکتر فاضل خمیسی :
اینچنین روزهایی بود ، دو ، سه روز مانده به مهر ، سال سیل هنوز خفته بود ، دوستی متمول از نظر عشق و عاشقی بعد از سالها آمد ، گفت : فاضل ! یادته ، با دمپایی می اومدم مدرسه ؟ و از مدادهای ته مانده که پاکونشان!! خراب بود استفاده می کردم ، یادته ! جوراب را فقط پای بچه های پولدار میدیم ، از زنگ تغذیه گفت ، از اینکه مزه موز و انجیر و شیر کاکائو را اولین بار در مدرسه چشیده بود و از روزی گفت که پدرش که کارگر بنایی بود از چوب بست میافتد و با کمر شکسته خانه نشین میشود ... ، گفت و گفتم و عجیب اینکه گریستن با دوستان قدیمی چقدر به آدم احساس بودن و سبکی میدهد.
وقتی از انجیر مدرسه و کتابهایی که بجای کیف با کش می بستیم فارغ شدیم ، حرف‌هایمان کمی جدی‌تر گشت ، بازرگان موفقی شده که بین کشورهای منطقه در تردد است ، بچه هایش از آب و گِل درآمده و حالا آمده بود ، کمی به گذشته خودش ادای دین کند .
کُلی کیف و کفش آورده بود که بین بچه های مثل گذشته خودمان ،توزیع کنیم،
قرار گذاشتیم اولین روز آغاز مدارس از روستاو مناطق محروم شروع کنیم ،
حضورمان در مدرسه بدون اطلاع و هماهنگی قبلی بود ، ابتکارش این بود که زنگ تفریح به سراغ کلاس و نیمکت بچه ها میرفت و هر کیفی که مندرس ، پاره یا نامناسب بود با کیف نو جایگزین میکرد ، در این راستا حتی وسایل دانش آموزان هدف را در کیف جدید میگذاشت ، صحنه ها خیلی دیدنی بودند ، اما دیدنی تر چهره بچه هایی بود که دفتر و کتابشان را حالا در کیف جدید میدیدند ، و چه خنده ها و جیغ هایی که نمی کشیدند . برای کفش هم برای تک تک بچه ها خم میشد و خودش کفشی که اندازه پایشان بود انتخاب و پایشان میکرد .
روز سوم در برگشت از مدرسه ای بودیم که اعتراف کرد ؛ نمیدانست فقیرتر از دوران کودکی اش وجود دارد تا اینکه بعضی از بچه ها را در این بازدیدها دیده بود ، از اینکه بعد از اینهمه سال ، فقر شدتش برای طبقه محروم شدیدتر شده گله مند بود ، اما اینکه می گفت ؛ نشاندن لبخند بر چهره ی کودکان محروم مثل معراج رفتن است ، و چقدر بخودش جفا کرده که قبلاً خودش را از این نعمت محروم کرده ، برایم جالب بود .
راه آسمان‌ها برای به معراج رفتن هنوز باز است ، فقط باید خنده ای بر لبان کودکی نشاند .
