شوشان - زمان بابادی شوراب :
داستان :
در گذشته ی دور، زمانى که برای حمل مصالح وسیله نقلیه اى وجود نداشت از خر استفاده می شد و می توان گفت یکی از کارها که ثوابش به خرها هم می رسید، ساخت مسجد بود.
رسم بر این بود كه برای احداث مسجد، بانی خیر سوار بر خر وارد محل مورد نظر شده و صیغه احداث آن را می خواند
و از همان شروع کار خیر، این حیوان زبان بسته با سواری دادن به خیر محترم ناخواسته در این ثواب شریک بود و به همین منظور معمولا از بین خرها آنهایی که قدرت بدنی و توان بیشتری داشتند انتخاب می شدند و هميشه در یک کاروان (بین پنج تا ده خر) حمل مصالح، یک یا دو خر پيشرو(لیدر)که ظاهرا نسبت به بقیه باهوش تر بودند، قرار داشتند و عملا جلوی بقیه با سرعت مناسب در مسیر تردد می کردند و مابقی خرها بدون توجه به اطراف وبا تحمل فشار بار مصالح و با نگاه کردن بدنبال آنها حرکت می کردند و بعضى اوقات وقتی دو کاروان از خرها در راه باهم روبرو می شدند با پرتاب لگد و گاز گرفتن با هم درگير می شدند(با هم نمی ساختند).
در طول مسیر خرهاى باربر بدلیل بار ثوابی که به دوش داشتند مورد احترام خاص قرار می گرفتند، بطوریکه جماعت از پیر و جوان و از زن و مرد داوطلبانه برای سهیم شدن در ثواب احداث این عمل خیر در بین مسیر به خرها جو پوست کنده، یونجه و علف تازه می دادند و در پایان عمليات ساخت مسجد؛ قالی ها، فرش ها و دیگر لوازم مورد نیاز مسجد را با همین خرها به مسجد می آوردند و پس از پایان کارهای مسجد و عدم نیاز به خرها، با زدن چند ترکه به پشت شان، آنها را از مسجد خارج می کردند طوری که ترکیب صدای ترکه و ناله خرها موسیقی ناراحت کننده ای تولید می کرد، خرها دیگر فقط ارزش خرانه داشتند ولاغیر و آن زبان بسته ها برای گروه مسجد ساز (خیرین، معماران، بناها، مردم و دیگر دست اندکاران) ارزشى نداشتند و خرهاى تا خیری ديگر و خواندن صیغه احداث مسجد دیگر مثل ديگر خرها فقط خر بودندو بارهای بدون ثواب می بردنند .
حقیقت :
با شروع فصل انتخابات در کشور عزیزمان وتعیین تعداد صندلی نشینان مجلس شورای اسلامی، اعلام آمادگی افرادی در قالب نامزدهای انتخابات و حضور عده ایی دیگر بعنوان اعضای اصلی ستاد(لیدرها)و تشویق گروه سوم يعنى مردم برای رای دادن که در نهایت بعنوان تعیین کننده در این پروسه مشغول به فعالیت می شوند.
معمولا داوطلبان نمایندگی با برنامه ریزی مناسب افراد واجد شرایطی را بعنوان لیدر ستاد انتخاباتی خود تعیین و در جلسات انتخاباتى از این افراد که دارای مشخصاتی مانند توان ارتباطى بالا، معروفيت، خوش هیکل و خوش اندام بودن، دارا بودن مسند اداری (در گذشته و یا حال)، داشتن امکانات مالى خوب و توان سرمایه گذارى(بعنوان اسپانسر)، محبوبیت قومی و ایلی و عشايرى و یا یدک كشيدن نام بزرگان طايفه و عشيره خود در گذشته را در تیم انتخاباتی خود قرار می دهند.
این افراد در جلسات انتخاباتی، نامزد مورد نظر خود را، همراهی و در جلسات تبلیغاتی ایشان (همراه با سرو شام، نهار، چای، شیرینی و میوه) براساس وظیفه و متناسب با خصوصیات فردی در جلسات حاضر و انجام وظیفه می کنند
و گاهاً این افراد در بالای مجلس و کنار نامزد مورد نظر نشسته و گاهى در همین جلسات بعضی نیز به جایگاه موقت این افراد کنار نامزد انتخاباتی غبطه می خورند غافل از اینکه در ادوار گذشته ثابت شده كه این افراد(نامزدهای موفق)فقط تا شب پایان شمارش آرا با این جماعت كار دارند و درصورت رسيدن آراء آنها به حد نصاب و رفتن به مجلس دیگر نه به لیدرها نياز دارند و نه به مردمى كه به آنها رأى داده اند و تا چهار سال ديگر و انتخابات بعدى فراموش خواهند شد.