عکس العمل منطقی در برابر خروج بی رویه سپرده های شهروندان خوزستانی توسط برخی از بانک های خصوصی
شوشان - ابوالفضل بابادی شوراب :
مطالعه یادداشتی با عنوان "بانک پاسارگاد در خوزستان؛ جزیرهای برای جمع آوری سپردهها!" بقلم سبزوار مقدمیان در رسانه اقتصاد بومی، موجب گردید تا بیش از پیش پی به مظلومیت خوزستان و استان های جنوبی و نفتخیز، ببرم.
قطعا اینکه رییس بانک مرکزی دولت تدبیر و امید مدعی یک عملکرد در سازوکار بانک ها می شود، اما مدیران بانک ها در خوزستان برخلاف آن عمل می کنند، نشان می دهد که میان سیاست های اعلامی و اعمالی بانک مرکزی در خوزستان، تفاوت های ریشه داری وجود دارد.
اما چالش اصلی این تناقض نیست، این است که چرا خوزستان با چنین ثروت و منابعی، سرمایه های خود را در بانک هایی می گذارد که نسبت به توسعه، رونق و منافع جغرافیایی آن بی تفاوت و غیرپاسخگو هستند؟چرا خوزستان همش دست بده داشته باشد و دست بگیر نه؟
پیش از این و در زمان استانداری دکتر مقتدایی، طرح تشکیل بانک های خوزستانی جهت انباشت سرمایه در استان بیان شد، اما به سرانجامی نرسید، اتفاقات چند ساله گذشته و بی توجهی بانکها به استان، ضرورت پیگیری دوباره و جدی تر چنین مسئله ای را دوچندان کرده است.
ایده ای که می تواند متضمن منافع سرمایه داران و سرمایه های خوزستانی باشد، تا با شفافیت اطلاعات بانکی در استان، سرمایه ها به سمت منابع تولیدی و مولدی در خوزستان رفته و زمینه اشتغال پایدار و آرامش اقتصادی خانواده های خوزستانی را در بلند مدت فراهم نماید.
چرا که در فضای فعلی حتی اگر اراده ای باشد که خوزستان را به کارگاه تولیدی بزرگ تبدیل کند، با کدام بانکها؟بانک هایی که سرمایه های جامعه ما را گرفته و در بورس بازی و دلار، تنها به منافع خود می اندیشند؟
شاید تشکیل بانک های استانی، یک آلترناتیو برای بانک های ملی باشد و آنها نیز با مشاهده شکل گیری بانک های استانی، سازوکار ملی خود را تغییر داده و میان سرمایه گذاران و استانها براساس منطق جغرافیایی تفاوت قائل نشوند.