شوشان - علی عبدالخانی :
دوستی که بنا به دلایلی مجبور به سفر هوایی چند نوبته به تهران شده بود، از وضعیت نامطلوبِ تاخیرهای مکرر در پرواز و فضای انتفاعی و دلال گونه ی حاکم بر فرودگاه اهواز بویژه در ارتباط با مسافران بویژه عراقیها بشدت گلایه مند بود و آرزو می کرد که صدای دربدری مسافران به گوش آنان که باید بشنوند برسد.
ایشان تاکید می کند که سرچشمه ی همه این مشکلات تبدیل شدن این صنعت به دکانی برای سودجویی است.
عصر امروز نهم تیر همین مشکل اما از مبداء تهران برای یکی از آشنایان من بوجود آمد و ایشان بدلیل ضرورت آمدن به اهواز مجبور به تهیه ی بلیط با قیمت مضاعف یعنی ۱۰۰ درصد افزایش شده بود. در سخنان ایشان باز قصه ی عراقیها که عمدتاً قربانی بلیط فروشان سودجو قرار می گیرند دیده می شود.
اما مسئله ی مسافران عراقی چیست و چه تاثیری بر مسافران ایرانی دارد؟ برای رسیدن به این پاسخ مقداری به گذشته بازمی گردیم.
در دوره شیوع کرونا برای رعایت فاصله میان مسافران طبعاً هواپیماها با ظرفیت یک دوم به پرواز درمی آمدند و به همین دلیل قیمت بلیط هواپیما بشدت افزایش یافت. همچنین به بهانه ی کرونا پذیرایی نیز از سلسله ی خدمات حذف گردید.
پس از آن دبیر انجمن شرکت های هواپیمایی از شرکتهای هواپیمایی خواست تا نرخ بلیت پروازهای داخلی برای اتباع خارجی بویژه عراقیها تا سقف یک ساعت ۱۰۰ دلار و بیش از یک ساعت ۱۵۰ دلار محاسبه نمایند.
می دانیم که فصل تابستان بخش عمده ای از مسافران اهواز - تهران - مشهد و برعکس را عراقیها تشکیل می دهند. تا اینجای کار ظاهراً هیچ مشکلی وجود ندارد. مشکل از اینجا شروع می شود که نمایندگان آژانسهای دلال صفت و به طبع شرکتهای هواپیمایی که نرخ ۱۰۰ تا ۱۵۰ دلار و مازادهای غیر رسمی دیگر، اشتهایشان را بشدت باز کرده طبعاً تمایل و رغبتی به اشغال صندلی های هواپیما توسط ایرانیها با میانگین قیمت بلیط ۱ میلیون و دویست هزار تومان برای پروازهای حدود ۱ ساعت ندارند. آنها پیش بینی می کنند هرچه مسافرِ ارزانِ وطنی کمتر وارد هواپیما بشود می توان جای آن را با مسافرِ گرانقیمت خارجی پُر کرد.
تحلیل وضعیت غیرشفاف و کاملاً مبهم موجود آن است که بلیط اهواز تهران یا برعکس که علی الاصول برای ایرانیها حداکثر ۱ میلیون و دویست هزار تومان باید باشد به قیمت ۲ میلیون و ۴۰۰ و بالاتر عرضه شود که این اتفاق یک اجحاف بزرگ و آشکار به حقوق هموطنان و محروم کردن آنها از این قبیل خدمات به شمار می آید.
به بیان دیگر وقتی قیمت بلیط برای تهران اهواز به ۲ برابر و بیشتر برسد قطعا خیلی از ایرانیها قید آن را می زنند و به همین دلیل فرصت برای تخصیص حداکثری صندلی به عراقیها ایجاد می شود.
وقتی یک ایرانی که تحت حمایت مستقیم قانون قرار دارد در روز روشن مجبور به پرداخت بهای دوبرابری برای یک سفرِ هوایی ضروری می شود تصور کنید با عراقیها و سایر اتباع خارجی چگونه تعاملی می شود. امر مسلم آن است که بهای ۱۰۰ و ۱۵۰ دلار ظاهر قضیه بوده و اتباع خارجی در یک چرخه انتفاع محور و دلال گونه باید دلارهای بیشتری (اضافه بر تعرفه) بپردازند تا بتوانند سوار هواپیما شوند.
آن دوست می گوید که ایکاش این همه زیاده گیری به حساب هواپیمایی کشوری سرازیر می شد اما چه می شود گفت که حاصل و محصول این سلسله ی بزرگ از سودجوئیها همگی سر از جیب چند شخص حقیقی و حقوقی و واسطه های شخصی درمی آید؟
تاکنون اینگونه بوده که زایران عراقی از مرز زمینی به اهواز می آیند و از طریق فرودگاه شهید سلیمانی به تهران و مشهد رهسپار می شود. از بُعد اقتصادی این مرور و توقف (هرچند کم) در اهواز به همان نسبت سبب رونق برخی فعالیتهای اقتصادی و کسب و کارها می شود. با توجه به روح سودجویانه ی حاکم بر مقوله ی فروش بلیط که بعضا با سرگردنگی تشابه دارد، همچنین با توجه به اینکه بلیط مستقیم بصره مشهد از ۱۵۰ دلار تجاوز نمی کند، آیا ادامه ی این وضعیت رغبتی برای مسافران عراقی جهت گذر از اهواز باقی می گذارد؟.
در پایان از مقامات مسئول بویژه استانداری خوزستان و... تقاضای ورود سریع به این موضوعِ بسیار مهم را می نمائیم. ضمناً تصویر بلیط تهران اهوازِ آشنای مزبور با مشخصات کامل و نرخ پرداختی نزدِ نگارنده این یاداشت محفوظ است.