شوشان ـ عبدالرحمن نیک سرشت :
در قانون اساسی آمریکا مکانیزمی وجود دارد که نمایندگان کنگره و سنا نمی توانند به واسطه ی تهدید به استیضاح از اعضای کابینه دولت باج بگیرند و یا جریان فساد نومانکلاتوری(شبکه زنجیره ای از مدیران امتیاز خوار نان به هم قرض ده ) را تشکیل دهند چون اصولا، استیضاحی در کار نیست و هر مقام دولتی در صورت خیانت و خطا، از رئیس جمهور گرفته تا کارمندان دون پایه با اهرم های نظارتی و قضایی برکنار می شوند و در نتیجه، بدین خاطر مدیریت اجرایی در آمریکا کمتر سیاسی، بیشتر تخصص محور و بر اساس جدول ارشدیت عمل می کند و هکذا، در آن شکل حکمرانی ساختار سازمانی دولت مثل ایران نیست که هردمبیل بتوان افراد خام و صفر کیلومتر را آسانسوری در مناصب کلیدی صرفا براساس سرسپردگی جناحی، محفلی، قومی و خویشاوندی منصوب نمایند.
البته، دلسوزان پاک طنیت کشوری از اول انقلاب تا کنون همواره می کوشیدند تا این معضل جانکاه را با موعظه، پند و اندرز یا تنظیم منشورهای اخلاقی مرتفع سازند ولی تجربه نشان داده که این مشکل علاوه براین که برطرف نشده بلکه روز به روز دامنه ی زد و بند، تبانی و گستره ی الیگارشی آن دو چندان شده است. زیرا، نهادهای ذیربط و مقامات مسوول رهنمودهای مولوی و ارشادی را جدی نمی گیرند وگرنه باید می دیدیم که در جریان نظارت بر صلاحیت نامزدهای انتخاباتی مجلس آتی نمایندگان خاطی از اوامر مقام معظم رهبری مبنی بر عدم دخالت در عزل و نصب های از سوی هیات نظارت مرکزی بر انتخابات نقره داغ می شدند اما در بهت و ناباوری شاهد آن بودیم که تنها تعداد قلیلی رد صلاحیت نمودند.