رابطه افزایش گرما و سوخت های فسیلی در خوزستان

شوشان ـ مجتبی حلالی :

یکم: هوای روزهای اخیر خوزستان باور نکردنی گرم است، حرارت می بارد. گویی که خورشید کیلومترها سیر می کند و به نزدیکی های کره خاکی، قاره آسیا، ایران و سپس خوزستان می آید و داغ ترین روزها را برای مردم این منطقه به نمایش می گذارد.
از درب و دیوار حرارت می بارد. و بصورت عامیانه و مابین مردم حرف ها و دغدغه ها و درد دل هایی بوجود می آورد.!!! اینکه این گرما واقعا بی سابقه س، هر سال گرمتر می شود و این تغییر جوی ذوب مان می کند.   
دوم: در ایامی که هوای خوزستان مطلوب است، جالب است که بسیاری از میهمانان از استان های دیگر هوا را گرم می دانند؛ و البته غیر قابل تحمل. لیکن آنها آن روی سکه و گرمای اینروزها را که در مخیله هم راه ندهند. و جالب تر از این، خاموشی های گاه و بیگاه را نیز در اوج گرما که قطعا باور نمی کنند.  
سوم: باری! خوزستانی ها در اوج گرما نیز چای داغ می نوشند. قهوه میل می کنند. در پارک های محله ای جمع می شوند و اوقات سپری می کنند. شبها دور دور و سپس بستنی و یخ در بهشت می خورند. برخی پیاده روی می کنند و گرمای هوا را برای تناسب اندام عنیمت می شمرند. بازارها شلوغند و بساط دست فروشان هم براه. در خوزستان و در اوج گرما زندگی جریان دارد. از وقتی که آفتاب بنشیند شهر تازه زنده می شود و تا دم دمای صبح تردد وجود دارد. پیش ترها به همین سبب اهواز را بعنوان شهر شب به نثر درآوردم.
چهارم: با یک سرچ ساده درخواهیم یافت که اهواز همواره در رتبه اول گرم ترین های دنیا قرار دارد. اگر در هیچ حوزه ای رتبه یکم نیستیم اما در عناوینی مانند گرما، الوده ترین شهر، بیکاری سرآمدیم. یا حتا در جذب نیروهای غیر بومی در صنایع همچنین.  
 در توضیح افزایش دهشتناک آب و هوای اینروزهای خوزستان و بر اساس مطالعات انجام شده، گفته می شود سوخت های فسیلی یا اثر گلخانه ای سبب ساز این دمای پر حرارت و غیر وصف می شوند.
3 مدل سوخت های فسیلی – ذغال سنگ، نفت و گاز طبیعی- وجود دارد که 2 مدل از آنها در خوزستان وجود دارند و همین ها سبب ساز افزایش گرمای هوا تا این حد شده اند.
جالب است در این میان توجه داشته باشیم که دلیل اصلی باران های اسیدی و آن حال و روزی که برای مردم خوزستان رخ می دهد هم ناشی از همین سوخت های فسیلی است، چراکه احتراق سوخت‌های فسیلی نه تنها باعث انتشار دی اکسید کربن در هوا می‌شود، بلکه باعث تولید گازهای دیگری مانند کربن مونوکسید، متان، نیتروژن اکسید هم شده اند و باعث آلودگی هوا می‌شود. این گازها در آب حل شده و به اسیدهای مضر مانند اسید سولفوریک و اسید کربنیک تبدیل می‌شود. این مواد به شکل باران اسیدی به سطح زمین باز می‌گردد که تأثیر زیادی بر روی کل شرایط زیست محیطی ایجاد می کنند.  
پنجم: در سطح دنیا و برای مقابله با سوخت های فسیلی بویژه ذغال سنگ بعنوان کثیف ترین سوخت فسیلی از سایر انرژی ها مانند انرژی خورشیدی، انرژی باد، انرژی آب، انرژی هسته ای، انرژی حرارت زمینی و سوخت های فسیلی پاک تر استفاده می شود.
چه آنکه توجه به محیط زیست، قابل احیا، انرژی سبز و غیره در سطح جهان توسعه یافته و مورد توجه همگان قرار دارد، تا از این طریق در برابر سوخت های فسیلی و آلودگی های ناشی از آن جلوگیری شود، ایران و مشخصا خوزستان بعنوان یکی از بزرگترین مناطق دارای منابع نفتی و گازی در سطح دنیا، گویی توجهی به محیط زیست و انرژی سبز ندارد.
ششم: این حجم از سوخت ها و اثرهای گلخانه ای در استان خوزستان، ثروتی عظیم به ارمغان می آورند. این صنایع و این ثروت بی شک در ساده ترین حالت هیچ گونه دغدغه ای بابت اشتغال و امکانات اولیه برای مردم این خطه نباید از خود بجای بگذارند. کما اینکه بیکاری و عدم اولویت قرار گرفتن جوانان خوزستانی دقیقا خلاف این نکته را نشان می دهد.
با این همه اما اینکه رتبه اشتغال در خوزستان همواره انتهای جدول بوده، اینکه نشانی از آن ثروت در سطح شهرها، فضای سبز، اماکن تفریحی، خیابان ها و معابر و جاده های بین شهری به چشم نمی خورد، اینکه هر روز خبری تازه از انتقال آب کارون به گوش می رسد، اینکه هنوز طرح 550 هزار هکتاری مقام معظم رهبری به نتیجه نرسیده، اینکه سالهاست از گرد و غبار و آلودگی هوا در خوزستان می گذرد، اینها به یک معناست. سوء مدیریت.  
پی نوشت: غروب بود. به محل دفتر مدیرکل محیط زیست خوزستان آقای هرمزی راد دعوت شدیم. در باب گرد و غبار نشستی برگزار کردیم. اتفاقا همان موقع گرد و غباری عجیب آسمان را فرا گرفت. آسمان به سرخی می رفت. چشم چشم را نمی دید. یکی از حادترین غبار آلودی های هوا بوجود آمد.  
همان موقع هرمزی راد در حالیکه از خطر انقراض آهوی زرد خوزستانی سخن می گفت و اشک می ریخت، گفت: اگر از همین فردا کمربند سبز و افزایش سرانه فضای سبز خوزستان آغاز شود، 10 سال بعد شاید این گرد و غبارها کاهش پیدا کنند. از آن روز بیش از دو دهه می گذرد و شرایط جوی همچنان همان است و این یعنی عدم وجود عزم جدی و وجود سوء مدیریت.