من خون زیستان نیستم من خوزستانم نامم را به من برگردان

شوشان ـ حسین مشتهی  :

‌منت خدای را عزُوجل که شکرش را اندرم هنوز و قلب بیمارم را اکنون کمی بهتر،
از ۴۶ میلیون نفری که به وضع موجود  *نه*  گفتند سپاسگزارم. من خوزستانم آقای رئیس جمهور، قلبم درد می کند   چند باری عملش کرده ام. شنیده ام جراح قلب هستی؟ رگ های جاری مرا چندسالی است به بهانه های آبادانی و کشاورزی و استخراج نفت  بسته اند و خوزستان ِ حوضستان را  به خشکستان ریزگرد بدل کرده اند. دلارهای نفتی من در متروها و اَبَر پروژه هایی مصرف می شوند که هیچ ربطی به آبادان و اهواز و دزفول موشک باران و بهبهان مدرسه ی پیروز و مسجدسلیمان چاه نفت و شوشتر و  خرمشهر ۳۶میلیون نفری ندارند، یادت هست؟ روز آزادی خرمشهر جمعیتش را ۳۶میلیون نفر به اندازه ی جمعیت ایران آن سالها نوشته بودند. یادت هست من آن سالها چقدر عزیز بودم برای حکومت؟ برایم سرودها خواندند ..ای خاک گوهر خیز خوزستان/ای افتخار ملت ایران/
*حالا حکایت من حکایت آن گاو شیردهی است که قرار است ضبح اش کنند* ...
از روزی که بر رگ های خون من سدهای به اصطلاح آبادانی زدند و خونم را برای کویرهای مرکزی فرستادند، درست ۱۵هزار معلم که فرزندان من بودند به همان شهرهای کویری مهاجرت کرده اند، مگر قرار بر آبادانی نبود؟
آقای رئیس جمهور شما که در نام  یک تفاوت فاحش با بقیه داری  پس مسعود باش و پزشکی جراح باش برای پیکر بیمار به تخت نشسته ام.

من خوزستانم آقای رئیس جمهور،  انبار غله ی ایران
چاه نفت و لوله ی گاز  ایران
مهد فوتبال ایرانم
هم دریا دارم و هم کوه و رود خروشان
به تنهایی غذای ۱۰ کشور را تامین   خواهم کرد  *لطفن قلک فرزندان مرا که همان شهر های کوچک و بزرگ من هستند نشکن و بگذار  روزگارشان به آرامش بچرخد* ....
داغ زیاد دیده ام آقای رئیس جمهور، از سینما رکس تا مدرسه پیروز، از موشک باران تا متروپل  
از محمد جهان آرا تا مجید بقایی و اسماعیل دقایقی....
من  ۴۵ سال آبادانی از همه ی ایران طلبکارم  از  محرومترین استان های کشور محروم تر و عقب افتاده ترم ..

من خوزستانم آقای رئیس جمهور همان اروپای کوچک دوران پیش از انقلاب ...
شکوه ام را می خواهم