شبِ دیدار؛ امیدی در دل تاریکی حاشیه‌های اهواز

شوشان ـ لفته منصوری :

در دل شب، زمانی که سکوت بر کوچه‌های بی آسفالت و پر از چاله و چوله و آشغال حاشیه اهواز سایه افکنده بود، خودروی پارس ساده و بی‌تشریفات از میان خانه‌هایی گذشت که محرومیت در هر گوشه آن‌ها فریاد می‌زد. رئیس‌جمهور، دکتر مسعود پزشکیان، همراه با استاندار خوزستان، دکتر سید محمدرضا موالی‌زاده، دو نفر به تنهایی، بی‌آنکه محافظی همراهشان باشد، بی‌آنکه هیاهویی برپا کنند، از مناطقی دیدن کردند که سال‌ها در سایه محرومیت و فراموشی باقی مانده‌اند.

این دیدار، اگرچه در تاریکی شب و بدون سخنرانی یا گفت‌وگو با مردم انجام شد، اما حامل پیامی مهم و الهام‌بخش بود: «ما شما را می‌بینیم، حتی اگر حرفی زده نشود.» گویی فرازی از نامه امیرالمؤمنین علی (ع) به مالک اشتر در نهج‌البلاغه زنده شده بود: "لشگریان و یاران از پاسبانان و محافظان خود را از این مجلس برکنار دار، تا در دل شب، صدای مردم را بی‌واسطه بشنوی و رنج آن‌ها را از نزدیک ببینی." این حرکت، هرچند بی‌کلام، اما تجسمی از این توصیه جاودانه بود.

خانه‌هایی که در تاریکی شب زیر نور چراغ‌های کم‌جان نمایان شدند، بیانگر قصه زندگی مردمانی بودند که سال‌ها در انتظار تغییر مانده‌اند. خیابان‌های خاک‌گرفته و کوچه‌هایی که در آن‌ها صدای کودکان با صدای فقر در هم آمیخته، بیش از هر سخنرانی رسمی، نیاز به حضور و توجه دارند. این دیدار می‌تواند نشانه‌ای باشد از آغاز فصلی جدید؛ فصلی که در آن امید به بهبود شرایط زندگی در این مناطق محروم جوانه بزند.

حاشیه‌نشینان اهواز، با همه نجابت و صبوری‌شان، در انتظار روزی هستند که وعده‌ها به عمل تبدیل شود. شاید این حضور شبانه، چراغی باشد که راه را برای اقدامات جدی‌تر روشن کند. مردمان این مناطق حق دارند که در دل محرومیت، روزنه‌ای از عدالت و توسعه را ببینند.

دیدار شبانه رئیس‌جمهور از این مناطق، اگرچه بی‌واسطه و بدون گفت‌وگو بود، اما می‌تواند نشانه‌ای امیدوارکننده باشد؛ نشانه‌ای از آنکه صدای خاموش این مردمان در قلب تصمیم‌گیری‌ها شنیده می‌شود. امید است که این گام نخست، به حرکتی پایدار و مؤثر بدل شود و فردایی روشن‌تر برای حاشیه‌نشینان اهواز رقم بزند.


پانوشت:
هیچ عکس و فیلمی از این دیدار در دسترس نیست. هیچ مدح و ثنایی از استاندار خوزستان و رئیس جمهور نشد و این شاید به یک دلیل مهم باشد که: فَاِنَّ هؤُلاءِ مِنْ بَيْنِ الرَّعِيَّةِ اَحْوَجُ اِلَى الاِْنْصافِ مِنْ غَيْرِهِمْ، وَ كُلٌّ فَاَعْذِرْ اِلَى اللّهِ فى تَأْدِيَةِ حَقِّهِ اِلَيْهِ. زیرا اینان در میان رعیت از همه به دادگرى و انصاف نیازمندترند، و در اداى حق همگان باید چنان باشى که عذرت نزد خداوند قبول شود. او خواهد دید!