طنز/ همه اهالی قلم

سخیف القلم: پاورقی نویس سطح پایین، نویسنده پوپولیست، ورژن رمان نویس بعضی مدیران مردمی سابق.

نحیف القلم: نویسنده بی مایه، نویسنده افتخاری، کسی که یک شبه ره صد ساله رفته است، دارای نشان درجه یک نویسندگی از دانشگاه ایرانیان یا آکسفورد.

سفیل القلم: نویسنده ای که در جزایر سرگردانی واقع است و نمی داند جهت باد کجاست و قبای کهنه رنگ و رو رفته خود را باید روی کدام میخ صنعت چاپ و نشر آویزان کند.

سمیع القلم: نویسنده خوب فرمانبر پارسا، نویسنده کاردرست و عاقبت بخیر، هوادارِ کسی که صدایش از بقیه بلند تر است.

سرویس القلم: نویسنده ای که درعملیات عمرانی از قبیل آسفالت و صاف کردن و سرویس کردن کسانی که مثل او و دوستانش فکر نمی کنند و نمی نویسند تخصص دارد.

مرعوب القلم: نویسنده واقع بین و عاقل، کسی که با طناب سخنان مقامات دولتی به چاه نمی رود و می تواند حرف های روزنامه ها و تریبون های خاص را فرا تر از گفته های مقامات، سفید خوانی کند و جنس خاکی را که باید استفاده کند معین سازد.

مغضوب القلم: نویسنده قابل سرویس خارج از نوبت و چارچوب و روال قانونی، نویسنده ای که با نوشتن، نظم کهکشان راه شیری را به هم می زند، شعبده بازی که با چند سطر مطلب، قدرت بیکار کردن همزمان چند صد نفر از اصحاب مطبوعات را دارد، نویسنده ای که معمولا بعد از ممنوع شدن، خوانده و شناخته می شود.

مسلوب القلم: نویسنده ای که از مقام ممنوع القلمی به سریع القلمی ارتقای رتبه پیدا کرده است ولی فقط قلم دستش نیست.

ممنون القلم: نویسنده ای که بابت همه چیزهای باربط و بی ربط، مچکریم از دهانش نمی افتد، کاشف قانون «از اخلاق دوست، هر چه بر آید نکوست»، ورژن نویسنده مصاحبه کنندگان تلویزیون با رئیس جمهور محترم.

شندرغاز القلم: نویسنده ای که به فلاکت نوشتن مبتلاست، معمولاً آس و پاس بودنش با درجه خلاقیت و استقلال او نسبت مستقیم دارد.

منتظر القلم: نویسنده ای که منتظر است در نشریه ای که قانوناً مجوز انتشار دارد ولی قانوناً مجوز انتشارش چندی است دچار مشکل شده است ولی قانوناً منعی برای انتشارش نیست، بنویسد.

منبع : آرمان