این همه نامهربانی با احیای کشاورزی خوزستان چرا؟

ابوالفضل حسینی : به نظر می رسد کشاورزی استان خوزستان هنوز زیر سایه سنگین نفت پنهان مانده است و مظلومیت آن تا جایی است که عده قلیلی از مسئولین شاید به دلیل نداشتن اطلاعات لازم  از ماهیت کشاورزی خوزستان اظهارنظرهایی می کنند.  اینجانب با توجه به تخصص در امر کشاورزی و تلمذ در محضر اساتید برجسته کشاورزی کشور ، چند روزی است به بررسی این موضوع پرداخته ام که چرا برخی از مسئولان فکر می کند که زه آب کشاورزی می تواند زمین ها را برای مدت طولانی  از حیّزِ انتفاع ساقط کند.

بعنوان یک شهروند ساده نه کارشناس برخی از مسئولان سئوال می کنم این فرمول را از کجا آورده اند؟  نمی دانم چرا و به چه علت در زمان آبگیری سد گتوند برخی از مسئولان سکوت کردند؟ در 920 روزی که سد گتوند آبگیری شد و 17.5میلیار متر مکعب آب رها سازی شد و به موجب آن به طور تقریبی 16میلیون تن نمک به حدود300هزار هکتار اراضی (اراضی کشاورزی) آبخور حوزه این سد منتقل شد، مسئولین وقت استان چرا سکوت کردند؟ برای احیای زمین هایی که برخی از مسئولان  چندصد سال زمان خواسته اند فقط سه سال زمان لازم است تا آنها شیرین و قابل کشت شوند. با وجود اینکه آنها در ابتدا نیز شوره زار بوده اند و خوب است بدانید زه آبی که بعد از احیای همان اراضی مدنظر شما تولید می شود شوری بطور میانگین 20تا30میلی موس خواهد داشت،که می توان آن را به خلیج فارس هدایت کرد بی آنکه نگران تغییر فاحشی در اکو سیستم دریا باشیم. اما  شوری آب ذخیره شده در پشت سد گتوند بیش از چندین ده برابرشوری آب خلیج فارس است. و اکنون هم ذخیره هفت میلیون تن نمک پشت سد گتوند و انتقال آب کارون زنگ خطر را برای کشاورزی استان را به صدا درآورده است.پس این همه نامهربانی با احیای کشاورزی خوزستان چرا؟ آیا هنوز طرح کلان مقام معظم رهبری که می تواند موجب توسعه اجتماعی و اقتصادی در این استان شود و خیرات و برکات زیادی به همراه دارد، باید اسیر نگرانی های ریز و درشت ما باشد؟ شاید اگر از ظرفیت کشاورزی استان استفاده می شد طرح انتقال آب کارون مسکوت می ماند.آیا مدیریت زه آب کشاورزی تا این حد نا ممکن است ؟ بهتر است از تجربه های زهکشی بزرگترین طرحهای کشاورزی تاریخ ایران که اتفاقاً ابتدا در استان خودمان اجرا شده اند درس بیاموزیم و در یک کارگروه مشورتی با متخصصین کشاورزی روشی را انتخاب کنیم که تولید و اشتغال کشاورزی که برای استان خوزستان نقشی امنیتی و اجتماعی دارد احیاء شود. طی ماههای گذشته متاسفانه برخی مسئولین چنان حملات سنگینی به کشاورزی استان خوزستان نمودند که گویا تمام مسئولیت آلودگی های زیست محیطی در استان برعهده کشاورزی خوزستان است.اما همه متخصصان کشاورزی و محیط زیست خوزستان نیک می دانند که به دلیل بالا بودن سطح آب های زیر زمینی در استان خوزستان و کیفیت نا مطلوب زمین های کشاورزی بخصوص در جنوب استان خوزستان بدون اعمال زهکشی فنی و مهندسی قوی و تولید زه آب هیچ راهی برای احیای یک وجب از خاک خوزستان وجود ندارد و اگر زه آب را نمی پذیریم بهتر است عطای کشاورزی استان خوزستان را بر لقایش ببخشیم. مگر اینکه زه آب را بعنوان یک پیامد منطقی احیای زمینهای شور بپذیریم. احداث اولین شبکه های نوین آبیاری و زهکشی در دهه ۱۳۱۰ در جنوب کشور صورت گرفت و اولین زهکش روباز با استفاده از ماشین در حوالی سال ۱۳۳۵ در شاوور خوزستان ساخته شد و پی آن طرح های نیشکر هفت تپه و کارون و سرانجام بزرگترین طرح زهکشی کشور در طرح های هفتگانه توسعه نیشکر انجام شد.پنج طرح از هفت طرح این شرکت در زمین های لم یزرع واقع بود که زهکش نقش مهمی در احیای آنها داشت. پس، از زه آب نترسیم و آن را مدیریت کنیم.لذا با توجه به اهمیت طرح 550هزار هکتاری مقام معظم رهبری مسئولین بجای به تعویق انداختن اجرای این طرح می بایست تمام تلاش خود را جهت بررسی این طرح انجام دهند تا بتواند قدمی در راه توسعه و اشتغال استان بردارند بعید به نظر می رسد با روند کنونی و چنین دید منفی در رابطه با کشاورزی استان خوزستان چنین امکانی فراهم شود.