برای نخستین بار، نوزدهمین کنگره همکاریهای دولت، دانشگاه و صنعت ۳۰ دیماه آینده در استان خوزستان برگزار می شود.
برای نخستین بار، نوزدهمین کنگره همکاریهای دولت، دانشگاه و صنعت ۳۰ دیماه آینده در استان خوزستان برگزار می شود.
عضو کمیته علمی نوزدهمین کنگره همکاریهای دولت، دانشگاه و صنعت گفت: بهعنوان استاد دانشگاه که حدوداً ۳۰ سال در آموزش، پژوهش و ارائه خدمات مشاوره به صنعت فعالیت داشته ام باید بگویم که روابط بین دانشگاه، صنعت و دولت در کشور ایران وضعیت خاصی پیدا کرده است.
یدالله مهر علیزاده با اشاره به اینکه این کنگره برای اولین بار روز ۳۰ دی ماه امسال در اهواز برگزار می شود در حالیکه پیش از این همواره در تهران برگزار می شد، افزود: در کشور ما بهرغم وجود پنج برنامه توسعه قبل از انقلاب از سال ۱۳۲۷ تا ۱۳۵۶ و پنج برنامه توسعه بعد از انقلاب از سال ۱۳۶۸ تا ۱۳۹۴ هنوز رابطه مناسب و بهینهای بین این سه ضلع مثلث به وجود نیامده است. دلایل متعددی وجود دارد که نیاز به فرصت بیشتری برای بحث و بررسی دارد.
مهر علیزاده افزود: در خصوص نقش دانشگاه باید اشاره شود که دانشگاهها در جهان و ایران بهطورکلی در سه زمینه تربیت نیروی انسانی، پژوهش و ارائه خدمات مشاوره علمی به صنعت و دستگاههای اجرایی فعالیت دارند.
عضو کمیته علمی نوزدهمین کنگره همکاریهای دولت، دانشگاه و صنعت گفت: دانشگاهها در دو حوزه نظری (مانند دانشگاههای دولتی، آزاد و غیرانتفاعی) و علمی کاربردی و فنی و حرفهای (دانشگاه علمی کاربردی، فنی و حرفهای، دانشگاههای صنعتی و وابسته به دستگاههای اجرایی) در خصوص تربیت و پژوهشهای نظری و کاربردی در کشور ایران نقشآفرینی میکنند.
مهرعلیزاده با بیان اینکه دانشگاههای نظری به لحاظ مأموریت، اهداف، روشهای آموزش و پژوهش، برنامه درسی، ساختار مدیریتی و سازمانی و شیوه پاسخگویی به نیازهای دانش و ذینفعان تقریباً از رویکردهای مشابهی برخوردارند، توضیح داد: اما دانشگاه علمی کاربردی و فنی حرفهای به دلیل ماهیت خود رویکرد متفاوتی را در دورههای کاردانی، کارشناسی ناپیوسته و کارشناسی ارشد موردتوجه قرار داده است.
وی افزود: مرور تاریخ آموزش عالی در ایران نشان میدهد کوششهای متعددی برای پیوند میان صنعت و دانشگاه صورت گرفته است، اما عمدتاً به نتیجه ایده آل نرسیده است.
مهر علیزاده بیان کرد: بیگانه بودن صنعت و دانشگاه باعث عدم برآورده شدن نیازهای تخصصی بازار کار از یکسو و بروز پدیده بیکاری دانشآموختگان از سوی دیگر بوده است. تشدید این نارسایی باعث شد از اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰، توجه به آموزشهای فنی ـ حرفهای و علمی ـ کاربردی در برنامه کار کشور قرار بگیرد.
منبع:مهر