معلم فراتر از واژه ها

شوشان - مالک خدادادی

معلم یک واژه نیست، یک اصطلاح و  لغت نیست.

معلمی یه مفهوم است، مفهومی که ریشه و خاستگاه آن از فهم می آید.

رسالت همه ی پیامبران، معلمان و مصلحان بشری آگاهی بخشی به جامعه بشری بوده تا شاید به یمن فضیلت فهم و آگاهی، جامعه به رفاه و آرمان اتوپیایی برسد و از این رهگذر بشریت به سرمنزل مقصود رهنون شود.

آگاهی بخشی همان وظیفه خطیری ست که ایجاد فهماندن می کند.

تولید فکر ، فهم و دانش، آرزوی دیرینه همه ی معلمان، مربیان، منادیان، پیامبران و پیام آوران روشنایی و نور،  در طول تونل تاریک تاریخ  بوده است.

پیامبران همان مربیان بزرگی بودند

که برای مبارزه با جهل و خرافات قبام کردند .

سلاح و صلاح آنان در این مبارزه نابرابر ایجاد فهم و دانایی بود .

روشنگری، فهماندن و فرایندفکر  غایت کار هر  مربی و معلمی هست.

ارسطو در جایی در توصیف خداوند بیان کرده است "خداوند فکر فکر است" .

ارسطو چه زیبا توصیف می کند خالق را . همان توصیفی که معلم به ضرورت کار خویش در صدد آموزش آن است. " فکر کردن "

و بی جهت نیست که ارسطو را معلم اول می نامند، نام زیبا و با مسمایی که برازنده ارسطو بود.

هر چند که در گذر کهن روزگار سقراط را هم نباید فراموش کرد.

کسی که مدام از  درد فهماندن رنج می برد و ترجیع بند سخنانش این بود که می گفت "من خرمگس فکری جوانان شهر آتن هستم" . و رسالتش را بیداری فکری جوانان آتن می دانست که افکارشان تدخیر شده بودند. و سرانجام این معلم مکتب ارسطو در راه بیداری افکار جمود شده جوانان جامعه و جهد جهالت به اعدام محکوم شد.

تولید فکر و دانش مرغوب ترین کالای جهان مدرن و  پست مدرن امروزی ست که کیفیت آن بستگی به عنصر فهم جامعه دارد.

دنیای سیاست نیز شبیه بازار تجارت جهانی است .

هر کسی کالای با کیفیت تر و مناسب تری تولید کند که همگام با تغییرات جهانی و هماهنگ با نیازهای مردم باشد سود بیشتری خواهد برد و موفق تر است.

هر چه عرضه ی بازار سیاست ، مردم پسندتر باشد تقاضا نیز بیشتر خواهد شد.

بنابراین هرکس چشمم را به روی تغییرات دنیای پیرامونی بست و در مقابل تحولات منفعل گشت با چالش های عدیده ای مواجهه خواهد شد.

و بازارش کساد خواهدشد و روزی باید کرکره دکان سیاستش را پایین بکشد. و درب مغازه بنویسد تعطیل است.

اما پیامبران خود را نه یک قدیس بلکه یک معلم می دانستند.

مصلحان تاریخ همچون سقراط، ارسطو  فارابی، ابوعلی سینا و سهروردی  نیز خود را یک مربی و آگاه گر می نامیدند.

اجتماع ، زمانی به یک جامعه پیشرفته و پیشرو تبدیل خواهد شد

که قداست و منزلت معلم معلوم  و محفوظ باشد.

و معلم دغدغه ای جز روشنگری و آگاهی بخشی نداشته باشد.

"  من معلم هستم.

درد فهمیدن و فهماندن و مفهوم شدن  همگی مال من است ".

و این درد را به هزار درمان ندهم.