منکرهای فراموش شده (4)

در شماره های گذشته به بحث بد پوششی و تلاش برای هتک آبروی مردم اشاراتی داشتم.بحث حفظ آبروی مردم و پرهیز از هرگونه رفتارو کرداری که به آبروی مردم لطمه می زند از نکاتی است که شایسته است مطالب بسیاری در مورد آن نوشته شود ولی چه می توان کرد که ظرفیت این ستون و حوصله خوانندگان محدود است و حقیر هم سعیم بر این است که این ستون آنقدر طولانی از سوئی و خشک و بی روح از سوی دیگر نشود که افراد از خیر خواندن آن بگذرند.لذا در این شماره که ادامه بحث منکر "هتک آبروی مردم"است به جای اشاره بیشتر به روایات، که در شماره قبل بخشی از آنها ذکر گردید ترجیح می دهم به مصادیقی از رفتار بزرگان خودمان اشاره کنم تا شاید اثر الگوپذیری بیشتری داشته باشد و دریابیم حفظ حرمت و آبروی افراد چقدر در نگاه دینی مهم است :

1:

یکی از طلاب مرحوم آیت الله آسید علی آقای قاضی رضوان الله علیه (استاد عرفان بزرگانی چون مرحوم آیت الله العظمی بهجت و علامه طباطبائی رضوان الله علیهم) نقل می کند:

روزی برای خرید به مغازه سبزی فروشی رفته بودم.دیدم مرحوم آقای قاضی خم شده و کاهو برای خرید دارد جدا میکند.خوب که نگاه کردم دیدم کاهوهای خشن و پلاسیده را جدا می کند و می خرد !! او را دنبال کردم و در خلوتی از او پرسیدم حضرت آقا این چه کاری است که می کنید ؟! خب ایشان خیلی اهل کتمان بودند ولی وقتی دیدند که من متوجه موضوع شده ام و لااقل باید از این فرصت برای درس آموزی استفاده کنند فرمودند:این فروشنده مرد مومن ، نیازمند و آبرومندی است و می دانم که محتاج است ولی نمی خواهم به او کمک بلاعوض کنم تا آبروی او لطمه ببیند و ازسوئی دست از تلاش بکشد لذا این کاهوهای پلاسیده را که ضرر کسب او است ازاو میخرم ضمن این که برای من خیلی فرقی ندارد که کاهوی پلاسیده و خشن بخورم یاتازه و نازک !! که البته در همین موضع باید به این نکته نیز اشاره شود که با رفاه و لذت صرف کسی به مقامات عالی معنوی نمی رسد و این حاصل مراقبتی طولانی است که برای حضرت آقای قاضی خوردن کاهوی تازه با پلاسیده تفاوتی نمی کند....بگذریم

این دقت در حفظ حرمت و آبروی افراد در رفتار بزرگان ما نمونه های بسیاری دارد که به نمونه دیگری اشاره می کنم.

2:

مرحوم آیت الله العظمی بروجردی آن شخصیت کم نظیر و مرجع عالیقدر جهان تشیع و استاد حضرت امام خمینی و تقریبا بخش عمده ای از ارکان حوزه های علمیه ، گاهی هنگام تدریس و بحث با شاگردان عصبانی می شدند البته نه آن عصبانیتی که او را در خلاف رضای خدا وارد کند.ولی پس از درس اگر تندی با کسی کرده بودند بلافاصله جبران می کردند و عذرخواهی میکردند وحتی گاهی کمک مالی برای جلب محبت او میکردند بنحوی که بین طلاب به مطایبه می گفتند عصبانیت آقا برکت دارد!

گاهی هم پیش روی همه و روی منبر تدریس از آن شخص عذرخواهی میکردند وگاهی مسئله از این فراتر می رفت تا نشان دهد که حفظ ابروی افراد در نگاه او اهمیت دارد و حقا او شاگرد مکتب امام صادق (ع) بود و در مکتب او آموخته بود که"المومن اعظم حرمة من الکعبة" حرمت مومن از احترام کعبه بالاتر است.

مرحوم آیت الله بروجردی در مسجد عشقعلی در قم کلاس درس "اصول فقه"داشتند روزی یکی از فضلا به نام"شیخ علی چاپلقی" اشکال کردند ،آقا جواب او را دادند،ایشان جواب آقا را رد کردند،مرحوم آقای بروجردی ناراحت شدند به گونه ای که آشیخ علی منقلب شد و خواست گریه کند.آن درس تمام شد.یکی از همراهان آیت الله بروجردی می گوید:نماز مغرب را خوانده بودم که ناگاه خادم آقای بروجردی نزد من آمد و گفت:آقا بین در کتابخانه و اندرونی ایستاده و متاثر است و فرموده اند که بروید و به خوانساری (راوی قضیه) بگوئید تا بیاید.اینجانب با عجله نماز عشاءرا خواندم و به محضر آقا رسیدم.تا ایشان من را دید فرمود:این چه حالتی بود که از من صادر شد؟حضرت آقا فرمودند:چرا این فعل از من صادر شد؟یک عالم ربانی را رنجاندم...الان باید بروم و دست ایشان را ببوسم و حلالیت بطلبم تا از من بگذرد و بعد بیایم نماز و نماز مغرب و عشاء بخوانم ...عرض کردم:ایشان در مسجد "شاه زید" امام جماعت است و بعد از نماز مسئله می گوید لذا تا دو سه ساعت از شب گذشته به منزلش نمی آید.من به ایشان اطلاع می دهم که آقا فردا صبح به منزل شما می آیند.صبح شد من رفتم حرم و برگشتم،دیدم آقا سوار بر درشکه در کنار منزل ما منتظر هستند.خجالت کشیدم و خدمتشان رسیدم و با هم به منزل"آقا شیخ علی چاپلقلی"رفتیم.وقتی که آقای بروجردی با آن عظمت و هیبت و ابهتی که در رخسار داشتند آقا شیخ علی را دیدند می خواست دست او را ببوسد ! که او نگذاشت.آقا فرمودند از ما بگذرید از حال طبیعی خارج شدم و به شما پرخاش کردم و...آقا شیخ عرض کرد:شما سرور مسلمین هستید برخورد شما باعث افتخار من بود ولی آقا تکرار کردند:از من بگذرید،مرا عفو کنید !

همین موضوع باعث شد که آقا شیخ علی تا آخر عمر مرود مراحم و عطوفت خاص آیت الله بروجردی رضوان الله علیه بودند ...عنایت کنید که این رفتار و عذرخواهی و جبران مافات از طرف شخصیت اول جهان اسلام در دوره خود و مرجع تامه شیعیان جهان صادر شده است....

در آستانه ماه شریف رمضان از خدا بخواهیم که به ما توفیق دهد بر زبان و عمل و دل و حتی تخیل خود آن قدر مسلط باشیم که هتک آبروی هیچ کس از ما صادر نشود و اگر به غفلتی از ما سر زد به سرعت نسبت به جبران آن اقدام کنیم و این گناه کبیره را که به برداشتی، قبیح تر از هتک حرمت کعبه و از جمله حق الناس غیرقابل بخشش است از نامه عمل خود تا حدی پاک کنیم و امیدوار باشیم که خدای عزوجل هم بخش حق الله این معصیت را به رحمت خود گذشت خواهد کرد.حقیقتا باید مرتب به خود رجوع کنیم و ببینیم تاکنون چقدر دانسته و ندانسته به اعتبار و آبروی افراد با مقاصد زودگذر دنیوی لطمه وارد کرده ایم و تا دیر نشده با توبه و استغفار و جبران برای مردمی که این ظلم را در حقشان روا داشته ایم خود را از آتش قهر خدا برهانیم.پایان بخش این ستون روایت پر از مرحمتی است از پیامبر رحمت حضرت ختمی مرتبت (ص) که فرمود:چون هلال ماه رمضان پدید آید،درهای دوزخ بسته گردد و درهای بهشت گشوده شود و شیاطین به زنجیر کشیده شوند...التماس دعا.

دکتر علیرضا مخبر دزفولی

رئیس شورای هماهنگی فعالیت های فرهنگی دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی خوزستان

وبلاگ www.dralirezamokhber.blogfa.com