- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۵ آذر ۱۴۰۳ - ۱۰:۵۹
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
احمد حكيمي‌پور
همين هفته پيش بود كه كتاب«اداره شهرهاي پايدار» اثر باب ايوانس و همكارانش را مطالعه كردم. كتابي كه بر اساس پژوهش جامعي كه در ۴۰ شهر از كشورهاي اتحاديه اروپا در زمينه كشف روابط توسعه پايدار و ظرفيت‌هاي محلي، عوامل و شرايط تعيين‌كننده توسعه پايدار، كنكاش درباره رويه‌اي كردن توسعه پايدار و معرفي الگويي است كه بتواند رابطه توسعه پايدار را با ظرفيت نهادي و اجتماعي نشان دهد. آنچه بسيار توجه مرا جلب نمود و به درگيري ذهني روزهاي اخيرم بدل شد، نتايج اين پژوهش گسترده است كه مي‌تواند بسيار براي همچون مني كه در جامعه‌اي در حال توسعه با ويژگي‌ها و موقعيت خاص زندگي مي‌كنم، قابليت كاربست داشته باشد.
يكي از اساسي‌ترين و ابتدايي‌ترين اين گامها تغيير دانش مديران و كارگزاران شهري است. اما علت اهميت و لزوم اين تغيير درك و دانش در مديران و كارگزاران شهري چيست؟ به نظر مي‌رسد علت آن چيزي است كه انيشتين مي‌گويد:«نمي‌توانيم مشكلاتمان را با همان ذهنيت و عقلانيتي كه ايجادشان كرده‌ايم، حل نماييم». ايران سابقه نسبتا طولاني در تهيه و تنظيم برنامه‌هاي توسعه دارد. از سال ۱۳۲۷ كه نخستين برنامه توسعه كشور تهيه شد تاكنون كه در حدود هفت دهه از آن زمان گذر كرده‌ايم، دانش و استنباطي از پيشرفت و توسعه در كشور ما رواج داشته است كه كمابيش و با فراز و فرودهاي كمي تا به امروز تداوم يافته است.
تفكري كه توسعه را برابر با عمران، ساخت و ساز و نقشه‌كشي مي‌داند و براي تعيين سطح توسعه‌يافتگي به مولفه‌هايي همچون طول بزرگراه‌هاي كشور، تعداد فرودگاه‌ها و سدهاي كشور استناد مي‌كند. ثمره چنين تفكري را در اين هفت دهه مي‌توان ديد، به گونه‌اي كه در سرفصل‌هاي برنامه اول توسعه قبل از انقلاب و برنامه ششم توسعه كه اين روزها در كميسيون تلفيق مجلس، در مرحله نهايي شدن است، مشتركات زيادي يافت مي‌شود. يافتن اين تشابهات و اشتراكات ابدا نشانه خوبي نيست. حال آيا ادامه چنين روندي عقلاني است؟ براي حل مشكل آيا مي‌توان شهرهايي كه تاكنون ساخته‌ايم را به كنار بگذاريم و سپس به سراغ ساختن شهرهايي جديد و مبتني بر ادراك جديد برويم؟ پاسخ به چنين پرسشي با توجه به كمبود منابع و كمبود فضاي موجود قطعا منفي خواهد بود. تنها گزينه‌اي كه در چنين شرايطي مي‌تواند نجات‌بخش باشد، تغيير در بينش نهادها و سازمان‌هاي شهري است. تجربه نشان مي‌دهد به ميزاني كه مديران و مسئولان شهري مسائل شهري را تشخيص دهند، شهرها بهبود خواهند يافت.
مديريت شهري اگر نخواهد پذيراي اين تغييرات باشد و به نوعي خودآگاهي و خودانتقادي نرسد، تا ساليان سال پس از اين نيز، همين روال ادامه خواهد يافت و سال‌ها بعد فرزندان ما باز هم همين سخنان را خواهند گفت، در شرايطي كه حتما با شرايط بغرنج‌تري دست و پنجه نرم خواهند كرد. برنامه‌ريزان شهري نبايد صرفا در اتاق‌هاي دربسته خود بنشينند و براي شهر برنامه‌هاي جامع تهيه و تدوين نمايند. اين‌چنين برنامه‌هايي كه پشت درهاي بسته و بدون توجه به گفتمان رايج ميان مردم و بدون تلاش براي جلب اعتماد و همراهي مردم تنظيم شوند به يقين در دست يافتن به آنچه براي آينده ترسيم نموده‌اند، ناكام خواهند بود. به بيان ديگر عدم توجه به برنامه‌هاي پنهان شهر كه همان گفتمان و جو حاكم بر شهر است، مانعي سرسخت در دستيابي به اهداف پيش تعيين شده برنامه‌ها خواهد بود، در حالي كه اگر به اين برنامه‌ها توجه لازم مبذول داشته شود و با بهره‌گيري از جنبه‌هاي مثبتشان به هدايت آنها پرداخته شود، بدون شك گامي بنيادين در جهت دستيابي به توسعه پايدار برداشته خواهد شد.
مديران شهري اگر خواهان پيشرفت و توسعه شهري هستند و قصد دارند دِين و غم خواري اجتماعي خود را نسبت به نسل حاضر و نسل‌هاي آينده به مرحله عمل برسانند (كه مفهوم توسعه پايدار چيزي غير از اين نيست)، ابتدا باید از انبوه تجربه‌هاي نهفته در دهه‌هاي پيشين مديريت شهري عبرت گرفته و با پذيرش لزوم تغيير دانش خود، به فهم و دركي از شهر و توسعه دست يابند كه زمينه ساز ايجاد تغيير و تحولاتي اساسي در ساختارها، سازمان‌ها و گفتمان‌هاي شهري حاكم در جهت تطبيق آنها با پيشرفت همه‌جانبه شهرها باشد.
* عضو شوراي شهر تهران
