نظام های ترجیحی و آموزش

 

نظام های تجسمی چیست؟ همه ی ما انسان ها جهت دریافت اطلاعات از محیط اطراف خودمان از پنج حس ،دیدن ،شنیدن،بوییدن ،لمس کردن و چشیدن استفاده می کنیم و آن ها را به مغز خود می فرستیم و هروقت لازم باشد این اطلاعات را بازنمایی می کنیم.در واقع ما انسان ها جهت دریافت اطلاعات ازپنج کانال،دیدن و شنیدن و بوییدن و چشیدن و لمس کردن استفاده می کنیم.بعضی افراد کانال دیدن آن ها  گشادتر است و کانال های دیگر آن ها مانند شنیدن،بوییدن ،لمس کردن و چشیدن تنگ تر است .به این گونه افراد میگوییم دیداری ،و در واقع بیش ترین اطلاعات خود را از طریق دیدن دریافت می کنند.و برخی افراد کانال شنیدن آن ها ،گشا دتر است و بقیه ی کانال های آن ها تنگ تر است که به اینگونه افراد میگوییم شنیداری، یعنی در .واقع بیش ترین اطلاعات خود را از طریق شنیدن دریافت می کنند.و برخی افراد کانال های چشیدن ،بوییدن و لمس کردن گشادتر هست که به ترکیب این سه کانال می گوییم کی نی ستاتیک ،در واقع بیش ترین اطلاعات را از طریق این سه کانال دریافت می کنند.

اکنون به ویژگی های هر یک از این گروه ها بپردازیم دیداری ، شنیداری و کی نی ستاتیک افراد دیداری ،وقتی صحبت می کنند مردمک چشم آن ها به صورت مداوم به سمت بالا حرکت می کنند ،تند تند نفس میکشند،صدای رسا و تیزی دارند،تند تند صحبت می کنند ،اغلب افراد دیداری گردنی برافراشته ای دارند ،افراد دیداری  بیش تر از کلماتی استفاده می کنند که دال بر دیدن هست ،وقتی که می ایستند نوک هر دو پاهایشان روبه جلو هست ،و وقتی آب می نوشند بالا و یا داخل لیوان را نگاه می کنند، افراد دیداری چون بیش تر اطلاعات را از طریق دیدن بدست می آورند بهتر است در کلاس درس در ردیف های اول بشینند ،چون حس خوبی به او می دهد و به او کمک می کنیم که بیش تر اطلاعات را از طریق دیدن بدست آورد و با معلم خود ارتباط مناسب و شایسته برقرار کند.

حالا فرض را بر این بگذاریم که یک معلمی که آشنایی با نظام های تجسمی ندارد یک دانش آموز دیداری را در ردیف های آخر کلاس قرار دهد ، و این فرد که در ردیف های اخر قرار می گیرد چون بیش ترین اطلاعات را از طریق چشم بدست می آورد باعث می شود اطلاعات زیادی را از دست  دهد و احساس ناخوشایندی پیدا کند و باعث می شود نتواند ارتباط مناسبی  با معلم خویش یرقرار کند و باعث افت تحصیلی دانش اموز خواهد شد .حالا برویم سراغ افراد شنیداری، افراد شنیداری موقعی که صحبت می کنند بیش تر به طرفین نگاه می کنند و مردمک چشم آن ها به سمت گوش حرکت می کند،تنفس معمولی دارند ،شمرده و شمرده صحبت می کنند ،صدای معمولی دارند و اکثر اوقات گردنشان کج هست ،موقعی که به حرف دیگران گوش می دهند یک گوش خود را بیرون می دهند ، وقتی می ایستند نوک پای مخالف گوشی که از آن استفاده می کنند بیرون می اندازند،بیش تر از کلماتی استفاده می کنند که دال بر شنیدن هست .موقعی که آب می نوشند طرفین را نگاه می کنند ،پس از اینکه حرف دیگران را گوش دادند می توانند مو به مو آن کلمات را بیان کنند .افرادی که شنیداری هستند بهتر است در کلاس درس در طرفین بشینند ،چون با این کار به آن ها کمک می کنیم که اطلاعات خود را از همان کانال ترجیحی خود یعنی شنیدن دریافت کنند و با نشستن در طرفین حس خوبی به آن ها می دهیم.

حالا برویم سراغ افراد کی نی ستاتیک ،این گونه افراد وقتی صحبت می کنند پایین را نگاه می کنند ،تنفس عمیقی دارند،صدای کلفتی دارند ،گردن کلفت و کوتاهی دارند ،خیلی خیلی کند صحبت می کنند ،از کلماتی استفاده می کنند که دال بر حس هست ، وقتی که می ایستند دو نوک پاهای خود را می اندازند بیرون ،وقتی می نشینند روی مبل لم می دهند و پاهای خود را باز میگذارند.وقتی آب می نوشند چشم های خود را می بندند، در حس بویایی ،چشایی  و لامسه قوی هستند. این گونه افراد در کلاس درس بهتر است که در ته کلاس بنشینند ،چون با نشستن در ته کلاس حس بهتری به افراد کی نی ستاتیک می دهیم و باعث می شود که درس را بهتر یاد بگیرند.

ما بعنوان معلم و یک مربی وظیفه داریم به تفاوت های افراد توجه کنیم و بر اساس این تفاوت ها ،تدریس خود را به گونه ای تنظیم کنیم که بتوانیم با سه گروه افراد ،دیداری،شنیداری و کی نی ستاتیک ارتباط موثری داشته باشیم.