- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۵ آذر ۱۴۰۳ - ۱۰:۵۹
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
درباره جهان داستانی قاضی ربیحاوی نخستین داستان‌نویس جنوبی معترض به جنگ
قاضی ربیحاوی متولد آبادانداستان نویس فیلم‌نامه‌نویس و نمایشنامهنویسی است برآمده از گروه اقلیمی نویسان خوزستانی...
شوشان: قاضی ربیحاوی (1335، آبادان) داستان نویس فیلم‌نامه‌نویس و نمایشنامهنویسی است برآمده از گروه اقلیمی نویسان خوزستانی مانند احمد محمود، نجف دریابندری، ناصر تقوایی، نسیم خاکسار، عدنان غریفی، بهرام حیدری، منوچهر شفیانی، ناصر موذن، پرویز مسجدی، مسعود میناوی و محمد ایوبی که هر کدام نگاه و گزارش داستانی متفاوت از آبادان، خرمشهر، مسجد سلیمان و اهواز داشته‌اند. او که دیگر نوشته‌ای از اقلیم زادگاهی‌اش منتشر نساخته و به نظر می‌آید بیشتر دغدغه مسایل و مشکلات روز جامعه بشری را دارد، از فقر کوره‌های جنوب نفتی و جنگ‌تحمیلی، شط خونین و نخل‌های سر بریده و تشنه، ویرانی روستاها و دربه‌دری های بومیان، به درونه‌های هزارتوی شهروندان کنونی روی آورده است.
قاضی با داستان تکان دهنده و ضد جنگ «وقتی دود جنگ در آسمان دهکده شد» (1359) و داستان‌های منحصر به فرد «نخل و باروت، خاطرات یک سرباز...»(1369) و «حفره» ؛ نام خود را به عنوان نخستین داستان نویس جنوبی معترض جنگ به ثبت رسانده است.
ساختار تازه حفره که در مجموعه هشت داستان هوشنگ گلشیری گل کرد، ذهن و زبانی جسور آمیز را بر بسترسبکی خود ویژه به نمایش گذاشت. آثار او را می‌توان در دو دوره متمایز پیش از 1364 ( که از این تاریخ به فیلم نامه نویسی رو ی می آورد و به عنوان نمونه، با ارایه ی «گل های داوودیم و «سایه های غم» که سوژه‌ای نویی را باز آفرینی کردند؛ ظهور سوژه های ناوابسته را شتاب می بخشد) و پس از 1374 (که به لندن مهاجرت می کند)؛ دسته‌بندی و بررسی کرد.
او از مضامین فقر و جنگ و آوارگی جنوبی به گرفتاری‌های روشنفکری، تنگناهای زنانگی، درگیری های دگرجنسی وکاستی‌های اجتماعی می‌ر سد. دستاوردهای او در این پویه دگرگون ، اودیسه پر رنج نویسنده‌ای ایرانی است که از یک جامعه در حال توسعه به قلب پسا صنعت اروپای کاملا توسعه یافته (لندن) پناه می‌برد. با کاوش در این مسیر داستان‌نویسی، در می‌یابیم که او بی‌توجه به باید‌ها و نبایدها داستان نوشته و راه خود را رفته است. مضامین آثار او عبارتند از: جنوب فقر زده، درگیری های معیشتی/ کارگری، اضطراب و جنگ، بیکاری‌ها، کارگاه‌ها و اردوگاه‌های جنگ‌زدگان، زندانی‌ها، وفاداری‌های زن ایرانی است.
نثر متحول و هنوز در حال دگرگونی او گیرا و زایا، هم چنان در خدمت درونه‌ای متغیر و ناپیداربه پیش می‌رود. نوشتار پویای او از موضوع شفاف فقر رنجبران پای کوره‌های جنوب در امرداد سوزان خوزستان(1359) تا کاوش‌های روان‌شناختی در اندرون پرغوغای «پسران عاشق» (2010) به شکوفایی ساختاری و ترفندهای توصیف روایت تازه‌ای می‌رسد. البته در این رصد، نگاه پایین نویسنده از ژرفای جنوب به بام بالای لندن نشینی می‌رسد.
آیا دستاوردهای قصه‌گویی او در لندن که زمانی کارل مارکس و فریدریش انگلس مهاجر در آن جا به کند و کاو در مسایل کارگری و همراهی و همیاری با جنبش‌های اجتماعی اهتمام ورزیدند، بایسته و شایسته دوران است؟ آیا او هم تراز همشهری لندنی متوفایش هرولد پینتر تعهد اجتماعی نشان داده است؟ در این راستا باید پرسید ره آورد قاضی ربیحاوی از صناعت قصه‌نویسی غرب و سهم قابل توجه‌اش در جهانی شدن ادبیات ایرانی کدامند؟ آیا وضعیت نویسندگی او و افراد دیگر مانند عدنان غریفی (هلند) و ابراهیم گلستان (انگلستان) بیانگر کاستی‌های قریحه و انگیزه نویسنده و نه تنگناهای اجتماعی نیست؟
آیا ناتوانی و نازایی نویسنده -روشنفکر ایرانی فرنگ رفته در مقایسه با نویسندگان کم و سن و سال‌تر اما موفق تر مهاجر هندی، آفریقایی، تُرک؛ دارای علل ادبیتی- زیبایی شناختی است و نه سیاسی سانسوری؟ آیا او از این همه فرصت فرهنگی ادبی در اختیار بهره برده است؟ آیا مهاجرت او به گسست از جامعه و به ویژه اقلیم جنوبی‌اش انجامیده است؟ آیا نوشته‌های او تاکنون مخاطبان مورد نظرش را یافته اند؟ قصه‌نویسی ربیحاوی در رده بندی‌های سبک و ساختار داستان چه امتیازی کسب میکند و چه جایگاهی دارد؟ آیا خوانندگان جوان زبان پارسی نوشته‌های او را می‌خوانند؟ چند درصد نویسندگان داخلی او را می‌شناسند و صناعت نویسندگی‌اش را قدر می‌نهند؟
او که سی سال است پیشه نویسندگی خود را پاس داشته و فرایند پرفراز و نشیب دگرگونی پایان ناپذیر آن را پی گرفته، اکنون نوآورانه در لندن بیشترسرگرم نمایشنامهنویسی است. با توجه به دیدگاه های نویسنده (متجلی در نوشته های غیر داستانی و مصاحبه‌های رسانه ای شده یا نشده) و نوشته‌های اخیر او در می‌یابیم که تاثیر محیط بر نویسنده (از جنوب آفتابی ایرانی تا مدنیت مه گرفته ی بریتانیایی) آشکار و گویاست.
