آیا ما ابنأ الدليليم؟

شوشان - كريم طالقاني : روی سخن من با مشایخ و بزرگان بزرگواری هست که اسلاف و نیاکان شان برخوردی بهتر و سازنده تربازندگی داشته اند همانانی که بحق صاحب بختنند و فرزندان  برهان و دليل! عزیزانی که مضایف شان مصداق مجالس نامدار سنا می باشد.

مضایفی که مآوی و مآمنی بود برای آنان که دخیل می شدند. خانه امنی برای درماندگان و گرسنگان. و حلال بسیاری از مشکلات و گره های سخت و پیچیده  و چه بسیار عارفان که با تاسی از شرع و تکیه بر عرف شبیب المطلب وار محکم تر از هر قانونی رأی مرضی الطرفين صادر می کردند که شارع عام نیز به آن تمکین می کرد. چه عشاقی که معشوق می رسیدند و چه طلبکارانی که به مقصود دست می افتنند چه هدنه ها و عطوه هایی که محترم شمرده می شدند تا غیرت، حمیت، شجاعت، مهمان وازی، کرم، ببخشش و هر انگونه خوبی که متصور میشد در فرهنگ ما بتصویر کشیده می شد.

در آن مضایف جایی برای عصبانیت نبود کوچک حرمت بزرگ تر را داشت. سادات سروری می کردند و از خود مایه می گذاشتنند تا فتنه ای بخوابد. همه آب می شدند تا بر آتش خشم بریزیزند و خاموشش کنند. من با همه ارادتی که مشایخ بزرگوار داشته .دارم و خواهم داشت بعنوان یک روزنامه نگار که خود پرورش یافته مضایفم دریغم آمد تا متواضعانه نقد خودم را متوجه بزرگواری کنم که در مضیفش اجازه سخن به مهمانان نداد.

هر چند او ذیحق باشد و دیگران برای ادای فصل آمده اند. مگر همه حضار و مهمانان که بعضا سنا و عرفا از او بزرگ تر بوده اند خدای نکرده مقصرند؟ آنان شفیعند و الشفیع بقول مولا علی (ع) جناح الطالب. و اما نکته ای دیگر. همگان می دانیم در برخی موارد  نظیر تصادف بدون گواهينامه. و نیز آنچه که به سوده مصطلح است خصوصا مورد دوم عشیره و طایفه کمکی نمی کنند. حال انسان خیر. آبرومند و شریف که از بدبیاری و برخلاف میل باطنی و علی رغم همه تربیت های خو و جامعه از عملکرد سهوی یا عمدی فرزندش. متواضعانه گردن خم کرده . رسما پوزش طلبیده و تار و پود زندگیش را براي ادای فصل بحراج گذاشته است و همه به این واقعیت علم دارند و برایشان محرز است چگونه فصلی چند برابر مایملکش طلب شود و اجازه سخن به اشراف مشایخ حجاج سادات و بزرگان داده نشود. چرا برای نجات فردی خانواده ای را به نابودی بکشانیم. آیا چنین افرادی اگر تسلیم قانون شوند و مجازات قانونی بشوند بهتر از این نیست تاخانواده هايشان آينده فرزندان شان را نابود کنیم؟ آیا معنویت قابل جبران با مادیت هست؟ براستی یک سخن سنجیده و ماندگار در تاریخ توسط شيخ بزرگواری. سیدنجیبی. بزرگوار محترمی چند میلیون یا چند میلیارد می ارزد؟

براستی از امثال  مرحوم شیخ شبیب مطلب. شیخ خالد خسرجی. شیخ احمیدی و...... چه تعداد داریم؟ تا دیر نشده قدر و منزلت بزرگان را بداریم اجازه دهیم سخن گویند و تحکم آمیز برخورد نکنیم هر چندحق با ما باشد.

مضایف ما به بزرگ منشی امثال سید نعیم و تواضع شیخ شبیب، شجاعت محیی نیاز دارد. امروزه که همه عشایر ما از اساتیدحوزه و دانشگاه برخوردار هستننددر کنار مشایخ و سادات بگذارند مضایف و مجالس مدارس بلکه دانشگاه شوند. الامثال تضرب و لاتقاس. نقد نگارنده متوجه شخص یا عشیره خاصی نیست ذکر برخی اسامی بخاطر ارادت شخصی نگارنده است.