با نامگذاری سال ۱۳۹۷به نام حمایت از کالای ایرانی از سوی مقام رهبری، موجی از حمایت و پشتیبانی های کلامی و عملی از سوی آحاد مردم و مسئولان از این شعار سال که در واقع رویکرد اقتصادی دولت و مردم را در بردارد، سراسر کشور را فراگرفت. نیک روشن است که تحقق این شعار، با همه ناهمواری های ان، غیر قابل دسترس نیست و می تواند آغاز تحولی ژرف در اقتصاد کشورمان باشد.

با شنیدن کلمه " کالا"، اذهان شنوندگان به کالاها و تولیدات صنعتی یا مواد خوراکی تولید شده در داخل کشور، معطوف می گردد، در حالی که افزون بر کالاهای صنعتی و خوراکی که درصد زیادی از بار اشتغال را بر دوش می کشند، کالاهای هنری و فرهنگی نیز که با اندیشه و تاریخ ایران درهم آمیخته شده و توسط هنرمندان ایرانی، ساخته و عرضه می شود، کالای ایرانی هستند و نیازمند حمایت و پشتیبانی اند.

امروزه تعداد فراوانی از جوانان کشورمان در شاخه ها و رشته های هنری و فرهنگی و ادبی به کار تولیدی اشتغال دارند و از این رهگذر ضمن غنی کردن اوقات فراغت مردم، نقش بی مانندی در گسترش همگرایی و رشد اندیشه میان مردم و تقویت روح میهن دوستی و رونق فرهنگ بومی دارند و در کنار آن، چرخش مالی و اقتصاد هنر و فرهنگ، موجب اشتغال قابل توجهی از جوانان را فراهم کرده است و از این رو نیازمند حمایت و پشتیبانی است‌.

تعداد شاخه ها و رشته ها و زیر مجموعه های مربوط به فعالیت های هنری و فرهنگی و ادبی به قدری متنوع و فراوان و با دامنه فراگیر است که طیف گسترده ای از مردم با ذائقه های گوناگون از زن و مرد، پیر و جوان و شهری و روستایی را به عنوان تولید کننده و خریدار و بهره بردار در بر گرفته است.

بی گمان فراهم کردن زمینه برای تولید و عرضه کالاهای هنری و فرهنگی و ادبی داخل کشور، افزون بر مزیت های یاد شده، از خودباختگی و بی هویتی و غرب گرایی در میان نسل جوان ایرانی جلوگیری و دلبستگی ملی و روحیه دینداری را نزد انان تقویت می کند.

در سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی عواملی چون درک و شناخت بسته و محدود از دین، ناآشنایی با پایه ها و مایه های هنر و فرهنگ و ادب ایرانی و بی اعتمادی به جوانان و ..‌‌موجب گردید تا تولید و عرضه و بهره برداری و ترویج شاخه ها و فعالیت های هنری با بن بست و بدسلیقگی و هرج و مرج در مراکز تصمیم گیرنده روبرو گردد و امکان و زمینه های رشد و توسعه هنر و فرهنگ را با مخاطراتی درگیر کند.

این رفتارهای ایذایی با اصحاب هنر و فرهنگ و ادب، موجبات مهاجرت خیل فراوانی از ایشان به بیرون از کشور و زیرزمینی شدن برخی فعالیت های هنری و بی رونقی و رکود در شاخه هایی از هنر را در داخل کشور فراهم نمود و در فقدان و غیبت هنر و فرهنگ ایرانی و وطنی، هنر و موسیقی و فرهنگ غربی با شدت بیشتری مورد توجه جوانان قرار گرفت.

در سال حمایت از کالای ایرانی، ضروری است تا مسئولان به موسیقی، نمایش، فیلم، ترانه های ملی و بومی، نقاشی، صنایع دستی و گردشگری، مدهای لباس ایرانی توجه بیشتری مبذول نمایند و امکان عرضه و در اختیار مردم قرار گرفتن این تولیدات را برای هنرمندان آسان و امنیت شغلی و فیزیکی محیط های هنری را تضمین کنند.