نوید قائدی
همیشه رونق اقتصادی و توسعه محلی در کوچه های تنگ و نفس گیر جذب اعتبارات ملی و استانی و سرمایه گذار خارجی و غیر بومی و راه اندازی یک کارخانه و شرکت نیست.
گاهی یک شرکت بزرگ جهانی و ملی می تواند از زایش فکری جوانان خلاق یک منطقه محروم باشد.اعتقاد دارم هر جا تعدادی جوان خلاق مستعد و با همت و تعلق خاطر منطقه ای دور هم جمع شوند، با داشتن یک کابل اتصال اینترنت و کامپیوتر و ایده هایی ساده و کاربردی ، به شرط داشتن توان تعامل و همفکری فی مابین و دیگر گروههای اجتماعی می توانند موجب تغییر نگرش بومی و منطقه ای و تحول در اقتصاد بومی و رونق آن شوند.
بگذارید مثالی از شهرستان دشت آزادگان بزنم.این منطقه مستعد با داشتن مردمانی پر تلاش و مهربان توانایی تولید تمام پروتئن خوراکی مردم منطقه خود و حتی شهرستان های همجوار را دارد.نیاز نیست در واحد های بزرگ صنعتی این پروسه انجام گیرد.با برنامه ریزی های دقیق خرد در سطح منازل روستایی هم می توان به این هدف رسید، یکی از موارد تولید گوشت مرغ و تخم مرغ های بومی منطقه است.
کافی است نیاز سنجی مصرف مشخص شود و این تفاهم و باور بومی منطقه ای ایجاد شود که استفاده از محصولات بومی در منطقه اولویت دارد.یعنی مردم به این باور برسند که برای کمک به شهر و منطقه خود و نزدیکان این تعهد مصرف بومی را داشته باشند ، گردش مالی بومی و رونق منطقه ای شکل می گیرد.
بگذارید مثال دیگری بزنم، اگر توسط جوانان بومی منطقه مصرف جوراب شهرستان مشخص شود و با کمترین میزان سرمایه گذاری یک کارگاه تولید جوراب بافی راه اندازی شود و مردم منطقه خود را متعهد و ملزم به استفاده از آن بدانند تصور کنید چه گردش مالی درونی شکل خواهد گرفت و چند نفر مشغول کار می شوند،این گردش درونی سرمایه موجب رونق کارهای دیگر هم می شود.
یا اگر توسط این گروه جوانان لیستی از امکان تولید صنایع دستی فراهم شود و جهت استفاده در معرض ترویج قرار گیرد و مردم خود را ملزم به استفاده از آنها بدانند تصور کنید چند نفر می توانند مشغول به کار شوند.در این روش ارزش های بومی و فرهنگی منطقه هم محفوظ خواهند ماند.
اگر مایحتاج ضروری منطقه بررسی و مشخص شود که به طور مثال مصرف سیب زمینی و پیاز منطقه چقدر است و با مشارکت گروههای مردمی یک سردخانه بزرگ احداث شود تا بتواند این محصولات را حداقل به مدت شش ماه یا یک سال نگهداری نمایند تا در طول سال با توزیع مناسب در اختیار مردم منطقه قرار گیرند،از لحاظ تولید و مصرف یک گردش اقتصادی با ثبات در منطقه شکل خواهد گرفت.در این روش تولید و مصرف و اشتغال بومی تضمین می شود.
مثالهای زیادی میتوان زد که نشان دهد پتانسیل و امکان تولیدات محلی خصوصاً در بخش کشاورزی در منطقه بسیار زیاد است و با برنامه ریزی می توان اقتصاد های شطرنجی با ثبات و با دوام را در منطقه ایجاد کرد.
اگر این همت در تعدادی از جوانان منطقه به وجود آمد و بخواهند چنین حرکتی را ساماندهی نماید ابتدا باید تشکل خود را مشخص، اهداف آن را تدوین و با تعاملات محلی و بومی سعی در فراگیر کردن این حرکت نمایند. قطعاً موانع و مشکلات زیاد است، اما با خلاقیت و تفکر و سعه صدر میتوان بر تمامی آنها فائق آمد. در ابتدای حرکت می توان از روش های ساده و کاربردی بهره برد.از نکات مهم و برجسته رونق اقتصاد بومی می توان به بررسی و برنامه ریزی دقیق منطقه ای و لزوم همراهی و تعامل گروه های بومی و محلی و تزریق حس تعلق خاطر اشاره کرد.
این پیشنهاد برای کاربردی شدن نیاز به بررسی بیشتر و تعامل کارشناسان دارد و امیدوارم که جوانان روشنفکر و خلاق مناطق بومی به آن فکر کنند.یادتان باشد انجان چنین روش هایی روح همدلی و هم راهی محلی و بومی را افزایش و می تواند بسیاری از ارزش هایی را که در حال از بین رفتن است احیا نماید.