توتسی‌ها از هوتوها پره بینی بازتری داشتند. رنگ پوست و زبان و خدا و خوراک هر دوی این قبیله‌ها یکی بو.، در مالکیت زمین و مباحث حقوقی بین فئودال‌های بزرگ آنان اختلاف پیش آمد، اختلاف به رده‌های پایین کشیده شد، کشتار چندین هزارتایی رخ داد، اما مضحک این‌که وقتی از یک هوتی پرسیدند که تو چرا چندین توتسی را با شمشیر گردن زدی؟ پاسخ داد: بینی توتسی او را به کشتن داد!

وقتی اختلافات به ژن و خلقت کشیده شود، باید پرده تمدن و پیشرفت را پایین کشید. در عصری که یک ویلچر نشین (هاوکینگ) برنده جایزه علمی نوبل می‌شود و دخترک سیه‌چرده و قدکوتاهی خارج از ارزیابی عملکردش حرف اول و آخر را در دیپلماسی خارجی یک ابر قدرتی مثل آمریکا میزند (رایس)، جایی برای گشتن در خرابه‌ها و قبور باستانی نمی‌ماند.

همین رایس ملعون! در خاطراتش می‌نویسد که یک فروشنده مواد غذایی زمانی که دانش آموز نوجوانی بود به علت سیاه بودن به او بستنی نفروخت.

به‌دلیل اینکه همگرایی و چسبندگی بین گروه‌های مختلف انسانی در یک کشور از مؤلفه‌های اصلی امنیت پایدار محسوب می‌گردد، بعید می‌نماید که حاکمیت‌ها در ایجاد چنددستگی و ایجاد رویه‌های تبعیضی به دلیل خطری که برای سرمایه اجتماعی می‌افتد، نقش داشته باشند. هر چند نفوذ عواملی در حلقه تصمیم گیری حاکمیتی، ممکن است این شائبه را در بین گروه‌های انسانی مورد تبعیض ایجاد کند که منشأ این تبعیض حاکمیت است، اما در واقع هیچ نظامی نیست که علاقمند باشد امنیت‌اش به خطر بیافتد.

دشمنان همگرایی ممکن است در هر منصبی رخنه کنند، مگر ما فراری شدن رئیس بانک ملی، بازداشت معاون ارزی، بازداشت معاون رئیس جمهور و ده‌ها صاحب منصب را در خصوص جاسوسی و سربازی برای دشمن فراموش کرده ایم.

برخی افراد که آبش‌خور آنان فعلا ناپیداست و گفتمان تفرق و دشمنی را از دولت‌ها به ملتها بسط داده‌اند و این حقد دست‌ساز را حتی به ورزشگاه‌ها و شهرها منتقل کرده اند، آن‌قدر ایرانی اصیل و نیمه اصیل و غیراصیل را اولویت حقوق شهروندی قلمداد نموده اند که بسیاری از مردم را در یک موضع انفعال و اتهام قرار داده به‌ طوری‌که برخی از این گروه‌های انسانی با عدد و رقم و با برشمردن از خودگذشتگی‌ها و فداکاری‌ها در جهت اثبات خود بوده و خواسته‌اند بگویند که؛ اگر ما وطن دوست نبودیم، پس چرا جنگیدیم، شهید و مجروح دادیم و خیلی کارهای دیگر... بله! می‌شود از وضع موجود به خاطر عشق به کشور انتقاد کرد و منتقد بود.

ایثارگری و فداکاری برای کشور یک وظیفه ذاتی همه هموطنان است. طبیعی است برای انجام وظیفه نیاز به بازگوی آن نیست! مگر آن‌که در مباحث فرهنگی، اجتماعی و مدیریتی یک جای کار می لنگد.

ایجاد گسست و چندپارگی اجتماعی از طریق توزیع ناعادلانه امکانات، انتصابات جهت‌دار، رتبه‌بندی فرهنگی و نادیده انگاشتن هویت‌های محلی و سعی در افزایش نارضایتی عمومی با توجه به گستره و نفوذ تکنولوژی و شبکه‌های مجازی نمی‌توان نامی به جز بازی در زمین بیگانه بر آن نهاد.

فردی که به عنوان رسانه یا هر تابلوی دیگری سعی دارد به جای محکومیت یک اقدام تروریستی با بازی با الفاظ و ظاهرا دلسوزانه بذر خود ِاتهامی را بین اقوام بپاشد و بین مردم فاصله ایجاد کند و به خیال خود منافع عالی‌جنابان ضددین را تامین کند، خیال باطل می‌کند. سرمایه اجتماعی هر ملتی نخبگان آن هستند و طبیعی است افرادی که به دنبال دشمنی بین نخبگان هستند، دشمنان ملتند.

باید مواظب باشیم، هیچ‌وقت گول تحریک دشمنان را نخوریم، مطالبه‌گری قانونی در زمینه‌های مختلف سیاسی، اجتماعی و اقتصادی حق نخبگان است، از سویی لازم است همان‌طور که بینی دشمنان داخلی و مزدور بیگانه در افشای توطئه نوژه و عملیات خائنانه مرصاد به خاک کشیده شد، این‌بار هم دسیسه‌های دشمنان در هر لباس و منصبی فاش و سرکوب شود. به کوری ستیزه‌گران دینی، چراغ اسلام و تشییع درخشان خواهد ماند.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه