شوشان - دکتر حسن سلیمانی :
تحریم یک عامل مؤثر بر اقتصاد واحدهای سیاسی است اما قبل از تحریم، چالش ها و مشکلات ساختاری مانند سوء مدیریت، دولتی و رانتیر بودن یک اقتصاد می تواند آن را به سمت فروپاشی ببرد. درواقع این مشکلات ساختاری هستند که منجر به مضاعف شدن اثرات تحریم می شوند."دولتی و رانتیر بودن"، "نداشتن استراتژی اقتصادی"، "برنامه محور نبودن"، "دخالت ندادن نظرات کارشناسان و علمای معتبر اقتصادی"، "سیاسی کردن اقتصاد"، "جزیره ای عمل کردن" و "تولید محور نبودن" باعث می شود تا اتفاقات مختلف داخلی و جهانی به شوک های عجیب و ویران کننده ای برای اقتصاد یک کشور تبدیل شوند.
به عنوان مثال ممکن است در اقتصادهای نفتی و رانتیری که دچار سوء مدیریت هم هستند در اثر یک اتفاق ساده سیاسی _ اقتصادی به یکباره ارزش پول آن کشور سقوط کند، تولید دچار رکود شود،سرمایه گذار خارجی و داخلی سرمایه های خود را خارج کنند، فرصت های شغلی تهدید به از دست رفتن شوند، پروژه های نوسازی که مبتنی بر سرمایه گذاری خارجی و ارتقاء فن آوری و صادرات نفت هستند با تحریم و بسته شدن مسیر صادرات نفتی، راکد بمانند و...
بنابراین می توان گفت تحریم تنها مشكلات ناشي از عدم كارآيي ساختار اقتصاد یک کشور را تشديد می کند و عامل اصلی این مشکلات نیست؛به عبارت دیگر این عدم وجود اصلاحات لازم اقتصادی است که می تواند منجر به بحران عمیق اقتصادی شود نه صرفا تحریم ها.