تقریبا دو ماه است که از شروع پیدایش ویروس کرونا در کشور چین می گذرد و پس از آن کشورهای مختلف ، یکی پس از دیگری از پیدایش و سرایت ان سخن رانده اند .امروزه اکثر کشورهای دنیا دچار این ویروس مهلک گردیده اند و هر کشوری برای مقابله با آن راهکاری اتخاذ نموده .

ویروسی که با جهش ژنتیکی تمامی افکار جوامع را در گیر نموده و در راس انان دانشمندان و متخصصان علم پزشکی و ژنتیک در سرتاسر دنیا بدنبال راهکاری برای مقابله با ان بسیج گردیده اند اما در مهمترین آن، این ویروس در دومین تاثیر گذاری خود اقتصاد را نشانه رفته است.

کشورهای همسایه چین مانند هنگ کنگ . تایلند و.....چطور توانستند ان‌ را کنترل نمایند اما در کشوری مانند ایران‌ رشد فزاینده ویروس کرونا غیر قابل کنترل بوده ؟؟ چرا تا کنون در مهار آن موفق نبوده ایم‌ ؟؟ جواب این پرسش بسیار ساده است

جامعه ما در مقابل توصیه های پزشکان و هشدارهای مقامات بی تفاوت است ، زیرا در یک نگاه کلی در میابیم عمده ترین دلیل آن مشکلات اقتصادی است که در زندگی مردم ما حاکم است و باعث گردیده عامه مردم توجهی با دستورات پزشکی ننموده و در پی‌ رفع نیازهای اقتصادی خویش در کوچه و خیابان باشند . بازاریان یا مشاغل ازاد با داشتن وام های بانکی ، قرض و بدهی ، پرداخت های از قبیل چک های دست مشتری و یا در راس آن افراد نیازمندی که امورات اقتصادی خویش را بصورت روزانه می گذرانند و نیازمند درآمدهای روزمره هستند تا در نان شب خویش گرفتار نشوند ، این افراد در جامعه ما کم نیستند و جبرا در کف جامعه بدنبال ارتزاق یومیه هستند . و در چنین شرایطی نمیتوان انتظار داشت زیاد به توصیه ها توجهی نشان دهند . وقتی هیچگونه کمکی از سوی دولت به چنین افرادی نمیشود و بخش عمده مردم در زیر خط فقر هستند چطور میتوان انتظار داشت آنان را دعوت به خانه نشینی کرد .همه میداند در حال حاضر تنها و موثر ترین راه مقابله با این ویروس حذف زنجیره انتقال آن است .اما مگر میشود کسی را که محتاج نان شب اش است را از حضور در خیابان منع نمود ؟؟

اکثریت عموم جامعه در مقابل شعارهای بدون عملکرد مسئولین بی تفاوت هستند و ناگزیر بدنبال راهی برای کسب رزق و روزی میباشند ، در چنین شرایطی حکومت نظامی هم چاره ساز نخواهد بود ، چه رسد به توصیه و هشدار ها.

دولت یا باید با واریز کمک هزینه ای میلیونی مردم را وادار به خانه نشینی نماید یا باید با چند برابر آن هزینه امکانات پزشکی فراهم و بیمارستان های مجهز صحرایی بر پا نماید .

در غیر اینصورت با کمبود تجهیزات پزشکی و نبود ماسک و دستکش و مواد ضد عفونی کنند و در راس ان بی توجهی جامعه به هشدارهای پیاپی ، باید منتظر یک فاجعه بود.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه